მეორედ (თავი 8)

- დაიცადე, ეს შენი იდეა იყო? ჩემი დანხვა ხომ არ გაუკვირდა რომ შემოვედი, ეს რაღაცას ხომ ნიშნავს. -რა? - შენ უთხარი თეკლას რომ აქ მოვეყვანე და მერე კარი ჩაეკეტა?! -ინსტიქტურად ვუწევ ტონს. ეცინება. -შენ მე თინეიჯერი ბავშვი გგონივარ, თოფურია? თვითონ

მეორედ (თავი 7)

- ისე არ არის, როგორც ფიქრობ, ეს თამაში არაა. - მართლა? აბა რა არის, სიყვარული? -მეცინება. - არც გაბედო რომ ამით გაამართლო, საყვარელ ადამიანებს ასე არ ექცევიან! არ ვიცი რა მომდის, მაგრამ თავს ვეღარ ვიკავებ. ყველა საპირისპირო ფიქრი მიქრება და გონება

დრო! თავი 32

თვალების გახელისთანავე წამოდგა და სწრაფად დავლილი უძალობის, თავბრუსხევისა და თვალებში ჩაბნელებისგან ისევ უძალოდ გადაეშვა საწოლზე მაშო, ხელახლა ადგომა დაეზარა კიდეც, თუმცა სწრაფად წამოდგა ისევ და ოთახიდან გასულმა ინტერესით დაუწყო ძებნა რატის,

მეორედ (თავი 6)

-მოკლედ -შუბლზე ვისვამ ხელს. გონების დაძაბვაც ვერ მშველის ბოლომდე იმდენი არეული ფიქრი მაქვს. -თეკლა ვაჩნაძეს ეხება... - იცნობ? -წამსვე მპასუხობს. - ბიძაშვილია ჩემი, ცოტა შორი. -ნელა ვსუნთქავ. -დღეს გამოგიგდია გამოცდიდან... - და შენთან მიჩივლა?

მეორედ (თავი 5)

- შეიძლება გკითხო? -კიდევ ერთი ნაბიჯით მიახლოვდება. - აბა კითხვა? -გამიკვირდა კიდეც აქამდე რომ არაფერი თქვა. თითქმის ზუსტად ვიცი რაც უნდა მკითხოს, თუმცა პირველად ვცდები ასე მწარედ. - ეს რატომ დატოვე? -ჩემს ერთადერთ ცისფერ თმის ბოლოს იქცევს

მეორედ (თავი 4)

-ბევრ ფილმს უყურებ, ამ კარს სარჭით ვერ გააღებ, სხვა პრობლემა აქვს. - მართლა? რა პრობლემაა ასეთი, ან თუ არის რატომ არავინ აგვარებს? -ჩანთაში ვყოფ ხელს და პარალელურად ვუსწორებ მზერას. - არ ვიცი, იქნებ იმიტომ რომ საჭირო პირებს არ ეუბნებიან.

დრო! თავი 31

ეს უკანასკნელიც სწრაფად დაიწია ფეხის წვერებიდან, თუმცა თეოდორეც თან გაყვა თითქოს მალე ერთმანეთს მიეკრობიანო, ძლიერად რომ კრა ხელი მას მერე მოშორდა თეოდორეც და უკვე ძლიერად გაქანებული გაშლილი ხელიც ხმამაღალი ხმის გამოცემით მოხვდა სახეში,

გზა შენამდე [თავი მე-13]

ამბავი მოგვითხრობს სამყაროზე სადაც არ არის ადამიანური ფასეულობები.

მეორედ (თავი 3)

-არ არსებობს არაფერი ისეთი, რის გადალახვაც ანას არ შეუძლია, ამაში დარწმუნებული ვარ. - მე არ ვარ. -თავს ვხრი. მან არ იცის, მაგრამ ის რომ ანას იცნობდა, ის ანა აღარც არსებობს. - არ ვიცი რა მოხდა, მაგრამ გამოსავალს იპოვი და გაუმკლავდები. სად წავიდა ის

ტრფობის ალში გახვეულნი (თავი 14)

სულ კანკალებდი,ოფლად იღვრებოდი და ორ სახელს გაიძახოდი გამუდმებით:ელიზაბეტს და ვიქტორს...შენ ის სენი გჭირს ჩემო ძვირფასო,რომელსაც სიყვარულს ეძახიან...-აქ მოხუცი შეჩერდა და დაჟინებით შესცქროდა სებასტიანს,რომელსაც მიტკლისფერი დაედო.არიცოდა რა ეთქვა.