ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეშვიდე

-დიანა აქ რაგინდა-კითხა ანდრეამ გაღიზიანებულმა-ანდრეა რაღააც უნდა გითხრა-თქვა ეშმაკური ღიმილით დიანამ-არაფრის მოსმენა არ მინდა წადი აქედან-დაუღრიალა მან-ორსულად ვარ-ეს სიტყვები

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (5თავი)

ბოდიშს გიხდით დიდი ხანი თუ გალოდინეთ,მაგრამ თქვენც უნდა გამიგოთ.სოფელში ვიყავი ,არც ლეპტოპი მქონდა და არც საკმარისი ინტერნეტი.მაგრამ უკვე ქალაქში ვარ ასე,რომ გიბრუნდებიტ და იმედია

დაგიმორჩილებ (თავი მეორე)

მომენტებში აპარებდა ჩემსკენ თვალს, მაგრამ ეს ვიცი, რომ ახლა არაფერს ნიშნავს. ერთ რამეში დარწმუნებული ვარ, ის იმაზე კარგად მიცნობს ვიდრე წარმომიდგენია, იმაზე მეტი რამ იცის ჩემზე ვიდრე უნდა იცოდეს. მეც მიკვირს, ამას რატომ ვფიქრობ, მაგრამ სხვა დასკვნა

deddy's litte princess მესამე თავი (18+)

ზედმეტად ხმამღლა მითხრა და ხელი ,ხელზე ძლიერად მომიჭირა ,ნერვიულად იყურებოდა აქეთ-იქით და რაღაცაზე ბრაზობდა მეშინოდა, თან გაურკვევლობაში ვიყავი ,ცოტახანში მანქან დიდ ჭიშკართან გაჩერდა აქ დამელოდეო მითხრა, თვითონ გადავიდა კარები შეაღო და შევიდა

სისხლიანი ვახშამი (XI თავი)

ნანატრ საპირფარეშოში ვზივარ, აბაზანის კიდეზე და დროის გასაყვანად ჭიქაში გარჭობილ კბილის ჯაგრისებს ვითვლი.სულ ორია მალე მხოლოდ ერთი დარჩება - ლადოსი. ხელები უკვე დავიბანე , პირზეც შევისხი წყალი, ჩავრეცხე უნიტაზი, ლადომ რომ ეჭვი არ აიღოს , მაგრამ

ანასტატია გეგეჩკორის ცხოვრება (თავი პირველი)

ოთახში ვიჯექი ბუხართან,თვალებს ნახევრად ჩაბჟუტული ნაკვერჩხლები მინათებდა,ხოლო სახეს წამიერად ელვისაგან ანთებული ცა.ამ ლამაზ სიმყურდოვეს მხოლოდ ერთი მძიმე ჩასუნთქვათა ხმა არღვევდა.ეს ხმა კი ახლოს მდგომი ლოგინიდან მოდიოდა,მასში ჩემი დიდი ხნის მეგობარი

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 1)

იქვე ჩავიკუზე და ტირილი დავიწყე იმ ბიჭმა კი რომელიც აკოს შეჩერებას ცდილობდა ხელში ამიყვანა და სადარბაზოში შემიყვანა სარდაში ჩამიყვანა დამსვა ხელი ჩამკიდა მეორე ხელი კი პირზე ამაფარა

შეყვარებული თუ მეგობარი (12თავი)

კარებში ლუსი შემომეჩეხა გაბრაზებული სახით და მკითხა. -ჯეიკთან რას აკეთებდი? ტანში დამაჟრჟოლა,არვიცოდი რამეთქვა მაგრამ დროის გაწელას ჯობდა ახლავე მომეფიქრებინა რამე და ამიტომ მალევე ვუპასუხე. -აამ, არაფერს გზაში დამინახა ფეხით მოვდიოდი და ის კი

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეექვსე

-ჩემი გოგო ჩემი მარიანა ხოიცი როგორ მიყვარხარ-მითხრა თომამ და კარებში შემოვიდა. გაკვირვებული ვიდექი ვერაფერს მივხვდი ჯერ თომას შევხედე მერე გაცოფებულ და გაბრაზებულ ანდრეას რომელიც აფეთქების

რიტა (თავი მერვე)

ისე ეს ხაზი ამოსაშლელი გქონდა,ქალს ასე ვინ თხოვს ხელს ნოე? - ჩუმად მეჩურჩულება,ყუთს ხსნის და პატარა ფურცელზე დაწერილ 'ქმრად გამომყვები' - ს ვუშტერებ თვალს,დებილივით ხან მას და ხან ყუთს დავყურებ,