14 თებერვალი ( თავი 6)

იმ ღამით დარჩენა ვთხოვე.არ დაგვიძინია, აივანზე ვისხედით და ერთმანეთის შესახებ ვუყვებოდით. რამდენიმე დღემ უინტერესოდ ჩაიარა. ჩვეულებრივად, როგორც ყოველთვის გოგებს შევხვდებოდი ან სანდრო მომაკითხავდა და სადმე გავდიოდით ხოლმე.

არ შეიძლება ! თავი 4

ტელეფონი მივანათე და დავინახე, როგორ იჯდა შაკო და თავი ხელებში ქონდა ჩარგული, რომ ამომხედა, გავშრი, ტელეფონის შუქზეც კი ნათლად ჩანდა, რომ თვალები ჩაწითლებოდა და დასიებოდა. -რა ხდება ? - ვკითხე შეშინებულმა და მისკენ წავედი

მიჯაჭვული (III თავი)

დღეს კვლავ ნაცრისფერი იერი გადაჰკრავდა, ზუსტად ისე, როგორც ათი წლის წინ. ნელა მიუყვებოდა უკვე უცნობ ქუჩას და ყურსასმენებში კარგად ნაცნობ მელოდიას უსმენდა. ბოლომდე გაუყვა ქუჩას და ბავშვობის მოგონებებმაც გაიღვიძეს მასში. უკვე საკმაოდ შორს იყო წასული

ბედის ბორბალი (თავი 5)

ძალიან ლამაზი საღამოა,საინტერესო და სასიამოვნო საუბარები....დაჩი ძალიან შეცვლილია,რაც ძალიან მიკვირს,მართლაც,რომ ძალიან... -გახსოვს ის დღე,პირველად რომ შეგხვდი?-მეკითხება და თვალები უციმციმებს. -ჰო..შენ?-ვეკითხები ჩვეულად.

სამუდამო არაფერია (თავი 1)

ყველა ადამიანს აქვს რაღაც ცუდი მოგონება რომლის ამოშლაც უნდა, აი თუნდაც როგორც კომპიუტერში “Delete” დააწვები და მორჩა, ყველაფერი გაქრება,თუმცა ამის ბედნიერებაც კი არ გაქვთ. შეიძლება რაღაც მომენტებში დაგავიწყდეთ, არც კი გაგახსენდეთ თუმცა დრო და დრო

მეგობრის შეყვარებული (თავი 6)

დათომ შეყვირა და იმ წამსვე წყალში გადმოხტა,ბატივით ვიქნევდი ხელებს და ფეხებს მაგრამ უშედეგოდ,ცურვის აზრზე არ ვიყავი.გონება მალევე დავკარგე და წყალზე ვტივთივებდი.როცა გონს მოვედი ქოხში ვიყავი და დათოს მომრიმარი სახე დავინახე რომელიც აშკარად მე

ანგელოზი - თავი 2

პიჯაკი გავიხადე და ქურთუკი მოვიცვი -ასე არა? ეს არის ხომ შენი გადაწყვწტილება ლუკა? -დიახ ეს არის, არ დამელოდო, დაიძინე -ლუკა, ლუკა მომისმინე გთხოვ სახლში რომ დაბრუნდები ვილაპარაკოთ -თიკა რა გინდა? მე რასაც გთხოვ იმას არ მიკეთებ და მე რატომ უნდა

ჩემი პრინცესა დაგარქვი ( თავი პირველი)

-გაიგე დათო??? გიორგის გარეშე აქ მოთრეული არ გნახო- ჩაჰყვირა ძმას მაიკომ ტელეფონში და უმალვე გამორთო რათა დათოს თავის მართლება არ მოესმინა თუ რამდენი ეცადა და რატომ ვერ დაითანხმა მისი საუკეთესო მეგობარი გიო მაიკოს კონცერტზე წასასვლელად. -დაც ესეტი

14 თებერვალი ( თავი 5)

ბიჭებმაც მოგვაკითხეს.ნატალის მივულოცეთ,დავლოცეთ კიდეც, მეც მოვწრუპე. მოკლდ საკაიფოდ შეზარხოშებული ვიყავი. ცეკვა მომინდა და გოგოებს შევუერთდი. უცებ უკნიდან ვიღაცამ ხელი შემომხვია. შევცბი და სწრაფად მოვბრუნდი. ვიღაც უცნობია, აშკარად ნასვამია ეტყობა.

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 35)

ბარგი შევკარი, ჩემოდნები გავამზადე, პატარებსაც ჩავაცვი, ალექსი ზურგის კენგურუ ჩანთაში ჩავისვი, გეგა კი სავარძელზე ჩამოვსვი ჩაფუთნული, გიორგის, ქურთუკი ავიღე და ხელების კანკალით დავუწყე ჩაცმა, ცრემლები ყელში ჩამდიოდა და მახჩობდა, ღილი ვერ შევკარი,