უცხო ( თავი 21 )

,, ბიზმესმენი, დავით ახვლედიანის შვილი, დამიანე ახვლედიანი, ავარიაში მოჰყვა. გუშინ საღამოს სამსახურიდან მომავალს შეასკდა, მოპირდაპირე მხრიდან მომავალი ავტომობილი. ექიმების განცხადებით მძიმე მდგომარეობაში იმყოფება, კომიდან ოპერაციის შემდგომ ჯერ არ

იო (თავი 3)

იომ ჯერ არაფერი უპასუხა, მშვიდად გასცდნენ ტროტუარს და ქალაქის უზარმაზარ, შავ ხიდზე აღმოჩნდნენ. ხიდის გვერდები, წვრილი, გისოსებიანი რკინებით შემოეღობათ. ბიჭი მასზე შემოჯდა, გისოსებს შორის მოაქცია ტერფები და ზედა ტანით გადაიხარა. ლეა მთელი სხეულით

წინ გაიხედე! (საცდელი თავი)

მე ვიცი რატომაც. მე მას ვუყვარდი და მე ეს არ დავაფასე. უბრალოდ საშინელებაა როდესაც შენ გამო მიღაცა მოკვდება,ან ის კიდე რომ მე მისი სიყვარული არ დავაფასე. რა დებილი ვარ არადა რა ლამაზი ყოფილა მარიამი პანაშვიდზე მაინც მივალ.სირცხვილია და თან თავს

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 12 თავი

ნანუჩი წადი დაისვენე,უკვე გვიანია სადაცაა გათენდება.უთხრა მირიანმა და თავისი ხმა თავადაც ვერ იცნო.კიდევ ერთხელ შეისუნთქა მისი სუნი და ნანამ უკან-უკან ხევით წავიდა და გულამოვარდნილი შევარდა საძინებელში.სამივე ერთ ტახტზე იწვა და სამივე გემრიელად

გიჟი ექიმი მატარებელში (10 თავი)

-შენ... შენ აქ რა გინდა?-გაკვირვებული შეყურებდა ნუცა ლექსოს -ჰმმ ძმაკაცმა დამირეკა ერთი გოგოაო და...-ნუცამ შეაჩერა -გაჩერდი არ მაინტერესებს-ყრუდ ამოილაპარაკა და წამში ბაგეებზე იგრძნო შეხება. არა ზუსტად ეს ჭირდებოდა ახალა ნუცას და თითქოს ერთიანად

!WTF! (თავი 1)

ქიმიაზე შევედით,ლექტორს ყველა დიდი მოლოდინით ელოდა,ლაილა რაღაც მოსვლას აგვიანებდა,დროის გაყვანის მიზნით მობილურში ვიქექებოდი,ამასობაში ვიღაც დინჯი ნაბიჯებით შემოვიდა,ლექტორია,იმწამსვე გავიფიქრე,თავი ავწიე და რას ვხედავ:იოანე ნაკანი,ქიმიის

ლოგინის გოგოები (თავი პირველი)

რა უნდა მექნა?! სამყაროს სისტემა ადამიანებს ერთმანეთს აერთებს. უსიამოვნება კი არავის სურდა, არც მე მათ შორის... და რომ მეთქვა, ,,იქნებ უბრალოდ შეეშვათ“ ესეც კი მე შემომიბრუნდებოდა ცუდად. ამიტომ როგორც მხდალი, ამ მშვენიერი გარემოს დეკორაცია,

შემიყვარდი..არ დამტოვო (2თავი)

თვალებს დახუჭვის საშვალებას არ ვაძლევდი, ძალებს ვიკრებდი, მინდოდა რაიმე გამეხსენებინა. რას ვაკეთებდი ასეთ უცხო გარემოში. მახსოვს, ბოლოს რა ბედნიერი ვიყავი მას ჩემი ხელი ეჭირა. ერთნაირი რიტმით ვსუნთქავდით, მთელი სამყარო ჩემი მეგონა. ასე რატომ დამსაჯა

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 11 თავი

--გულო გრძნობების წყარო ხარ დაუშრობელი,გულის სიცოცხლე მის სიცოცხლის წყაროდ ქცეულა, გულის სისხლძარღვებს ამოძრავებს კაპილარები, სისხლი მჩქეფარე ნაკადულად ამოხეთქილა.სასიყვარულო სიტყვით გამოვიდა გეგი და შემდეგ სათითაოდ გადახედა ყველას და ისევ თქვა;

სანდრა ლიპარტელიანი (თავი 3)

ხდებოდეს,ჩემს გამო რატომ უნდა იტანჯებოდეს ბელსი.არა არ დავუშვებ.მე ვიცოცხლებ ხომ ღმერთო? ხო ვიცოცხლებ?... ვეკითხები ღმერთს​,თუმცა პასუხი არ ისმის,ანდა ვინ მიპასუხებს,მგონი მართლა გავგიჟდი.პატარა მანძილი გვაქვს გავლილი,როდესაც ალექსანდრეს