დემონი ( ჩრდლების თამაში ) თავი 9

-მე ვარ გრიზელდა ბლანკო, ალბათ ყველა უკვე კარგად მიცნობთ. მე ჩემს ცხოვრებას ვუბრუნდები და ამიერიდან მე ვმართავ ამ ქალაქს და ამაში ჩემი შვილები დამეხმარებიან.... -ჯანდაბა!-დაიღრიალა ზეინმა და ფეხზე წამოხტა

*ბაიკერშა* (4თავი)

მე ისევ ჩავცურდი ძირს,ჩაფხუტი მოვიხსენი სისხლიანი და გადაქლეთილი ხელებით,თავი კედელს მოვადე და ამოვისუნთქე. -მარიამ რა გააკეთე გოგო(გიო) -ნოესთან უნდა შევიდე(მე)წამოდგომა ვცადე მაგრამ ძალა გამოცლილმა ვერ შევძელი.გონება მებინდებოდა,თავი კედელს მივადე

ძიძა თავი მეშვიდე

ეზო გადავჭერი და ტაქსიში ჩავჯექი, უამონდობის გამო აშკარად ყველას ეზარებოდა გარეთ გამოსვლა, ქუჩები თითქმის ცარიელი იყო. დანიშნულების ადგილას მალე მივედი. ტაქსიდან გადმოვხტი და სადარბაზოში შევედი, კიბე სწრაფად ავირბინე და კარზე რამდენჯერმე მთელი ძალით

სიზმრის ქურდი (მეორე ნაწილი, მეორე თავი)

-აბა, რომელ ფილმს ვუყუროთ?-მეკითხება გაბრიელი სახლში შესვლისთანავე. კარებს ვხურავ და ვეუბნები: -არ ვიცი, არ მომიფიქრებია... ავარჩიოთ რა რამე-ვეუბნები და მაგიდაზე დადებულ ლეპტოპს ვრთავ, მას კი სურსათით გავსებული პარკები სამზარეულოში შეაქვს.-გაბრიელ,

უცხო (თავი 24 ეპილოგი)

- მამაიკო როგორ მიყვარხარ. როდის გიხილავ და გულში ჩაგიკრავ. როდის შევიგრძნობ შენს სურნელს. - ყური მიადო თითქოს პასუხს მიიღებდა. შემდეგ წამოდგა და ბააგებზე დაეკონა. - ამ ქვეყნად ყველაზე ბედნიერი მამაკაცი გამხადე!

ნდობის ფასი (თავი II)

–ამ სიმღერას ერთ საოცარ გოგოს ვუძღვნი, რომელმაც ჩემი ცხოვრება ძირფესვიანად შეცვალა–ასე დაასრულა თავისი გამოსვლა და დამტოვა გახევებული, გონს მხოლოდ მაშინ მოვეგე, როცა ჩემკენ მომავალი დავინახე, ბრბო გადაკვეთა, მომიახლოვდა, ხელში ამიყვანა, ზურგზე

დემონი ( ჩრდლების თამაში ) თავი 8

-თვალები დახუჭე!-მიბრძანა ნაილმა, ცრემლები ლაპალუპით მომდიოდა. თვალები ძალაუნებურად დავხუჭე და გაისმა კიდევ ერთი გასროლის ხმა.თვალები აღარ გამიხელია, მხოლოდ ერთზე ვფიქრობდი. ზეინმა ყველა მომიკლა ვინც მიყვარდა, ვისთანაც ვმეგობრობდი.

ტკბილი წვიმა (მეშვიდე თავი)

დაამთავრა,მისი ყურადღება ანას ხელებმა მიიპყრო.უფრო სწორად ბეჭედმა,რომელიც მის თითზე დაინახა.უცნაურმა გრძნობამ შეიპყრო ერთიანად. ანამ შეამჩნია,რომ კატო მის ბეჭედს უყურებდა და ხელზე თვითონაც დაიხედა,შემდეგ გაეღიმა და მზერა ისევ ბეჭედზე გადაიტანა.

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 15

არ შეეძლო ,ახლა გაეღვიძებინა და ეყვირა არც მერე შეეძლო და ვერც ხვალ შეძლებდა რამე დააეშავებინა და ერთადერთი რისი სურვილიც ახლა ქონდა მისი კოცნა იყო ..და იმდენად ძლიერი სურვილი რომ ყველა სხვას ფარავდა :წყენასაც ,გაბრაზებასაც და ზიზღსაც რომელსაც თავის

მაბედნიერებ! (12 თავი)

შუა დღით ალექსანდრე ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. საათს გავხედე 5 სრულდებოდა. -ხო ერეკლე..კაი წამოვალ-უთხრა მოკლედ მერე კი მე მომიბრუნდა-უნდა წავიდე გვიანობამდე არ მოვალ თუ გინდა შენ გააგრძელე ძილი-მითხრა, მაკოცა,გაემზადა და წავიდა მე ისევ ისე ჩამეძინა.