სიყვარულის ხმა (IV თავი)

-ეს აშკარაა,შენ შეიცვალე,ძველებურად დაბღვერილი აღარ დადიხარ,მხიარული და კარგი ხასიათის გახდი,ადრე კი წიხლწამორტყმულ ძაღლს მაგონებდი. -ხუმრობით უპასუხა ჰარიმ და გადაიხარხარა-მიხარია რომ ასეა,დავიღალე შავთეთრი

მიყვარხარ სვანო!!! (6 თავი)

ბავშვებმა, რომ გაიღვიძეს წუწუნი დაიწყეს-ვაიმე თავი! ხალხო გასკდა თავი ცოტა ჩუმად გასკდა თავი!- დაიწყო გიორგიმ, ჩვენ კი გიოზე დავიწყეთ სიცილი, რადგან არავინ ლაპარაკობდა-ვაი შე საცოდავო უკვე მოჩვენებები დაგეწყო?-დამიანემ თქვა

გამომყვები ცოლად! (თავი 6)

ის ფაქტი რომ მე და მამუკამ ერთმანეთს უკვე კარგად გავუგეთ ძალზედ მახარებდა, აი ავთოსთან დაკავშირებული საქციელი, კიდევ სახალისოც იქნებოდა და ერთ პრობლემასაც მოვიშორებდი.შეთანხმებისამებრ დათომ მამუკას ჩაავლო ხელი

M.I(თავი მესამე)

მარი ირაკლის ჩაეხუტა. ირაკლიმ ის გულზე მიიკრა, ხელები ძლიერად შემოხვია წელზე თითქოს ვინმე წართმევას უპირებდა, მარი სულ გაითიშა როდესაც ირაკლიმ შუბლზე აკოცა. იმ მომენტში მარისთვის ირაკლის გარდა არავინ არსებობდა.

მზის ჩასვლა (თავი ოცდამეერთე)

-აბა, მშვიდობიან ფრენას გისურვებთ. დაგვირეკეთ როცა ჩახვალთ.-კარგი ლუკა აუცილებლად. უთხრა ლიზამ და მეგობარს მაგრად მოეხვია.ყველაზე დიდხანს მაინც მამასთან იყო ჩახუტებული. უჭირდა კიდევ ერთხელ განშორება, მართალია დროებით

2 გრამი სიყვარული (თავი 1)

ადგილზევე ჩავიკეცე და ხმამაღლა ვღრიალებდი..ვტიროდი და ვგრძნობდი როგორ დავიცალე ემოციებისგან..თითოეული ჩემგან სათითაოდ გამოდიოდა..ვტიროდი და მე ჩემი ცრემლების პირველად არ მრცხვენოდა..ეს იყო დამსახურებული...

მოულოდნელი აღმოჩენა (პირველი თავი)

-ბოდიში. ვამბობ მე და ვცილობ არ გამეცინოს ამ გოგოს სახეზე.-გაიცინე, გაიცინე არ დაიხრჩო. მეუბნება ისიც სიცილით და მე გაოგნებული ვარ, რადგან ისტერიკების მაგივრად გაცინების ნებას მრთავს.-ვა, შენ რა მაგარი გოგო ხარ. მოულოდნელად

სიყვარული და ტკივილი (29თავი)

მაიას გამო თიკო ძალიან ღელავდა. სურდა ეს სანდროსთვის გაემხილა, მაგრამ პირობას ვერ დაარღვევდა. ყველაფერს უხალისოდ აკეთებდა, რაც სანდროს არ გამოპარვია. -თიკო რა გჭირს შეგიძლია მითხრა? -რა უნდა მჭირდეს? რაზე საუბრობ? -რავიცი რაღაც უხასიათოდ ხარ, რა

გამომკვები ცოლად! (თავი 4)

კატოს ნაამბობი: დილით დამძიმებულს გამეღვიძა, მაგრამ ჩემს სახეს მაინც ღიმილი არ სცილდებოდა, ალბათ ცხოვრებაში ჯერ ასეთი შემთხვევა არ მქონია, როცა ჩემში ორ გრძნობას, შიშსა და სიმშვიდეს ერთდროულად დაედოთ ბინა. საწოლიდან წამოვდექი თუ არა აივანზე

M.I(თავი მეორე)

-ამ სახლს მე და მამაჩემი ვაშენებდით.(ირაკლი) -და ეხლა რატომ არ აგრძელებთ(მარი) -მამაჩემი ის ომში ან დსიღუპა ან დაიჭირეს, 4წლის უკან.