აღარასოდეს დაგკარგავ (პირველი თავი)

-დილაადრიან მობილურის ზარმა გამაღვიძა. ნომრისთვის არც შემიხედავს ისე ვუპასუხე....გისმენთ -შენ რა გეძინა? -ვაიმე ანი დავყრუვდი რამხელას მიყვირი? ხო ნორმალურ ადამინებს დილაადრიან სძინავთ

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 12

მოკლედ იმ საღამოს გიგიმ ითამადა ,ბევრი გვაცინა და გვამხიარულა,კარგად გაუგეს ერთმანეთს ბიჭებმა.ბევრიც დალიეს და იმაიმუნეს,თითქოს დიდი ხანია ერთმანეთს იცნობენო.მერე გიგიმ გიტარა გადმოიღო და სიმრეაც მოგვიძღვნა,მატეც რომ აყვა სასიამოვნოდ გაოცებული

ქალბატონი ადვოკატი (თავი 2)

- რესტორანი დავხურეთ უბრალოდ, აი იმ მაგიდასთან - მიმტანი მაგიდასთან მჯდარ გოგოებზე მიუთითებს, რომლებიც ანასტასიას ელოდებიან - ჩვენი ხშირი სტუმრები სხედან, თან ერთერთი მათგანი საკმაოდ ცნობილი და გავლენიანი ადვოკატია, რომელიც საქმიან შეხვედრებს სულ აქ

შენთან... თავი 9

-მეც მიყვარხარ ქეთა.-უთხრა უცებ ირაკლიმ და ადგილიდან არც კი დაძრულა. ქეთა დაიბნა და ძლივს ამოილუღლუღა: -რას ნიშნავს შენც? მე ხომ არაფერი მითქვამს?

წამის მეასედი (თავი 13)

-არ არსებობს.-ვთქვი ისე რომ არ შევბრუნებულვარ და ყურებამდე გავიღიმე. -რა იყო ელენიკა უფროსი ძმა არ მოგენატრა?-მკითხა დემეტრემ, მისი სიტყვის დასრულება და ჩემი შეხტომა ერთი იყო.

გრძნობებთან ჭიდილი {3თავი}

-მომისმინე,მალე გავშორდეთ რა.არ მინდა ბო*ის ან საყვარლის როლში ვიყო და ხალხის გასალანძღი გავხდე.დამცირება საკმაოდ ავიტანე უკვე!-უემოციოდ განუცხადა და ოთახში ავიდა.სიმღერები ჩართო და დაიძინა. ეტკინა მაქსიმეს მისი სიტყვები,მაგრამ ის იცოდა რომ არასდროს

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეცამეტე)

დილა კარგად დაიწყო ჩვენი გუგულებისთვის. როგორც კი გაიღვიძეს მაშინვე ერთმანეთს გადახედეს. ანის შერცხვა და საბანში ჩაიმალა-ოხ შერხვა გოგოს-თქვა სიცილით დემემ და ანის ამოაყოფინა თავი-ეგ ლოყების სიწითლე

მე დედა ვარ (თავი 12)

მშვენივრად წარიმართა ზაფხულის პირველი თვე რაჭაში,ლაშა ყოველ უქმეებზე ჩამოდიოდა.ალექსთან კალათბურთს თამაშობდა და მთელი დღეები ბიძა და ძმიშვილი მშვენივარდ ისვენებდენ.რაც შეეხება მარიამს ძალიან ბედნიერი

არ გაძლევ უფლებას (1თავი)

ეს დღე როგორც იქნა გათენდა, ერთი სულიმქონდა დიდი ზფხულის შემდეგ,სონია მენახა. მივდიოდი სკოლაში, სადაც უკვე საშუალო საფეხურის მოსწავლეებად ვითვლებოდით.

მდუმარე სასტუმრო - სასტუმროს იდუმალი მფლობელი (თავი 22)

- ამოხვალთ თუ მე ჩამოვიდე? ჩამოსძახა ელის უცნობმა. - ამოვალ! ელი კიბეს მაღლა აუყვა. ბოლო საფეხურზე რომ შედგა ფეხი, ვიღაცამ მკლავში ხელი მოჰკიდა და ასვლაში დაეხმარა.