ბედნიერების პარანოია (1 თავი)

თითქოს, ყველაფერი უარესობისკენ მიდის. მამაჩემი ყოველდღე მთვრალი მოდის სახლში და დედაჩემს სცემს. ამტვრევს ყველაფერს, რაც კი ხელში მოხვდება და მერე მე მესვრის. ჩემი დაიკო დანჯღრეულ ლოგინზე წევს და სულმოუთქმელად ტირის. აი, ასეთია ჩემი ცხოვრება,

"ილიანი" (თავი 4 )

-რას აკეთებ? შენ რა გააფრინე? ჩემი ლოგინში ჩაგორება მოგინდა? მაწერია სადმე მასეთი რომ ვარ თუ ჩემმა თამამმა მოქცევამ გაფიქრებინა? ამიტო მომაკითხე? ახლავე გაეთრიე აქედან სანამ მთელი სასტუმრო შევყარე. კარი ფართედ გამოვაღე და შევხედე როგორი კმაყოფილი

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (5 თავი)

ესეც მესამე თავი დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგი თავს ხვალ დავდებ. მე და დემეტრე უკვე 1საათია სახურავზე ვზივართ. აქაურობა ისეთი

დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 3 თავი )

ყველაფერი ვუთხარი და რა მითხრა იცი? მითხრა რომ ვეზიზღები, მითხრა რომ ჩემგან წასვლა უნდა... მესმის... მესმის რომ ნაგავი ვარ მაგრამ ვერ გავუშვებ... ასე ვერ გავუშვებ ძმაო... მთელი ღამე ტიროდა, მთელი ღამე ვგრძნობდი როგორ ტკიოდა და უფრო შემზიზღდა ჩემი

სექსუალური განათლება (თავი 6)

ვიცი.. აღარ გააგრძელო- ტუჩზე თითი მომადო და გამაჩუმა- ადი სახლში დაისვენე და დამშვიდდი-პატარა ბავშვივით დავემორჩილე. ისე ვიყავი დაღლილი ყოველივე მომხდარით რომ სახლში ჩემს ლოგინს ტანსაცმლიანად მივწექი. არ ვიცი რამდენ ხანს ვფიქრობდი მაგრამ საბოლოოდ რა

მოახლოება (I თავი)

ვგრძნობდი, ვიცოდი რომ კიდევ ერთხელ გამოჩნდებოდა, კიდევ ერთხელ მაგრძნობინებდა თავს დამცირებულად, ანდაც პირიქით სიამაყეს ვიგრძნობდი, ერთმანეთს გამარჯვებული სახეებით შევხედავდით... ის სხვა იყო... ადამიანი, რომელიც ყველა გრძნობას განმაცდევინებდა...

"ილიანი" (თავი 3 )

ჩემს შეურაცყოფას არავის ვაპატიებდი მაგრამ ნიასთან ჩხუბმა ისე დამღალა მხოლოდ დაძინება მინდოდა, ზემოთ ავედი კუნთიანის მზერას თვალი ავარიდე და ლოგინს ჩემს მწვანეთვალებაზე ფიქრით ჩავეხუტე.

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (4 თავი)

დღეს სკოლაში ანა არ იყო და მოწყენილობისგან ლამის გავგიჟდი, მთელი დღეა ერთ ადგილს მივჩერებივარ. ანა სკოლას თითქმის არასდროს არ აცდენს, ამიტომ არ ვარ შეჩვეული მის გარეშე ყოფნას. ახლაც სიცხე აქვს და მაგიტომ არ მოვიდა, სკოლის მერე რამეს ვიყიდი და

მარიონეტი (მესამე თავი)

ვიდრე 8 აპრილს მიტინგზე წასულ ბავშვებს მივუბრუნდები, ალბათ, უმჯობესი იქნება ორიოდე სიტყვით მოგიყვეთ მეოცე საუკუნის, თხმოციან წლებში განვითარებული პოლიტიკურ მოვლენების შესახებ და ამ მოვლენებში საქართველოს როლზე. მიუხედავად უჩვეულო ცვლილებებისა,

სექსუალური განათლება (თავი 5)

-- ქეთუშ რა გჭირს რატომ ხარ ჩუმად? -- არაფერი.. რავიცი.. -- ეგ პასუხი არარის ხო იცი -- მზრუნველად მითხრა და ხელი გადამხვია და მიმიხუტა-- ხო იცი შეგილია გვენდო და თქვა რა გაწუხებს და მოვავარებთ -- ვატო მიყვარს,,, მემგონი -- არ ვიცი რატომ ვთქვი მაგრამ