ის,რაც არ მეკუთვნოდა (3 თავი)

-სხვის ყურებას ჯობია შენ თავს მიხედო ხოლმე-ირონიულად მომიგდო ორი სიტყვა და თავიდან ფეხებამდე ამათვალიერა.მთელი სხეული დამეწვა,მეგონა მდუღარე წყალში ჩამსვეს და კანს მითუთქავდნენ.მერე ვიგრძენი როგორ ამიწთლდა სახე და მომინდა დედამიწიდან

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 11 და 12)

სულელივით, მარტოსულად მივაბიჯებდი საბურთალოზე... ჩემს თავს გონებაში გამუდმებით ერთადერთ კითხვას ვუსვამდი... "ვის ეძებ?!" -ამაზე კი ერთადერთი პასუხის გაცემა იყო შესაძლებელი. რათქმაუნდა ლუკა მესხს! ეს არ მოხდებოდა მაგრამ იმედი მაინც მქონდა რომ სადმე

გოგონა ხიჯაბში - II თავი

გავედით ოთახიდან და შევამჩნიე რომ ძალიან ლამაზი სახლი ჰქონდა . კერძო ბინები ყოველთვის მომწონდა. ამირის სახლი ორ სართულიანი იყო , ლამაზი ფასადებით . ამირმა შეამჩნია ჩემი გაოცებული სახე და გაეღიმა . ნეტა რა აღიმებს ერთი ? ვერ ვიჯერებ ნუთუ ეს ყველაფერი

სიყვარული მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 1)

და მერე მათ სიყვარულზე ლეგენდები დადიოდა,თბილისის ყველა უბანში მათზე ლაპარაკოდნენ,ყველა ჟურნალი მათი სურათებით იყო აჭრელებული. თიკა მაისურაძე:გარეგნობით შავგრემანი,საშვალო სიმაღლის,თაფლისფერი თვალებით.დათო(მამამისი) მთელ ქალაქში მესამე კაცი

სვანური ვერდიქტი (22 თავი)

ამბობენ ადამიანს რაც უფრო მიიყვან ტკივილთან, ახლოდან გააცნობ ჯერ იევ ისე ძველებურად, ახლებურად ეტკინება, სული შეეკვრება, ტკივილი გულს გაუჩერებს, სუნთქვას შეუკრავს, მოძრაობის უნარს დაუკარგავსო. მერე კი სვებას იგრძნობს და მაინც შეძლებს ცხოვრებასო,

რეალობის მარწუხებს მიღმა (თავი 1)

ცხოვრება მოკლეა იმისთვის, რომ წესები დაიცვა, იცხოვრო ისე, როგორც სხვებს უნდათ, მოიქცე ისე, როგორც შენგან ელიან... *** გადატრიალებები უცბათ ხდება, რევოლუციონერები იდეათა ძღვნით ქვეყნის კიდეებს წამიერად აწყდებიან, ყველაფერი, რაც გადატრიალებს

დილამშვიდობისა პრინცესა (თავი მესამე)

რაა შუბლზე მაკოცა ? არარსებობს ..ვფიქრობდი ჩემთვის და თან სახლისკენ მივიწევდი .... სახლში მისვლისთნავე დავიძინე ....დილით კი გამააღვიძა ლილემ და ევამ ჩემთან იყვნენ თვიანთი ჩანთებით ....

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეცამეტე თავი)

-მივხვდი აქ რომ იქნებოდი, მგონი არ იყო შენი აქ წამოყვანა სწორი . . . -ვცდილობ მოვერიო მაგრამ არ შემიძლია.რომ წარმოვიდგენ რომ ახლა ცოლი ყავს... და მაგრათ მივეხუტე ლეოს. -კაი რა ანუკი არ ღირს ნიკა ამათ. იმის გათვალისწინებით რომ ყველაფერუ ვიცი რა და

ვერ შეგელევი მეოთხე თავი (+18)

ტაისია, ჩემო საყვარელო, ჩემო ერთადერთო, გთხოვ მაპატიე, საშუალება მომეცი აგიხსნა ყველაფერი, ძალიან მომენატრე.- საოცარი სისწრაფით მიაყოლა სიტყვები ერთმანეთს, ბოლოს გაჩუმდა და ჩემს პაუხს დაელოდა. - გიორგი მომი....- სიტყვის თქმა ვერ მოვასწარი ისე

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 10)

-მამა!!! -დავიღრიალე და თავი ვეღარ შევიკავე. 26 წლის ბიჭმა პატარა გოგოსავით ვიტირე!.. სულს ვეღარ ვითქვამდი, ცრემლები მაწვებოდა და მაწვებოდა. დედას ლოგინთან მივვარდი და მუხლებზე დავდექი. მისი ხელი ავიღე.. რომელიც სულ ცივი იყო..