შურისძიების მსხვერპლი 27 თავი

-მიამ დაგირეკა? -თამუ -კი თუ არა?! -ჩემსა და მიას შორის არაფერი არ ხდება!- წამოანთო კახა -ვიცი რომ არაფერი არ ხდება!- ხმას აუწია თამუნამ

უშანსო სიყვარული (1თავი)

მეც მივდივარ ბლუსთან მანამდე კი გეტყვით დედაჩემი ზედმეტად კარგი ადამიანია მოსიყვარულე დედა და თბლი ბავშვობაში ჩემზე იყო ორსულად როცა მამაჩემა უარი განაცხადა ჩემზე და მისმა ოჯახმა დედაჩემის ოჯახმაც მაგრამ მაინც გამაჩინა დედამ მან ბავშვთა სახლში

შურისძიების მსხვერპლი 26 თავი

რატომ არ გესმის რომ მიყვარხარ -ჩემთვის სულ ერთია ჩემს მიმართ რას გრძნობ! -მაშინ დღემდე ჩემი ცოლი რატომ გქვია? რატომ არ მშორდები?! -გაგშორდები! აუცილებლად გააგშორდები მაგრამ მხოლოდ მაში როცა მე ჩავთვლი ამას საჭიროდ!

უცნობი ქალი (თავი 2) (+18)

ხმა აღარ ამომიღია. ის ის იყო მანქანიდან უნდა გადავსულიყავი, ღვედი ვერ გავიხსენი თითქოს გაიჭედა. ღილაკს ვეძებდი, როდესაც მანქანის წინა სავარძლებს შორის ეგრედ წოდებული ბარდაჩოკიდან ჩემი შავ ტრუსს მოვკარი თვალი.

უცნობი ქალი (თავი 1) (+18)

.თვალებით იატაკს ვუყურებდი, რომელიც როგორც ყოველთვის საოცრად პრიალებდა, მისი მაგიდისკენ გახედვაც კი არ მინდოდა, ყველაზე კარგი ვარიანტი ისევ სარკისებური იატაკის ყურება იყო. ოხ, რა ცოდვა მქონდა ღმერთო.... - თქვენი განყოფილება იშლება, რეორგანიზაციის

უსასრულო (თავი მესამე)

არ ვიცი უცებ რა დამემართა, კარი გამოგვლიჯე, სახე წაშლილ დათას მკლავზე ხელი მოვკიდე და კიბეებზე ჩავათრიე. ისეთ ზიზღს ვგრძნობდი ვერ აღვწერ. ქვემოთ რომ ჩავედით მაშინათვე გავჩერდი, გული ამოვარდნას მქონდა. სახეშიც ვერ ვუყურებდი, ბოლოს ძალა მოვიკრიბე და

შურისძიების მსხვერპლი 25 თავი

-საით? -სახლში! -წაგიყვან -შენი წაყვანა არ მჭირდება! -უკვე გვიანია -როგორმე თვითონ მივხედავ საკუთარ თავს -რატომ მეწინაადეგები? ხომ იცი რომ მარტოს არ გაგიშვებ

უსასრულო (თავი მეორე)

-ასეთი რაა, ნუ დაგვზაფრე (ბარბარე) -მოვდივარრრ დახუჭეთ თვალები (მაკო) -ერთი, ორი, სამი გაახილეთ (მაკო) -ასეთ ვიცოდი, ვინმემ წყალი მომეცით, ნია იმედია კორსიზი ვალიდოლი წამოაყოლე ხელს, თორემ შენც მიგაყოლებ (თათა) -ახლავე ოღონდ მაცოცხლე

მექალთანეს სათამაშო თავი 17

ჰოლში ნერვიულად მიაბიჯებდა და ცდილობდა სანდროს გაქცეოდა, ჩანთაში იქექებოდა და მობილურს ეძებდა, ჯანდაბა, ჯანდაბა სად წავიღე,ხელები უკანკალებდა, თავს ვეღარ თოკავდა,ჩანთა ძირს დაუვარდა, ჩაიკეცა თან ანერვიულებულს მთელი სხეული უცახახებდა.

გაყიდული ღირსება (თავი 19) (დასასრული)

ოველთვის ეუბნებოდა ზურაბს, რომ რასაც დღს ხედავს შეიძლება ხვალ აღარ ქონოდა, ამიტომ როგორც მამაისმა, ანუ მე, უნდა ესწავლა და კაცი დამდგარიყო, მართალია მე გზას ავცდი ნანას სიკვდილის შემდეგ, მაგრამ ზურაბისთვის ჩემი ცხოვრების ნაწილი სამაგალითო უნდა