გზა, სიცოცხლისა ... (თავი 9)

- დემნიკოო, სად ხარ? - მისაღებში შეიჭყიტა და დივანზე წამოწოლილ ბიძაშვილს თავზე დაადგა. - რა გენაღვლება, ოთომ იმუშაოს, ირბინოს და შენ აქ იკოტრიალე. - თუ საწუწუნოდ მოდი, შეგიძლია აივანზე გახვიდე და იქ იწუწუნო. - იქ ვის ვეწუწუნო? - შენს თავს.

ფსიქოზი (თავი III)

ყველაფერი მარიამობა დღეს დაიწყო. დიდად რელიგიური არასდროს ვყოფილვარ, მაგრამ მაინც რაღაცნაირად სამწუხარო ფაქტია, რომ მაინცდამაინც ამ დღეს დაიწყო ყველაფერი ის, რამაც მომიყვანა აქამდე. მათ ჩემი არ სჯეროდათ, ალბათ არც ახალ სჯერათ, სულ იმას მიმეორებდნენ,

მენჯის ხალი (თავი I)

-ვერ ხვდები ასე რატო ვიქცევი? -ვერა მაგას ვერასდროს ვხვდებოდი -ჯანდაბა შენ ხომ ასეთი იდეალური ხარ, ყველანაირად იდეალური, ახერხებდი და თანდათან თავს მაწონებდი მე კი არ მინდოდა გესმის? არ მინდოდა შენნაირი იდეალური გოგო მომწონებოდა რადგან, ეშმაკმაც

მომეცი შანსი (თავი16)

- შენ!შენ …. ვინ ხარ?- თვალები დაჭყიტა თაიამ. - შენი სუპერ გმირი- გაეკრიჭა აჩი- ეს ჩემი ნომერია, შეგიძლია მიაწერო გმირი გამოძახებით

გზა, სიცოცხლისა ... (თავი 8)

- ნერვები მეშლება, სად მქონდა ჭკუა და გონება? მეგობრებსაც კი რომლებმაც იცოდნენ თუ როგორი იყო, ხელიც არ შემიშალეს მასთან ურთიერთობაში. თითქოს ყველას ჩემი ძირს დანარცხება და გათელვა სურდათ! თუმცა შეცდნენ, მე კატასავით ცხრა სიცოცხლე მაქვს და როცა

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 9 )

21 საუკუნეში იოლია გაარკვიო ადამიანი სად არის და რას საქმიანობს , მაგრამ არც სოციალურ ქსელებს ვიყენებდი. მოკლედ რომ ვთქვათ ვეცადე ჩემი ცხოვრებიდან სამუდამოდ ამომეშალა. გონება ამაში იოლად დავიმორჩილე, ხოლო გული დავადუმე , ჩავახშე და ისაც დაემორჩილა

ერთი ნახვით სიყვარული?! I-დან XI-ჩათ. თავი

-საყვარელო სად გამექეცი,რა გეწყინა ვერ გავიგე.-ამ სიტყვების გაგონებაზე გაოცებულმა ავიხედე და ალექსანდრე,რომ დავინახე მაშინვე გავოცდი,მანაც გამომხედა და თვალი ჩამიკრა.ცოტა ხნის შემდეგ უკან გავიხედე,რომ არავინ არ იყო ამოვისუნთქე. -ძალიან დიდი მადლობა

გზა, სიცოცხლისა... (თავი 7)

- მოგესალმებით, - კარებში დემნა იდგა, დეას მისი დანახვისას წამიერად სუნთქვა შეეკრა, თვალები გაუფართოვდა და ძლივს ამოიბუტბუტა რაღაც. - Wow, დემნა, თმები როგორ გიხდება ასე. - სამაგიეროდ ნიაკომ გამოხატა ემოციები. - აჰ, თმები? თმისამაგრი გამიწყდა და ...

ფსიქოზი (თავი II)

მაინც შემომათენდა.. უცნაურია, ამდენი ხანია წესივრად არ მიძინია, მაგრამ უძილობას მაინც ვერ ვგრძნობ. სხეული, როგორც მანქანა, ავტომატზე მუშაობს. ზუსტად იცის ყველა კუნთმა, რა დროს რა უნდა მოიმოქმედოს, ზოგჯერ ყველაფერს იმ დონეზე ავტომატიზირებულად,

მომეცი შანსი( თავი 15)

რამე მოხდა? - გაკვირვებულმა ამოხედა. - მოხდა დიახაც…. და სხვათა შორის სულ შენი ეჭვიანობის ბრალია- გიჟივით დაიწყო წინ და უკან სიარული-არა მეც კარგი სულელი ვარ, როგორ დავიჯერე რომ დათას შეიძლებოდა ვინმე ყოლოდა. კარგი მე ჯანდაბას და შენ? არ იცნობდე