დილამშვიდობისა პრინცესა !!! (თავი პირველი)

ლოლააა გიჟივით შემომივარდა ევა ოთახში .... -გოგო რა გინდა დამაძინე -ადექიი დღეს ხომ ლილეს დაბიდუბიაა წავიდეთ საშოპინგოდ რაღაცეები ვიიყიდოთ და 8 საათზე რესტორანში მივდივართ ... -ხო ვიცი გუშინნ ხო დავგეგმეთ დღევანდელი დღე....მაგრამ კაი რაა ჯერ ხომ

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია (თავი 1,2

ბნელა ყველაფერი უკუნით სიბნელეში იძირება გარბის, როგორც შეუძლია გარბის, მისდევს ერთადერთ სინათლის სხივს, მისდევს, რომელსაც უსასრულობაში მიჰყავს, ჩერდება აქეთ­იქით იყურება იბნევა გონებაში ყველაფერი ერევა, იკეცება სახეს ხელებში რგავს, მთელი სხეული

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 8)

ეს ხომ ადრე თუ გვიან მაინც უნდა მეთქვა. და მაინც უნდა გამეკეთებინა არა?! რატომ უნდა მეცადა უფრო დიდხანს როცა საშუალება მქონდა რომ შანსი გამომეყენებინა. ისევ მეშინია! მეშინია რომ... ჩემს სიყვარულს ისე ვერ გამოვხატავ როგორც საჭიროა. ვფიქრობ რასაც

სადღაც შორს... მთებში თავი 19

თამუნა ენას არ აჩერებდა. ხან დაემუქრა დათას , ხან შეეხვეწა მანქანა გააჩერეო, მაგრამ ბიჭს არაფერი ესმოდა. მხოლოდ უღიმოდა და ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე. მუსიკას აუწია რომ მისი ხმა ჩაეხშო. თამუნამ გამორთო. მაგრამ მან ისევ ჩართო და მეტიც აჰყვა

სიმპათიური სტუმარი ( 6- 20 თავი)

რომ გამეღვიძა უკვე 21 საათი იყო. – ‘ მარია რას ვაპირებთ? ‘– მივწერე და ტანსაცმელი გამოვიცვალე, ამასობაში პასუხიც მოვიდა. – ‘ გოგო თითქმის ყველას ეზარება, თან გვიანი და უბრალოდ ჩემთან შევიკრიბოთ.’

თითქმის ვიპოვე... (თავი 2)

_ბალბალე გაგვიჯე უკვე შუადგეა!! ბედნიერება უცებ გაურკვევლობამ შთანთქა.. დემეე... სად ხარ? აუუ მოიცა რატომ გაქრა ყველაფერი? სიბნელეა... ვისი ხმა მესმის?! მოიცა ნუციკო? ნუსიკოს აქ რა უნდა?

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(8 თავი)

-დაიწყე -არვარ რა ახლა ხასიეთზე სანდრო -არმაინტერესებს-თვალები აატრიალა -სხვა დროს რა -ამოვიოხრე -როვამბობ ახლა ესეიგი ახლა დაიწყე მიდი-გაბრაზებულმა შემომიღრინა. -ჰო მისი ცოლივარ. -რატომ გაყევი -მთვრალი ვიყავი -სერიოზულად?-ჩაეცინა -კი-თავი

ველური ორქიდეა (19 თავი)

_დარო, არ გინდა ცოლად გამომყვე? - ხმა შეეცვალა აბაშიძეს და თავი მაღლა ამაწევინა, ისე, რომ მას თვალებში ვუყურებდი. არაფერი ვუპასუხე. ვდუმდი. თვალებში მზერა და დუმილი რამდენიმე წამს გაგვიგრძელდა.

შელახული ღირსება თავი 2

იარები რომლებიც აახლობელმა ადამიანებმა მოგაყენეს არ იკურნება რადგან მათ იცოდნენ სად უნდა დაერყათ.

ის,რაც არ მეკუთვნოდა (თავი 2)

-გოგონი ხომ ხედავ ათი კილო თქვენთვის მძიმეა?ტრნაჟორებს რომ ეჭიდავები,აიღე ეს სამ კილოიანები.ინტერიერს მაინც აღარ გაგვინადგურებთ-უკვე ავიჭერი სიტყვა "გოგონიზე",რომელიც ძალინ დამცინავად ჩამესმოდა,აღარაფერს ვამბობ დანარჩენ ორ ფრაზაზე. -საბედნიეროდ