დაწყევლილი სამოთხე (2 თავი)

ბრაზი მახრჩობდა მინდოდა ყველაფერი დამელეწა ირგვლივ. ეს რაღაც საშინელი გრძნობა იყო, თითქოს ჩემი სული ეს მთლიანად ბრაზი იყო და სხეულში არ ეტეოდა, გამოღწევას ლამობდა და სიმწრისგან კანი მეწვოდა. მთელი ღამე ამ ყველაფერზე ფიქრში გავატარე. ერთადერთი

დადიანი და გირგვლიანი?! (თავი 1)

ეს ის ულამაზესი არსებაა, რომლის დანახვისას შეუძლებელია არ შეგიყვარდეს, ყველაზე საყვარელი, ყველაზე თბილი და საუკეთესო. დიდი გრძელი ძალიან ხუჭუჭა წითური თმები, ძალიან დიდი და მარწვივით ტუჩები, კურნოსა ცხვირი და ულამაზესი სხეული, საოცარ კონსტრაქტს ქმნის

გიჟად შერაცხული თავი 4

მესამე დღე და წესით, უფრო მსუბუქი უნდა იყოს ეკატერინესთვის, მაგრამ რაღაც ყელში უჭერს და გონებას უბინდავს, სად წავიდეს და რა ქნას? ამდენ ბავშვეს ვერ გაუძლებს, მაგრამ არც შორს შეუძლია ყოფნა, რადგან გზა მარტო უნივერსიტეტიდან სახლმადე იცის.

ხელები (თავი მეორე)

-კაი, რა იყო, დაწყნარდი, დემეტრე ვარ. - სიცილით მითხრა და წინ გადამეღობა. არ ვიცი, ამ დროს რა დამემართა. არც ისე მაღალი, შავგვრემანი ბიჭი იდგა ჩემ წინ და მიღიმოდა. - რამდენიმე საათია გიცნობ და ორჯერ მოვახერხე შენი შეშინება.

დაწყევლილი სამოთხე (1 თავი)

მარტის პირველი დღეები წვიმამ მოიტანა. ჭექა-ქუხილი მთელ ბათუმს აზანზარებდა. მთელ სიგრძეზე გადაჭიმულ მინებთან ვიდექი, რომელსაც ფანჯარასაც ვერ ვუწოდებ მისი მაშტაბების გამო. აზვირთებული ზღვის ვურებაში გადიოდა დღეები.

სამიზნე (24 თავი)

საკმაოდ დიდი ხანი დაჭირდა ნანოს მოსათხრობად, ხანდახან ანდრია ჩაერთვებოდა, ზოგჯერ გაბრიელი უმოწმებდა, დაჩის სახეზე ვერაფერს წაიკითხავდით, სრულიად გაშეშებული სახით იჯდა, თუმცა ეტყობოდა მთელი ყურადღებით რომ უსმენდა.

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 4)

მერე მოდუნდა, კოცნაც ესიამონა და აჰყვა კიდეც. -ჩემი ქეთო ხარ შენ.!-ტუჩებთან დაიჩურჩულა. მაგრამ ხმაურით რომ მოხვდა მისი გრძელი თითები ლოყაზე, თან ისე მწარედ რომ აეწვა მაშინ გააცნობიერა რომ ეს ქალი ასე მარტივი ჩასაგდები არ იყო ხელში.!

კონსტანტინოპოლი (თავი 10)

ბანაკებში, ჭკუიდან შეიშალა უფლისწული, დედოფალს აუჯანყდა, უცხომიწელზე ქორწინება ეწადდა და სწორედ ამიტომაც მიუღწეველს მიუღწეველს ჰყო ხელიო, სურდა დედისათვის დაემტკიხებინა რომ კვლავ პირდაფჩენილი პაწია ბალღი არ იყო.

ხელები (თავი პირველი)

ბიჭი წინ მიდიოდა. სახე არ უჩანდა. თეთრი მაიკა და შავი შორტი ეცვა. თავზე კეპი ეფარა და უკან არ იხედებოდა. ვეძახდი, თუმცა ერთხელაც არ მოუხედავს ჩემკენ. მერე უცებ ნელ-ნელა შემოტრიალდა.

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი XII თავი (ნაწილი II)

- მომეცი ყოველი დღე, როგორც ბოლო შანსი... - უჩურჩულა ნახევრად მძინარე მამაკაცს ნიამ და თითებით ნაზად მიეალერსა მისგან მილიმეტრებით დაშორებულ სახეს...