ფარული აგენტი (თავი 1 )

-არ მაინტერესებს ,სასწრაფოდ შემიშვით მასთან ! -კვლავ არ იშლიდა უცნობი თავისას -ჯერ პოლიციაც არ გასაუბრებია, გაგვაფრთხილეს არავინ შეგვეშვა -ახსნას ცდილობდა...

გრძნობებთან ჭიდილი (9თავი)

-გინდა რომ გაკოცო,არა? -გა…იწიე. -აღიარე,სურვილისგან იწვი. -დიტო-თვალები დახუჭა. -რას ელოდები მია? -ჯანდაბა-დაიჩურჩულა და ახლა თვითონ წამოიწია.ბიჭი საწოლზე დავარდა,თვითონ კი ზემოდან მოექცა.სახე ძალიან ახლოს მიუტანა და ტუჩზე ენა გადაიტარა. -აბა,რაო

ცქნაფა თავი 11

ჩემი ავინიდან გადახედვისას ტბის ულამაზესი ხედი იშლებოდა და ახლა იცით რა დამხვდა?ტბა რომელშიც პატარა ფერადი ფრანი იქნა გაშვებული.ფერადი ფრანებით მოჭედილი ცა და ტბაზე არეკლილი ნათება საოცარ სანახაობას ქმნის

უაზრო ქმედება (თავი 7)

გაუხარდა შეეშინდა და კიდევ უკვე მერამდენედ შეზიზღდა საკუთა რი თავი ბედნიერი იყო ამ ამბით მაგრამ მომავლის გაფიქრებაც არ უნდოდა აშინებდა ის ფაქტი რომ მათ კარგავდა სულელური შეცდომის გამო მაგრამ ეს შეცდომა რომ არა პატარაც არ ეყოლებოდა ამიტომ ვეღარ

წამის მეასედი (თავი 18)

დავინახე რომ ბიჭების მაგიდასთან უცნობი იჯდა, მივუახლოვდი, მაგრამ ღიმილი სახეზე შემეყინა...ის იყო... მამაჩემის კომპანიის ადვოკატი, რომელმაც ავიაკატასტროფის შემდეგ ჩვენი კომპანიიდან მთელი ფული მოიპარა და გაუჩინარდა.

მე შენ მიყვარხარ (4 თავი)

6ს სათზეუკვე მზად ვიყავი. შავი კაბა ჩავიცვი ფეხზე კი მაღალ ქუსლიანები, make up გავიკეთე. მალე ვაჩემაც დარეკა: -მოვედი ქვემოთ გელოდები.

ჯაშუში თავი 6

-ესე მარტივი არ არის, როგორც თქვენ გგონიათ, ჯერ მას კარგად არ ვიცნობ-ფეხზე წამოდგა და აქეთ-იქით დაიწყო სიარული, კაცს არაფერი უთქვამს, ჭიქაში ვისკი ჩაასხა და ნელ-ნელა დაიყო, დალევა.

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-6)

-მას არ მოსწონხარ, ასეა? -მოწონებაზე არ არის. მან ჩემს შესახებ არაფერი არ იცის, რომ გადაწყვიტოს მოვწონვარ თუ არა. -როუზ გასანოვ, უბრალოდ ვინ ჯანდაბა ხარ…

გრძნობებთან ჭიდილი {8თავი}

ხო…ახლავე-დაბნეული წამოდგა ფეხზე და ბიჭს შემოსვლა თხოვა,მალე შემოაღო კარები და მიას გვერდოთ დაუდგა.ცოტახანი შეჭმუხნული სახით უყურებდა წყვის,შემდეგ კი დაიყვირა. -გილოცაავვთ!მომისმინეთ,ნათლია მე რომ ვარ ხომ იცით? -დიტო დამიჭირე თორემ შემომაკვდება-მიამ

კლონი (თავი 1)

დრო მდორედ მიედინებოდა. ყოველი ახალი დღე წინა დღისგან არაფრით არ განსხვავდებოდა. სახლი საავადმყოფო, სახლი დაავადმყოფო და ასე. ერთ-ერთი ქიმიოთერაპიის შემდეგ, როცა სახლში წამოსვლას ვაპირებდი, საავადმყოფოს ეზოში მაღალი, შავგრემანი ბიჭი დავლანდე.