დაუჯერებელი თავი '9'

დაუჯერებელი-ლაზარე, გეყოს ძილი რა-ნერვებმოშლილმა ამოვილაპარაკე და სწრაფად ავედი ისევ მეორე სართულზე, რამოდენიმე ოთახი დავათვალიერე, თუმცა ლაზარეს ვერსად წავაწყდი, ხოლოს სადღაც ბოლო ოთახში მივაგენი მის მძინარე სხეულს -ზარმაცაა, ადექი ფეხზეე-სწრაფად

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 7

დარწმუნებული ხარ ,რომ ეს გინდა ?? გიგიმ ბოლოჯერ კითხა თითქოს უნდოდა ხო მოესმინა რომ მერე თავი რამეში დამნაშავედ არ ეგრძნო.ანა თავი დაუქნია და პატარა ბავშვივით მიაჩერდა . გიგიმ კერ შუბლზე აკოცა მერე თვალებზე და ბოლოს ნანატრ ტუჩებს მიეტანა.-ანა არ

ქუჩის სამოთხე (მეშვიდე თავი)

ა დამემართა? ერთი წუთი გაშტერებული ვუყურებდი უსასრულობას, როცა გამოვფხიზლდი მივხვდი, რომ ცრემლები მდიოდა. გული მიგრძნობდა, ვიცოდი რომ რაღაც მოხდებოდა, ცუდი მოხდებოდა და ამის მეშინოდა. ამიხდა, დამიანე ავარიაში მოყვა, მე კი არ შევაჩერე უბრალოდ

იტალიური ეზო.(მესამე თავი)

თბილისი შეიძრა, ლიზა კანდელაკი წასულა, თბილისიდან კი არა? საქართველოდან წასულა. მიზეზს ვერავინ ხვდებოდა, ან როგორ უნდა მიმხვდარიყვნენ, მიზეზი არც ყოფილა. უბრალოდ ადგა და წავიდა. თავისი თავი ვერ იპოვა, აქ ჩვენთან. ჩვენს თბილისში. ალბათ მიზეზი მისი

შოკოლადის გოგონა (1 თავი)

დღე ჩვეულებრივად იწყება, თათა პატარა ელენიკოს თმებზე ეფერება და მეორე მხარეს გადატრიალებამდე თავზე შეუმჩნევლად კოცნის, შემდეგ კი მის მარჯვნივ წამოწოლილ ანის თვალს უსწორებს. თათას გვერდზე წამოწოლილ ანის ლოყები ოდნავ შეფარკლული აქვს, სუნთქვა

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 6)

უკვე ერთი კვირაა რაც აქ ვართ... ერთი კვირაა მაგრამ მგონია რომ მთელი ცხოვრება აქ ვბუდობ..უკვე ისე შევეჩვიე აქაურობას რომ მწყინს რომ სვანი არ ვარრ.. ძალიან შემიყვადა ეს მხარე.. თავისი ამოუცნობი საშიში და დაძაბული გარემოთი.. უზარმაზარი მთებით და

სადღაც შორს... მთებში თავი 24

დათა იმდენად დაიბნა თამუნას რეაქციაზე, რომ ისიც ძლივს მოიფიქრა ხელები მოეხვია და მკერდში ძლიერად ჩაეკრა. იგრძნო როგორ უცემდა გოგოს გული. ცხვირი მის თმაში ჩარგო და მისი სურნელი შეისუნთქა. თავბრუ დაახვია იმდენად რამდნადაც ეს შეიძლებოდა. რაც უფრო

საბედისწერო თავბრუსხვევა (თავი 8)

-ოდესმე მორჩები სიცილს? - ვეუბნები ტირილ ნარევი ხმით. -შენ რა ყველაფერზე ბღავიხარ, ვახ ჩემიი - მგონი გავაბრაზე ჩემი საქციელით, მაგრამ მეც ჩემი გამჭირვებია და სულ არ მანაღვლებს... -გუშინ რა მოხდა? - ვკითხე დაძაბულმა.

Dream! (თავი3)

მეორე დღე ისე გაგრძელდა თითქოს არაფერი მომხდარა, ტასომ გაიღვიძა თუ არა მაშინვე საჭმელად ჩავიდა , არაფერი იყო ამიტომ სალათის კეთებას შეუდგა , ცოტახანში სანდროც ჩამოვიდა , მაისურის გარეშე და ისიც მაშინვე კუხნაში შეუვარდა ტასოს. _ვაა ტასუნაა , რა

ცხოვრების გზები (თავი 5)

უცებ საიდანღაც სანთლების შუქი გამოჩნდა... ეს სანდრო იყო გიოსთან და ალეკოსთან ერთად. მგონი თქვენთვის არ მითქვამს ალეკოს სალო მოსწონს. სანდროს,ალეკოს და გიოს ხელში სანთლები ეჭირათ, მე და სალო მაშნვე ქვევით ჩავედით. სალო:აქ რას აკეთებთ? გიო:სანდროს და