აღარასოდეს დაგკარგავ (მესამე თავი)

არსებობს გრძნობები, რომელსაც სიტყვით ვერ აღწერ, რომელიც გულს აგიფორიაქებს, არასოდეს მოგასვენებს და ფიქრებით მთელ მსოფლიოს მოგატარებს. სწორედ ასეთ მდგომარეობაში იყო ტესა.

გრძნობებთან ჭიდილი {4თავი}

მარტო მოდიოდა,თითქოს ცდილობდა ნაბიჯები ერთმანეთისთვის აეწყო და მელოდია შეექმა.შემდეგ ფრთხილად წამოსწია თავი. კარგად ახსოვს,14 სექტემბერი იყო.შემოდგომის პირველუ და ცხელი თვე.მზე მის სახეზე მოურიდებლად დაათამაშებდა სხივებს. უცებ დაინახა თუ როგორ

წამის მეასედი (თავი 14)

-დემეტრე ეხლა თუ მოვედი და გწვდი თმებში...თუმცა სად გაქვს თმები...ჩემ ჯინაზე გადაიპარსე არაა?!...ვაი დაქალი მითხოვდება და ჯერ თვითონაც არ იცის...რეებს ვლაპარაკობ!

ხმაური (I თავი)

ჩაბნელებულ ოთახში მხოლოდ საათის ისრების და ხმამაღალი ფიქრების ხმაურია. ოთხკუთხედი სარკმლის პირას მდგარი ყვავილი საშუალებას არ აძლებს მთვარის სხივს ოთახში შემოიჭრას და ჩრდილად იქცეს.

ფიქტიური ქორწინება თავი 9

-ვერასოდეს ვიფიქრებდი ცოლიანი კაცი თუ გახდებოდი, გამიხარდა ოჯახს რომ მოეკიდე. -თქვენსკენ როგორ მიდის საქმეები?

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 16)

-მესმის,მესმის ჯერ ახალი დაწყებული გვაქვს ურთიერთობა ,მაგრამ .. -არა საქმე იმაშია რომ.. -გეშინია?-სიტყვის დამთავრება არ მაცადა -არა -არ მენდობი? -არა ,როგორ არა შენ თუ არა სხვას ვის ვენდობი?

ჯაშუში თავი 3

-დილამშვიდობის ლილიან-მხიარულად შეეგება თეა-მოდი გარეთ გრილა ამიტომ ტერასაზე გავშალე სადილი ხმა არ ამოუღია ისე გაყვა უკან, როგორც კი ლევანი დაინახა ეგრევე წარბები შეკრა, ცხვირი აუბზუა და მოწიწებით მიუჯდა სუფრას. ოო ღმერთო,

აღარასოდეს დაგკარგავ (მეორე თავი)

-იკა? ცოტა არ იყოს გამიკვირდა. იმის კითხვას თუ ჩემი ნომერი საიდან გაიგო აზრი არ ჰქონდა. კი რაარი? -არაფერი უბრალოდ გკითხე, ასე მალე რატომ წადი? -ცოტა არ იყოს დავიღალე, თან ხვალ სკოლა მაქვს და გვიანობამდე ვერ დავრჩებოდი.

მდუმარე სასტუმრო - ჯოჯოხეთის ძაღლი (თავი 23)

ელის პასუხის მოლოდინში გული საშინლად უცემდა. ალესტერი ცოტა ხანს დუმდა. ბოლოს, როგორც იქნა, ხმა ამოიღო. - იმ პერიოდში ძალიან ბევრი დამსვენებელი გვყავდა, მაგრამ მე ვფიქრობ, რომ კაცი, რომელმაც ეს გააკეთა - მაკლ ბლეკ ტაიკა იყო…

ნუთუ შეგიყვარდა? (თავი 5)

დრო ეს ერთადერთი რამაა რასაც ვერ გააჩერებ და ვერც უკან დააბრუნებ. უკვე 3 წელი გასულიყო იმ ამბებიდან თითქოს თბილისიც უფრო დამშვიდდა და ჩვეულ რიტმში ჩადგნენ თბილისელებიც.