მეგობრები?ნაჰჰ...მეგობრებზე მეტნი (თავი 1)

პროლოგი რა ხდება როდესაც გიყვარდება ადამიანი რომელიც არ უნდა შეგიყვარდეს? რა ხდება როდესაც მის მიმართ გაგიჩნა ის გრძნობა რომელიც არ უნდა გაგჩენოდა? რა ხდება როდესაც ხვდები რომ მისგან უნდა წახვიდე?მარტო ტოვებ და სამუდამოდ მიდიხარ მისგან? სადღაც

აუხდენელი ოცნება (1 თავი)

პირველ რიგში მოგესალმებით!!! გუშინ დავდე ამ ისტორიის საცდელი თავი.მარტო ერთი კომენტარი იყო.ვიფიქრე არ გავაგრძელებთქო,თუმცა იმ ერთ მკითხველსაც ვერ გავუტეხდი გულს,ამიტომ მის გამო გავაგრძელებ.გთხოვთ,ახლა მაინც დააფიქსიროთ თქვენი აზრი. მადლობა

ძლიერი სიყვარული თავი 3

სუფრას მივუსხედით საჩმელი მივირთვით საღამოთი კი უცბად სიცხემ ამიწია გიორგი ამ დროს მწერდა -როგორ ხარ სიახრულო? -კარგად შენ?(სიმართლე არ ვუთარი რომ ცუდად ვიყავი )

სტაჟიანი გიჟის სიყვარული (თავი 1) ანუ გიჟებიც უყვარდებათ

დილით თავი ძლივს ავწიე თუმცა რა თავის აწევაზეა ლაპარაკი ქუთუთოები ისე მქონდა დამძიმებული მეგონა ძველი საბრძოლო იარაღები მეკიდა და ძირს მექაჩებოდნენ. მობილური ხელის ცეცებით მოვძებნე და ისე ცუდად ვიყავი ლამის ჩემს ქვემოდ მცხოვრები 90ს მიკაკუნებული

სიმპათიური სტუმარი ( 18 თავი)

ისევ ვერაფერი ვუთხარი წინა საღამოს. დალაპარაკება მინდოდა მაგრამ ისევ ვერაფერი ვთქვი, ისევ ისეთი სიმყუდროვე იყო რომ მენანებოდა უაზრო ბგერების მიმოსაფანტად. არა მორჩა, დღეს უნდა დაველაპარაკო. - გაბრო დღეს შევხვდეთ კარგი? სალაპარაკო მაქვს. - კარგი, მეც

სიმართლის დრო 7 თავი

ძალიან ჰგავს ქართველი კაცი და ვაზი ერთმანეთს, სადაც არ უნდა წავიდეს ქართველი ყველგან ეჩვევა გაჭირვებას, მაგრამ თავის გემოს არ კარგავს. იციან ორივემ, ვაზმაც და კაცმაც, რომ ,,გემოს''დაკარგვას კაცობაც და ვაზობაც დაეკარგებათ. ამიტომაც ასე ჩახლართულები

ჩვენი წილი ბედნიერება (1 თავი)

ყოველთვის დიდი სამეგობრო წრე მყავდა. ოღონდ არა ისეთი, ვითომ მეგობრები რომ არიან. ნამდვილი მეგობრები. ბავშვობიდან ერთად მოვდიოდით. რომ გეკითხათ როდის გაიცანიო , ვერაფერს გეტყოდით, არ მახსოვს არცერთი მათგანის გაცნობა და იმიტომ. თათა გამყრელიძე ჩემი

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 3)

-მოდი უბრალოდ დავივიწყოთ ეს დღე. გააჩერე მანქანა, გადავალ და საავადმყოფოში ჩემით წავალ. ვიცი ამას მოვალეობის გამო აკეთებ. დამიჯერე არაა საჭირო... -დედამისი გამახსენდა და მივხვდი რომ მე უბრალოდ დროს ვაკარგვინებდი. -ეს მოვალეობა არაა. უბრალოდ მშვიდად

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეცხრე

–მართა მოიცადე – რაიყო ? ჯერ არ წავლულვარ და უკვე მოგენატრე ? – უნდა ვილაპარაკოთ

აუხდენელი ოცნება (საცდელი თავი)

-დე,ასე ჯობია ხომ?-სარკის წინ დავტრიალდი და სკოლის ფორმა შევათვალიერე. -ტასო,დედა უკვე მეხუთეჯერ ჩაიცვი ეგ ფორმა,იქნებ გააფუჭო ხვალამდე აბა -უკმაყოფილოდ გადმომხედა დედამ. -ოო, კაი რა, არ იცი ყოველთვის ასე ვარ ხოლმე ,სკოლის წინა დღეებში.