მთის კაცი {თავი 1}

მე ემილი ამაშუკელი ვარ 25 წლის საკმაოდ ცნობილი ბიზნესვუმენი. საქართველოს მაშთაბით უამრავ ტანისამოსის მაღაზიებს ვფლობ.. მშობლები... ერთადერთი მამა მყავდა და ისიც ბედმა წამართვა მამაჩემი ტაქსის მძღოლი იყო, დიახ სწორედ გაიგეთ, დედა ჩემს მშობიარობას

მე დედა ვარ (თავი 5)

- სად წახვალთ? ან რატომ? დარჩით ისედაც დიდი ხანი გავატარე უთქვენოდ, მინდა უთქვენოდ გატარებული 17 წელი ავინაზღაურო. - ჩემო გოგო, უშენოდ ჩვენც ძალიან ცუდად ვიყავით კიდევ ერთხელ გთხოვთ, რომ გვაპატიო. მითხრა ატირებულმა დედამ და მაგრად მომეხვია. საღამოს

სამაგიერო - II თავი -

ბაბუდა, მოვედი!_სახლის კარი შევაღე, ჩემი მაღალ ქუსლიანები კი იქვე მივყარე. _სამზარეულოში ვარ!_გამომძახა ირინოლამ. ირინოლა როგორც უკვე მიხვდით ბაბუაჩემის დაა, რომელთანაც მეხუთე კლასიდან ვცხოვრობდი. დედა საბერძნეთში წავიდა და მასთან დამტოვა.

ახალი სიცოცხლე (თავი 3)

სიმსივნე, როგორ გითხრათ, მოდი უკეთ რომ აგიხსნათ ასე გეტყვით, ტვინი ნაწილებად რომ დავყოთ და თით ნაწილს ჩავაბაროთ საუბრის შესაძლებლობა, მეხსიერება, შეგრძნებები, მხედველობა და ასე შემდეგ, დედათქვენის სიმსივნე მეხსიერებასა და სალაპარაკო ნაწილს შორისაა

საკუთარი ბედნიერება(მეოთხე თავი)

არაფერს იტყვი?სად გაქრა შენი თავდაჯერებულობა? -ეს ყველაფერი იმდენად სასაცილოა რომ არც კი ვიცი რა გითხრა,არ ვიცი თავად თუ გჯერა შენი სიტყვების,მე კი მაგ ბოდვის არ მჯერა. -არ გჯერა?შენ რა მართლა დაფრინავ?რა გგონია ისეთი სიმპათიური,ჭკვიანი და მდიდარი

მოახლოება (XVIII თავი)

-კი ღვიძავს და გადმოგცა, წითელ ღვინოს თუ დამალევინებთ და კლასიკურ მუსიკას ჩამირთავთ მადლობელს დაგრჩებითო.-სიცილით ამბობს ის. -შემდეგში აუცილებლად!-ლოყებაწითლებული ვამბობ და მაგიდაზე პურს ვამატებ.

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 6)

წვიმას არ გადაუღია.. წვეთები მინის ფანჯარას ისეთი ძალით ეხეთქებოდა, როგორც ოკიანეში მცურავ გემს შტორმის დროს წარმოქმნილი უზარმაზარი ტალღები. სექტემბრის თვის დადგომა დასტყობოდა ბუნებას. მონაცრისფრო ღრუბლები უფრო მუქდებოდა, ვარსკვლავების ნათებაც

როცა მოვკვდი (თავი მეექვსე)

ყველა ნატკენი ჭრილობა გამიმხსნა და ზედ მარილი დამაყარა სებამ. გამახსენდა ყველა ძირს დანარცხება, ყველა მარცხი და დაბრკოლება. გამახსენდა ის დღე როცა ბავშვთა სახლიდან წამოვედი და წასასვლელი არსად მქონდა, მერე როგორ შემიფარა მოხუცმა თამარა ბებომ, როგორ

საკუთარი ბედნიერება(მესამე თავი)

,ხმა ვეღარ ამოიღო ლანამ,იქვე რომ არ ეტირა სწრაფი ნაბიჯით გამოვიდა აუდიტორიიდან და კიბეებზე დაეშვა. -ლანა მოიცა ნუ გარბიხარ,მეც შენთან ერთად წამოვალ.მოესმა ბექას ხმა. -არ მინდა მარტო ყოფნა მირჩევნია,შენ კი შენს მეგობრებთან დაბრუნდი,თქვა და ცრემლებით

მე დედა ვარ (თავი 4)

მე და ალექსი მიშიკოს წყალობით შუა ზამთარში ქუჩაში აღმოვჩნდით. ვერავის ვთხოვდი დახმარებას ამიტომაც ჩემს შვილს ხელი დავავლე და სვანეთში წავედი. მიშიკოზე ძალიან ვიყავი გაბრაზებული თუმცა ეს გასაკვირიც არ იყო. მეგონა, რომ სხვები მასში ცდებოდნენ და ჩემი