ეფემია (1 თავი)

ეს ჩემი ოთახია, ის ჩემი ორსართულიანი სახლის ყველაზე მზიანი ფანჯრის მიღმა მდებარეობს. მისი კედლები ნარინჯისფერია, ეს ფერი ისეთ წარმოსახვას ქმნის, თითქოსდა მუდამ კაშკაშებს. მართლაც ასეა, ჩემი ოთახიც კაშკაშებს მისი ოთხი ნარინჯისფერი კედლით. ისე როგორც

ცისარტყელა (5 თავი)

კიბეზე ვდგავარ და კედელზე ფერად ფიგურებს ვხატავ. ფიქრებში ვარ გართული და საყვარელი სიმღერას Thirteen Senses- Into The Fire ვღიღინებ. -ნუცა, როგორ ხარ?-მესსმის ხმა. ფიქრებში გართული ვშინდები და კიბიდან ვვარდები. -ნუცა!-ჩემკენ იხრება ბათუ. -რომ არ

მდიდარი მკვლელი! 3 თავი

შევედით და რას ვხედავ ...გამყიდველი ჩემი მეზობელია! აუ ამას რა გაუძლებს! ან რავუთხრა ?! ეს ბიჭი ვინარითქო?- აუუ დამერხა!-ჩავიდუდღუნე და სალაროსთან მივედი იმ ბიჭთან ერთად. მოდი რადგან სახეელი არვიცი უცნობი ვუწოდოთ.

მათხოვარი (21 თავი)

ოცდამეერთე თავი მეგობრებთან ერთად ვიდექით სანაპიროზე, ხმას ვერ იღებდნენ, ჩუმად გვიმზერდნენ, ორივეს, იქნებ გვამტყუნებდნენ? იქნებ მხდალსაც მიწოდებდნენ, მაგრამ ხმამაღლა არც ერთი ამბობდა. - რას ფიქრობთ? როგორ მოვიქცეთ? - როგორც იქნა დუმილი დაარღვია

სასურველი (თავი 1)

-ნუ იქცევი ბებია ველურივით.რა არის ფეხით სიარული საერთოდ არ გინდა? ან სხეული მაინც არ გადარდებს?-დოინჯშემორტყმული ქოთქოთებს ბებია. -ნეტა აქ ვის გავეპრანჭო?- ვითომ სხვათაშორის ვბუტბუტებ ხმამაღლა და ბებოს თვალს ვუკრავ.

მდიდარი მკვლელი! 2 თავი

გავიხედე და ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ქონდა! მე სვანეთში ვიყავი ! საიდან ვიცი? მე სვანი ვარ მამაჩემი სვანი იყო. იცი სად ვიყავი? ჩემს სახლის 2 ქუჩით მოშორებით. თან გამიხარდა თან მეწყინა. ეხლა რომ ტყვეობაში არ ვყოფილიყავი

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 29)

ერეკლემ მაშინვე დაურეკა ანკას. -ანკა ნიაკო შენ გყავს? -არა გიომ წაიყვანა ჯერ ნატალისთნ და მერე მიაკითხავს ჯერ სამსახურშია -რაა? სად -მაგის სახლში -ჯანდაბა. დაბრუნდი შენ მალე ნიკოლოზს შენ გიტოვებ

საბედისწერო ზაფხული (4 თავი)

საღამოს ფეისბიუქში შევედიი როგორც ყოველთვის, დაა როგორც კი შევედი ეგრევე ბობოს ფოტო ამომიგდო. დავფიქრდიი დაა უცებბ 6 თვის მერე რატომღაც მომინდა მიმეწერა. - როგორ ხარ? (მე)- რავიი ვარრ შენ? (ბობო)- ჰორავი მეც. (მე)

გოგონა ნახევარ მილიონად! თავი (4)

ვგრძნობდი როგორ გათენდა, თუმცა თვალების გახელა არ მსურდა, არ მინდოდა შემეხედა კიდევ ერთი საშინელი დღისთვის, მაგრამ იძულებული ვიყავი, რეალობისთვის თვალი გამესწორებინა... დავკარგე იმის რწმენა რომ ყველაფერი აუცილებლად კარგად იქნებოდა, მაგრამ ეხლა არ

მათხოვარი (20 თავი)

მეოცე თავი სადღაც გულის სიღრმეში მეშინოდა იმ მომავლის სანდრო რომ მთავაზობდა, მეშინოდა არა იმიტომ, რომ დარწმუნებული არ ვიყავი მის გრძნობებში, ან საკუთარ სიყვარულში მეპარებოდა ეჭვი. უბრალოდ ზედმეტი ბედნიერების აღქმა მიჭირდა. ამდენ სიხარულს მიუჩვეველს,