მე დედა ვარ (თავი 6)

ლალი 35 წლის ადვოკატია რომლის ცხოვრებაც თავდაყირა დგას. ათასი პრობლემის წინაშე მარტოდმარტო მყოფს მხოლოდ შვილის იმედი აქვს რომელიც ხელიდან ეცლება..ადამიანის მიმართ განვიცდიდი, იმიტომ, რომ მიშიკო იყო ის ადამიანი ვის გვერდითაც გამოვცადე სიხარული,

მდუმარე სასტუმრო - შეთქმულება (თავი 15)

ბიბლიოთეკა პირველ სართულზე იყო. ეს გახლდათ საკმაოდ დიდი დარბაზი, რომლის ყველა კედელთან ჭერამდე აღმართული ხისთაროიანი კარადები იდგა. ლამპიონის მსგავსი ჭაღები იდუმალ და მისტიკურ განათებას ქმნიდა.

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 6)

დიდ ორ სართულიან სახლს მივუახლოვდი, შორიდან ვუყურებდი დედა როგორ უვლიდა ბაღს, მამა იქვე სავარძელში იჯდა და ხან დედას შეავლებდა თვალს მომღიმარი ხან ისევ თავის ლეპტოპს სერიოზული სახით დააკვირდებოდა.დედას თამო ჰქვია, თავის ასაკთან შედარებით მშვენივრად

სამაგიერო - III თავი -

ალბათ გაინტერესებთ ვინაა ეს ნიკა არაგველი. ვინ არის და გიო მამასახლისის გარეგნობის მფლობელი. მთელი ღამე გადავტყავე ფეისბუქი, როგორ არ ვეძებე, ბოლოს ჩემ ნაცნობ “კომპიუტერშიცას” ვკითხე და თურმე სულ მარტივად შეიძლებოდა ამ ბიჭის პოვნა. გუგლის სურათების

საუკეთესო ჩემში (თავი 11)

გავუყევით გზას..ხმას არ ვიღებდი..თავში ყველაფერი არეული მქონდა,ვაჩე მიყვარდა სიცოცხლეზე მეტად და მიხაროდა მასთან ყოფნა,მაგრამ მეორე მხრივ ყველაფერი,რომ მახსენდებოდა რაც გააკეთა და მატყუებდა,საერთოდ არ მინდოდა მისი დანახვა და საშინლად ვგრძნობდი

მდუმარე სასტუმრო - ნიღაბი (თავი 14)

დათქმულ დროს ელი ოთახიდან გამოიპარა და ფეხაკრეფით დაუყვა სარდაფში მიმავალ კიბეებს. პიტერი უკვე იქ ელოდა. ორივენი უხმოდ გაემართნენ იმ ადგილისაკენ, სადაც გვირაბი სამ ნაწილად იყოფოდა, მაგრამ არ გაუმართლათ. კორიდორში მხოლოდ ორი გასასვლელი იყო.

საკუთარი ბედნიერება(მეხუთე თავი)

საღამოს კორპუსთან მიაცილა ბექამ ლანა,ის იყო ერთმანეთს დაემშვიდობნენ რომ კიბეებზე თინა ჩამოვიდა და დაინახა,სადარბაზოში შეჩერდა მანამ სანამ ბექა არ წავიდა,ლანა კმაყოფილი და ბედნიერი სახით მობრუნდა სადარბაზოსკენ რომ იქვე მდგომი თინა დაინახა,შეცბა

წამის მეასედი (თავი 5)

წვეულება რამდენიმე საათი გაგრძელდა, მე და ნოე კი ერთმანეთს არ ვშორდებოდით, ვიცოდი რომ თითქოს არასწორად ვიქცეოდი,მაგრამ რაღაც მკარნახობდა რომ იმ წამს ამაზე სწორი საქციელი არ არსებობდა. მე, ლიზა და ნოე ისევ რაღაცაზე ვიცინოდით როდესაც ქერა ბიჭი

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 7)

აეროპირტის დერეფანში იდგა და სასტავთან ერთად ელოდა ბავშვობის ძმაკაცის გამოჩენას. გულის სიღრმეში იმ სიხარულს, რომელსაც იმ წამს განიცდიდა ის ერთი დღე აბრკოლებდა, რამდენიმე დღის წინ, რომ გარდაქმნა მთლიანად გიკა ხიონაკის გონება და რაღაც ამოუცნობი

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 5)

-აბა?- გაკვირვებული მიყურებდა.. ვიცოდი ეხლა ისეთ რაღაცას გავაკეთებდი რასაც ხვალ ვინანებდი, მაგრამ იმდენად იყო გაჟღენთილი ჩემი ფილტვები მისი სურნელით, იმდენად ღრმად იყო ვნება შემოჭრილი ჩემში, ამდენი ხანი მის გარეშე ვძლებდი, ახლა კი წინ მიდგას და თავს