აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 2)

ირგვლივ საშინელი ხმაური იყო.ბავშვები ჯგუფებად შეკტებილიყვნენ, გოგოები კი გამომწვევად იქცეოდნენ.ამდენ ბავშვში ძლივს მივაკვლიე ჩემს კლასს.შიგნით მხოლოდ რამდენიმე ბავშვი იყო, რომლებსაც ალბათ სიწყნარე ერჩივნათ. რამდენიმე წამში ზარი დაირეკა და ბავშვებიც

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (16 თავი)

მეორე დღეს რაფოსგან მესიჯი მივიღე. მეთაური ოდესაში იმყოფებოდა და სასწრაფოდ დაკავშირებას მთხოვდა, როგორც წესი შემოვლითი გზებით არასოდეს მიკავშირდებოდა. ცოტა არ იყოს მეხამუშა მისი ქცევა. დიმკას შევატყობინე და ორივენი მესიჯში მითითებულ

სასიამოვნო ლაშქრობა (თავი 3)

კარგი.-წამოვიძახე. არ ვიცი რა დამემართა, მაგრამ მასთან შეჯიბრი უკვე საზღვრებს რომ გასცდა, ეს ჩემივე ქცევაში ჩანდა.სწრაფად შევამცირე ჩემსა და ლუკას შორის მანძილი, ცერებზე წამოვიწიე, ცალი ხელი ლოყაზე მოვკიდე და ტუჩებზე წავეტანე. ცხოვრებაში პირველად...

მინდა მიყვარდეს თავი 8

როგორც იქნა ტირილი შევწყვიტე,ცრემლები შევიმშრალე და ლევანს გავხედე, სრულიად მშვიდი გამომეტყველებით.მისი დუმილი დანაშაულის გრძნობას მიორმაგებდა და უფრო ცუდად ვგრძნობდი თავს.მინდოდა რამე მაინც ეკითხა მაგრამ ის ჩუმად იჯდა

ხაფანგი (თავი 4) დასასრული

არა ამქვეყნიური ეჩვენა კოსტას მისი ღიმილი. კედელს მოშორდა და რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა. ძალიან ახლოს დაუდგა დინას, წელზე მსუბუქად მოხვია ხელი და სამზარეულოს ზედაპირზე შემოსვა. -ფეხშიშველი ხარ და გაცივდები. - ყურთან ძალიან ახლოს უჩურჩლა. დინამ ორივე

სანდრო ფილფანის საკუთრება (6 თავი)

დივანზე ერთმანეთზე ახლართულები ისხდნენ. თათიას ონიანის გულმკერდზე მოეთავსებინა თავი, მის გულისცემას უსმენდა და ბედნიერი ღიმილით სახეზე ფიქრებში დაფრინავდა. თავს უბედნიერეს ქალად თვლიდა.

აღიარე, გაები ბაბნიკო !!! (თავი 1)

დილით ვიღაცის ხელის შეხებამ გამაღვიძა, როცა თვალი გავახილე ჩემი პატარა და ნია იყო. ძალიან გამიხარდა, მაგრად მოვიხვიე და მისი ფერებით დავტკბი. ამ დროს ნიამ მითხრა რომ უკვე ადგომის დრო იყო, მე საათს დავხედე და სააბაზანოში შევედი. სანამ თავს

შეგიძლია ისევ შემიყვარო? (თავი I )

მართალია მისაღებში შუქი არ ენთო მაგრამ გარედან შემოსული პატარა სინათლის ფონზეც გარკვევით ჩანდა ამ სახლის მდიდრული სტილი. გემოვნებით მოწყობილი ოთახები .მე და ლილი მეორე სართულზე ავედით , ერთმანეთ გადავხედეთ რათა დავრწმუნებულიყავით რომ ერთნაირად

ჩემი საკუთარი ბედნიერება (თავი 2)

სახლის კარს ვაღებ და შევდივარ. როგორც ჩანს, მარტო ვარ. დედა ჯერ არ მოსულა. ჩანთას და ფოტოაპარატს ვდებ და ჩემს ოთახში შევდივარ. ტანსაცმელს ვიხდი, ლეპტოპს ვიღებ და მისაღებში გავდივარ. ლეპტოპს ვრთავ, ფოტოაპარატს ვაერთებ, სურათები გადამაქვს.

როცა ქარია გარეთ (5 თავი)

ხელები დამიჭირა და ძალიან მეტკინა, გადამიგრიხა და ისე მოხდა, რომ თავი ვეღარ შევიკავე და მუხლებში მოვიხარე. მერე გავსწორდი, რადგან ოდნავ გამიშვა ხელი. ვხუმრობდით, შედარებით გამოუკეთდა ხასიათი, მაგრამ ბოლოს მაინც წავიდა. ფანჯრიდან ვუყურებდი