არ მოკვდები (თავი 13)

ანი სკოლაში სხვა გზით მივიდა. სკოლის ეზოში კიბეებზე იჯდნენ, რატი, კატო, ლაზარე და ირაკლი. რატის ხელი ჰქონდა გადახვეული კატოსთვის და ცალი ხელით ეწეოდა. კატოს ერთ ხელში ტელეფონი მეორე ხელში-ყავა. ლაზარე და ირაკლი გამწარებულები ლაპარაკობენ

დასასრული (თავი 1)

უნივერსიტეტიდან დაღლილი გამოვიდა და პირდაპირ სახლისკენ გაუყვა გზას. ახლა, მხოლოდ თბილ ლოგინში ყოფნა უნდოდა და სხვა არაფერი. სადარბაზოში შესვლისას სიგარეტის სუნი იგრძნო. მესამეზე ცხოვრობდა, ამიტომ ფეხით აუყვა კიბეებს და როგორც, კი მეორე სართულზე

არ მოკვდები (თავი 12)

ანის ენა ჩაუვარდა, არ შეეძლო დანამდვილებით ეთქვა რომ უყვარდა. -გეღადავე რატო უნდა გეკითხებოდე გიყვარვარ თუ არა მაინც არ დაგიჯერებდი რადგან სიყვარული არ არსებობს უკვე დარწმუნებული ვარ. -ა... დიტო ვიცი რო არ გიღადავია. -არა ვიღადავე. რა შენ

სვანური ვერდიქტი (9 თავი)

გული გამიჩერდა, ბაშვებისკენ მივბრუნდი, მას ვეძებდი თვალებით, მას თავი დაეხარა, ხელები დაემუშტა და მაქსიმალურად იკავებდა თავს. იმ წამს იმდენად დაუცველი მეჩვენა მინდოდა მოვხვეოდი და დამეცვა, ყველა ტკივილი გაუშიშვლდა უნებურად. მას ისევ ტკიოდა,

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან. (მესამე

დილით გაღვიძებისთანავე თიკასთან ჩავედი, ყავა დავლიეთ და გუშინდელი ჩემებთან საუბარი მოვუყევი, ჭორაობაში დრო უცებ გავიდა, ავედი სახლში მოვემზადე მალე დედამაც დამირეკა ცოტახანს ვილაპარაკეთ, ვუთხარი ჩემი გააწყვეტილების შესახებ,

მაძიებელი (თავი 6)

-ემილია გრანტ! -მისის გეიმსი ჩემ სახელს ბოლო ხმაზე ყვირის კლასში რომ რამენაირად ჩემი ყურადღება მიიპყროს. -იქნებ გვითხრატ რაზე ფიქრობთ? -მეკითხება გაბრაზებული ხმით და მეც თავს ვუქნევ. უკვე ორი თვეა სასახლეში

როცა გიყვარს...(მეოთხე თავი)

ნინი მალე მოვიდა და დაიწყეს ჭორაობა. -თქვენ რო დაადეთ თავი და წახვედით არ იცით არც ბათუმის ამბავი-თეკლა -მერე მოყევი რას ელოდები?-ნინი -დროზეე გოგო-ტაისია -თქვენ რო წახვედით მეორე დღეს გავედით პლიაჟზე ვირუჯებოდი, როცა ვიღაცის ძახილი გავიგე გავიხედე

სასურველი (თავი 5)

-ალექსნდე - დაზაფრული მთელი ხმით ვკივი და მთელი ძალით ვაწვები მკერდზე.ოდნავ ვიშორებ ვბრუნდები და გაქცევას ვცდილობ. უკნიდან მეტაკება მაქცევს და ზემოდან მეცემა. საშინელ ტკივილს ვგრძნობ მაგრამ უფრო საშინელის

არ მოკვდები (თავი 11)

ანდრომ ანი სახლში ისე მიიყვანა რომ გვერდიდან არ მოუშორებია, ღამეც ერთად დაიძინეს. დილით ანის ანდროზე მიკრულს გაეღვიძა. ისიც ახალი გაღვიძებული იყო. -ჩემი ხო აღარ გეშინია? -არა

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან.(მეორე

გუგაც გაჩუნდა, ჩამეხუტა უსიტყვოდ ვისხედით. მისი სიტყვები მედგა თვალწინ, რაღაც უცნაური შეგრძნება მქონდა, ბოლოს სიჩუმე ისევ მე დავარღვიე. -გუგა ხომ არ წავიდეთ? გვიანია უკვე და... -წავიდეთ კი, თან რაღაც აცივდა, ჰო მართლა, მაპატიე თუ რაიმე გაწყენინე.