ელიტა (პირველი თავი)

ანჯელესში ჰაერი არ იძვროდა. ერთხამს მშვიდად ვიწექი და მაქსონის სუნთქვას ვუსმენდი. ამ ბოლო დროს იშვიათად ვხედავდი მშვიდს და ბედნიერს და ამიტომაც ყოველი წამით ვტკბებოდი. მიხაროდა, რომ ჩემთან კვლავ საკუთარ თავს ემსგავსებოდა. მას შემდეგ რაც კონკურსის

შრამიანი წარსული 3 თავი

თან როგორში, მაგრამ რაც ფაქტია ის ხომ არ უნდა დავუკარგო არაა?! დღეები გადიოდა ის კიდე გაქრა სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით, იმპერატორთან არ მიშვებდნენ, ყველა გამირბოდა, მსახურები არ მოდიოდნენ, როცა მე ვუახლოვდებოდი ისინი გარბოდნენ, რა იყო შიცი მაქვს

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეათე თავი)

-გამარჯობა ემილ...-სიტყვის დამთავრება ვერ მოასწრო ისე ჩაუარა ემილიამ. ხმაც არ გაუცია და დააიგნორა. -ისევ გაბრაზებულია-თქვა და უკან დაედევნა კაბინეტში შესულ ემილიას-ჩემს კაბინეტში გელოდები 10 წუთში. არ დააგვიანო, სალაპარაკო მაქვს-უთხრა ემილიას და

როცა თვალებში ჩაგხედე (3 თავი)

წყარომდე გამარჯვებულის ღიმილით მიმაცილა. თითქმის ყველა აღტაცებით შემხვდა. ყველანი იქ იყვნენ მხოლოდ ქეთა არ ჩანდა. ნიცა გადამეხვია, ნიამ თბილად გამიღიმა. ბიჭებსაც გაუხარდათ ჩემი დანახვა, ყველა ბედნიერი იყო, მხოლოდ იკა იდგა ცოტა მოშორებით და იქედან

დახვეწილი არამზადა (თავი1)

"შენი თმა ისეთი ნაზია,როგორც პატარა ია,შენი სურნელი მატღობელაა.როგორც ერთი ჭიქა მათრობელა ღვინო,შენი ტუჩები ტკბილია მარწყვივით,შენგან შორს ვარ და თან ისე ახლოს" _ჯანდაბა იქნებ მეც მინდა რაიმე მოგწერო?ვინ ხარ როდის მორჩები ბარათები დატოვებას და

ის იდიოტი , მე კი გიჟი ( 3 თავი )

ნინ , პრივეტ ; დღეს ჩემი დაბ.დღეა ხო იცი არა ?! ; ხოდა მოდი ჩემთან სახლში ; ჩემები საზღცარგარეთ არიან და სახლი ჩემს განკარგულებაშია . ყველა იქნება , ასე რომ შენც გელი . შვიდზე გელიდები ჩემთან ... წავიკითხე შეტყობინება და უაზროდ ვუპასუხე :

გვირილას გავხარ (თავი პირველი)

ბევრჯე მიფიქრია, რომ მცენარე ვყოფილიყავი. მართალია ცოტა სულელურად მოგეჩვენებათ მაგრამ, დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი რომელიმე ლამაზი და ყველასათვის საყვარელი მცენარე. ეს მხოლოდ მოწონებაზე კი არა უკვე ნატვრად გადამექცა. არსებობენ ძალიან ბევრი ადამანი

დაუმსახურებელი უბედურება (2თავი)

შხაპის ქვეშ იდგა, უემოციო სახით სველი ტანზე პირსახოცი შემოიხვია და საძინებელში გავიდა, სველი თმიდან წურწურით ჩამოსდიოდა წვეთები, თმაზე შემოიხვია პირსახოცი, თხელი ხალათი შემოიცვა და დაღლილი სახით ჩაეშვა ლოგინში. ფანჯარა გამოაღო და სიგარეტს მოუკიდა,

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაორი)

აბა, პირველად სად მივდივართ, მონასტერში თუ თავშესაფარში? - როგორც იქნა დასერიოზულდა ვაჟი. - მტვრიანი ვარ, თან დაღლილიც. ჯობს თავშესაფარში მივიდეთ. მონასტერში ხვალ ავალ. თან არც შესაბამისად ვარ ჩაცმული! - ჯინსის სარვლის ალაგ-ალაგ ამოგლეჯილ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრეე თავი)

-ზედმეტად ..-ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ თქვა-დებილია (უკეთესი დასახასიათებელი სიტყვა ვერ მოძებნა)და ყველაფერს არასწორად გებულობს. -და მაშინ რატომ ამუშავებთ აქ? -უბრალოდ კარგად ხატავს და დიზაინის მხრივ ნიჭიერია-გადაუჩურჩულა და ეშმაკურად გაიღიმა