მაპატიე თავი 6 ; 7 ))

მა.რი დიდხანს ფიქრობდა. მე კი ნერვები მეშლებოდა რადგან ნებისყოფა უკვე აღარ მყოფნიდა. -იტყვი თუ არ იტყვი??-მოუთმენლად ვკითხე. -ხოო... ვიტყვი ვიტყვი...-ანერვიულებული იყო... -მოკლედ გეტყვი რააა... დიდი შესავლები არ მინდა..

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 7)

გულის რევის შეგრძნება გამიძლიერდა. არ ვიცი რას ვფიქრობდი, მაგრამ ფაქტი იყო ვერ ვყვიროდი. დამხმარე კი არსად ჩანდა. ელენე და დათო სულ გადამაციწყდნენ. მთელი კისერი გამითბო ბლანტმა სისხლმა. ვგრძნობდი როგოც მიიზლაზნებობდნენ წვეთები მხრებისკენ.

უკუღმართი ბედი [თავი მეთორმეტე]

-ვიცოდი, პირველივე დღიდან ვიცოდი, რომ ერთმანეთი შეგიყვარდებოდათ.._ქალის სიტყვებზე ერთმანეთს გადახედეს, აილენმა დარცხვენილმა დახარა თავი და ქვეშ’ქვეშ დაუწყო ენის გდება დანიელს.. რომ ეუარათ აბა მათი საქციელი რას უნდა ნიშნავდეს?!

ლამაზი სატყუარა(პირველი თავი)

-იქნებ ერთხელ მაინც არ მოიქცე თავქარიანი გოგოსავით,რომელიც სახლიდან გარბის. -შენი საქმე არ არის დედა.სრულწლოვანი ვარ,სადაც მინდა იქ წავალ შენი გადასაწყვეტი ეს უკვე აღარ არის.შენი აზრი დიდი ხანია ვიცი. -ინანებ რომ ასე მელაპარაკები.სულ თუ არაფერი მე

სწორედ იმ ღამით (თავი 3)

სახლში რომ მივედი თემო მოსული დავხვდა, საშინელი დაღლილობა ვიგრძენი, _თემო ხელში ამიყვანე რა_ვუთხარი და ხელი გავუწოდე, ისიც უცებ გაჩნდა ჩემთან მომეხვია ამიყვანა ხელში და კიბეებისკენ წავედით ის ყოველ საფეხურზე იხრებოდა და მკოცნიდა, მე კი განაბული

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 6)

ის დღე ოთახში დავაღამე. ლექციებზე შესვლა ვერ შევძელი. მთელი დღე საშინელი თავის ტკივილი მკლავა. ფიქრისგან თავი მისკდებოდა... ტირილისგან თვალები მტკიოდა... ცრემლი შვებას არ მგვრიდა... ფიქრი არ მაწყნარებდა, გადაწყვეტილებამდე ვერ მივდიოდი... ან რა იყო

ლურჯი მოგონებები(ნაწილი მეორე, თავი I)

მან არასდროს იცოდა,რომ ცხოვრება ასე წარიმართებოდა მაგრამ,თუ მან ეს გააკეთა არ უნანია. ის არაფერზე ფიქრობდა,საკუთარ თავზეც კი, სანამ ის გამოჩნდებოდა... მის გამოჩენამდე ცარიელი იყო... მის გამოჩენამდე მან არაფერი იცოდა სიხარულის შესახებ...

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (12 თავი)

-როგორ მახარებ ასეთი სიტყვებით, იცი? -ძალიან მიყვარხარ. -მეც. ძააააააალიან. -ნინ, რო გაიზრდები, ცოლად ხო გამომყვები? -კიიიი!! რა საყვარელი ქმარუკა მეყოლები!

სწორედ იმ ღამით (თავი 2)

თვალი რომ გავახილე ოთახში ვიწექი , იქაურობას თვალი მოვავლე და მომეწონა მისი მორთულობა, წამოვდექი და ფანჯარასთან მივედი წინ უცხო ქალაქი გადამეშალა, საწოლზე ჩამოვჯექი და ავტირდი, რას მიპირებდნენ? რა უნდოდათ ჩემგან? ასე ტირილში ჩამეძინა როცა გავიღვიძე,

საბედისწერო გასროლა (4თავი)

-ნება მომეცი, ცეკვა გაჩუქო იუბილეზე, უარი არ მიიღება! -ვუთხარი და ხელი გავუწოდე. -არ ვცეკვავ, -მითხრა გაშტერებულმა. -არც მე, მაგრამ შენ გამო დათმობაზე მივდივარ.. -თვალებში ჩავაშტერდი.