ის იდიოტი , მე კი გიჟი (2 თავი)

მეორე დღეს იმ იდიოტური შემთხვევიდან , როდესაც დილიძე დამეჯახა , დილით ადრე გამეღვიძა , რადგან მოსვენებას არ მაძლევდა მისი სიტყვები -შენ კი გიჟი...(და მისი ამპარტავანი თუმცა იდეალური ღიმილი). ეს გავიფიქრე და უცბადვე წამოვხტი საწოლიდან . ჩემს თავს

მოსწავლის ნათლია (თავი 2)

ბავშვები მალე გაისტუმრა, თუმცა თვითონ გვიანობამდე შეყოვნდა სამსახურში. გადაწყვიტა, შაბათ-კვირას კარგად დაესვენა, ამიტომ პროექტის გეგმა იმ დღესვე დაასრულა. უკვე 10 საათი ხდებოდა სამსახურიდან რომ გამოვიდა. აპრილის თბილი, საღამო იყო. ოდნავ ჟინჟლავდა

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (თავი მეხუთე)

როდესაც ლანამ ცურაობით გული იჯერა, სასტუმროში დაბრუნდა. თან ეჭვის თვალით ათვალიერებდა იქაურობას, ეშინოდა ალექსანდრე კიდევ არ შემომეფეთოსო და გულში ბედს წყევლიდა. რაღა მაინც და მაინც ერთ სასტუმროში მოვხვდითო.

მოსწავლის ნათლია თავი 1

მეგობრებო, უპირველეს ყოვლისა, ვისაც კიდევ გახსოვართ და ვინც განაწყენებულები ხართ ჩემზე, დიდი ბოდიში. ბოდიში, რომ ვერ დავამთავრე „ჩემი ერთ საათიანი მონსტრი შეყვარებული“, ძალიან მძიმე და რთული პერიოდი მომიწია ზუსტად მაშინ, როცა მისი წერა დავიწყე და

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი21)

იმ დღეს მაქსი ჩვენთან დარჩა, ამან ძალიან აღმაფრთოვანა. მე ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ მალევე ვთხოვე ნინიკოს რომ "ჩემი ოთხი" ეჩვენებინა. -ნინი?! მე სად დავიძინებ? -შენს ოთახში. - ეს პასუხი რათქმაუნდა მესიამოვნა. მოკლედ რომ აგიღწეროთ ნიას

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(საცდელი თავი)

სიყვარული უბრალო სიტყვაა ,მანამ ,სანამ არ გამოჩნდება ის ,ვინც მას მნიშვნელობას მისცემს.ყველას ცხოვრებაში ერთხელ მაინც სწვევის ნამდვილი სიყარული,რომელიც გარშემო არსებულ ყოველგვარ საზღვარს არღვევს და დაუკანონებელს აკანონებს. ალბათ, რთულია რომელიმემ

მსოფლიო სხვა თვალით (თავი მეოთხე)

მსოფლიო სხვა თვალით ჩემი პირველი სათავგადასავლო მოთხრობაა , თქვენ პატივად გხვდათ იმოგზაუროთ უბრალო სახანძროს უფროს ნიკ ჯოუნსთან ერთად რომლის თვალწინ მსოფლიო შეიცვლება ერთი ვირუსის გავრცელებით, ნიკი იწყებს დღიურის წერას და თქვენც თან მოსდევთ მის

მაბედნიერებ! (15 თავი)

-დარწმუნებული ხარ რო არ მოგენატრე და ეს მონატრება შენს გაბრაზებას გადასძალავს? -მითხრა და თვალი ჩამიკრა. -არა შანსი არ გაქვს. -და არც ჩემი თვალები მოგენატრა?-აგრძელებდა გამომწვევად და ვნებიანად ლაპარაკს. -აი შენ თვალებს-ავდექი და პალატაში შუქი

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (მეოთხე თავი)

რა ბედის ირონიაა! ფიქრობდა და თან უნდოდა ხმამაღლა გაეცინა. '' ახლა კი აღარსად გაგიშვებ, საკუთარი ფეხით მოხვედი ჩემთან '' ჩაილაპარაკა ბედნიერმა და ირონიულმა.

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეთვრამეტე თავი)

ზუსტად ალბათ ვერ აღვწერ და ვერც იმის გადმოცემას მოვახერხებ, რა ხდებოდა ქართველიშვილებთან. თუმცა ორიოდე სიტყვით მაინც აღვნიშნავ. მონატრება და მუდმივი სევდა სიხარულსა და ბედნიერებას შეეცვალა. მისაღებში დიდი სუფრა გაეშალათ. მუდამ მოწყენილი თეკლე