ბრალდებულო! თავი 12.

მოსაღამოვდა. მე ჩემს კაბინეტში ვიჯექი და მინის კედლიდან ვუყურებდი დანიელს, რომელიც თავაუღებლად იქექებოდა საბუთებში. ჩამეცინა. რატომღაც საკუთარ თავს მივამსგავსე და რაღაცნაირად მესიამოვნა.   ხვალ ისევ ბევრი საქმე მაქვს. ხანდახან თავს ზედმეტად

არჩევანი (თავი 9)

- მოდით მე ვისაც ვურეკავდით ის იყავით- ზედმეტად ხავერდოვანი ხმა ისმია ოთახში და ჟრუანტელი მივლის. - კარგიი- ვპასუხობ მორიდებული მთვრალივით და დაბუჟებულ სახეს ვისრესს. თუ ვიცოდე სადა მაქვს თვალი ან ცხვირი მე მოვკვდე. - იქნებით ჩემი თეონა?- მეკითხება

მგონი შემიყვარდი (თავი 4)

შემოტრიალდი და ჩემს წინ გაღიმებული ბექა დავინახე. -შენ დებილი ხარ რეებს აკეთებ??-აქეთ-იქით ვიყურებოდი ვინმემ ხო არ დაგვინახა თქო. -ოო კაი რა უბრალოდ გაკოცე შენ ხო ჩემი მეგობარი ხარ.-გამიღიმა და ხელი გადამხვია.

ნოემბრის 13 (თავი 10 და 11)

მეყვარება.. სიგიჟემდე მეყვარება მაგრამ ჩემთვის! ჩემს გულში იქნება ეს დამალული. დაველოდები მაშინაც კი სულ რომ მთელი ცხოვრების გაფლანგვა დამჭირდეს. მეყვარება მაშინაც კი თუ ჩემი სიკვდილი ენდომება. მეყვარება სასწაულად... მისთვის ვიბრძოლებ და მისთვისვე

თავხედი ქმარი(4 თავი)

მიყურებდა და ვხედავდი მის ვნებისგან ანთებულ თვალებს.ტუჩებში მოწყვეტით მაკოცა და კოცნით მიიკვლევდა გზას მკერდისკენ.ნელი მოძრაობით ხაზავდა წრეებს მკერდის თავზე ენით.მე სიამოვნებისგან ვკვნესოდი.ისევ ტუჩებზე დამეწაფა.ხელი კი ქვევით წაიღო და საცვალში

თვალები (თავი 3)

იმ ამბის მერე თითქმის მთელი თვე გავიდა. არ ვიცი ასე ძალიან რატომ ჩარჩა ჩემში ნიას აცრემლებული თვალები მაგრამ ისინი თითქოს მუდმივად თან დამსდევდნენ, არ მშორდებოდნენ და ჩემში რაღაც ისეთს აღვიძებდნენ რაც დიდი ხნის წინ მოკვდა. ამ დროის განმავლობაში ნია

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეოთხე)

გადიოდა დრო , ნინი და ლევანი ერთად იყვნენ, ,ცხოვრება უხაროდათ ერთმანეთის გარეშე არ შეეძლოთ , მია და გიოც იყვნენ ბედნიერად მაგრამ ამას თუ ბედნიერება ჰქვია კლავდნენ ერთმანეთს .გიორგი დასტიონი ტიპი იყო მია კი როგორ გითხრათ ზედმეტად ცანცარა ამიტომაც

თავხედი ქმარი(3 თავი)

-ტასო ჰო კარგად ხარ?-დაბნეულმა მკითხა,როცა მის ტუჩებს მოვშორდი. -ეს გოგო ვინ იყო და რას აკეთებდი მაგასთან ერთად? -ოუუ მოიცა...არ მითხრა,რომ ეჭვიანობ?-წარბები აათამაშა დემეტრემ. -კითხვაზე მიპასუხე!-როგორც კი ვუთხარი,მაშინვე მაკოცა.

არჩევანი (თავი 8)

და აი შაბათიც დადგა. ნანუკა და ლენა 8 საათზე დამადგნენ თავს. მათი შემყურე ძალა მემატებოდა და უკვე მერამდენედ ვწირავდი მადლობას ღმერთს აღარ მახსოვს მათი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენისთვის. ბავსვებს ჯერ კიდევ სძინავთ მაგრამ მე ბარგი უკვე მმზადა მაქვს.

ბედისწერა (თავი 9)

ატირებული გარეთ გავვარდი,ისე რომ არავის შევუმჩნევივარ.ღმერთო ეს რა ბედი მაქვს ელიზბართან როგორმე ურთიერთობა უნდა გამოვისწორო თორემ მის დაკარგვას ვერ გადავიტან.რესტორანში შევედი და მაგიდას უჩუმრად მივუჯექი.