პატარა საქართველოს დიდი თბილისი (სრულიად)

საქართველო, თბილისი.. პატარა ქვეყნის დიდი დედაქალაქი, დიადი ხალხით. ყოველ შემთხვევაში ასე უწოდებენ მაღალი საზოგადოების „ გმირ" წევრებს. გმირობა სხვა და სხვა გვარი შეიძლება იყოს. მაგალითად დაეხმარო გაჭივრებულებს საჭმლით, სასმლით,

პატარა საქართველოს დიდი თბილისი თავი4

მაშინ ხომ არ დაფიქრებულა, ხალხის არ მორიდებია, ვერ შეიკავა და იტირა და ახლა? ახლა ვისი სცხვენია? ნუთუ საკუთარი თავის? იმდენად ამაზრზენი და საცოდავია რომ საკუთარ თავსაც კი ემალება.. ღმერთო რა დღეშია.

პატარა საქართველოს დიდი თბილისი თავი2-3

ძმის უცნაურ სახეზე გაიცინა - შენობაში მოწევა არ შეიძლება ლექსო! - კაცმა მთელი სერიოზულობით წარმოთქვა სიტყვები, რაზეც ბიჭს სიცილი აუტყდა - შენობა ჩვენია და რასაც გვინდა იმას ვიზამთ - თუმცა იოანეს სახე არ შეცვლია და ბიჭიც მაშინვე დაწყნარდა

პატარა საქართველოს დიდი თბილისი თავი1

- იმედია არავინ მიწყენს თუ თაიგულს ჯერ ჩემ მშვენიერ ქალბატონს მივართმევ - ღიმილით დაიძრა მაგიდასთან მჯდარი თვალებ აწყლიანებული ქალისკენ - დედა

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 სრულად )

ღამის სიჩუმეში გახვეული თბილისი, მიძინებული ქალაქის პოზიციაზე მყოფიც კი ინარჩუნებდა თავის ხიბლს, შესანიშნავი ხედებითა და ძველი იერით. წყვდიადში გამოჩენილი სავსე მთვარის ფონზე, ამ პატარა ქალაქში მყოფი

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (6)

დიდუბის პანთეონში გადამასვენეთ, როგორც საზოგადო მოღვაწე. თუ უარი გითხრეს, მამაჩემს დაუკავშირდით და ეს ანდერძი აჩვენეთ. კარგით ვსო, 10 პროცენტზეა, ატვირთვაც უნდა მოვასწრო.

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (5)

თქვენ გგონიათ ვიცი ეხლა რას ვლაპარაკობ? ნწ. კვირაა, საღამო, მაღაზიებიდან ეხლა მოვედი და მინდა რომ ზუსტად ამ კვირა საღამოთი ისიამოვნოთ და დღევანდელი თავი აგიტვირთოთ, რომელშიც აზრზე არ ვარ რაებს დავწერ. იტოკში აღარ მოგაბეზრებთ რა თავს. ცოტა ხნით

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (4)

-ელემენტარული რაღაცებიც კი ავიწყდება-მეთქი- თუთიყუშივით გაიმეორა დის საქციელით გაოგნებულმა. -ჯანდაბა, ყავის ფულის გადახდა დამავიწყდა - თვალები აატრიალა და კაფისკენ გაეშურა, თან გზაში თავის თავს ლანძღვას მოჰყვა. სწრაფი ნაბიჯით მიუხალოვდა უკვე ნაცნობ

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (3)

ნატა სულგანაბული უსმენდა სამზარეულოს ღია კარიდან ბიჭების დიალოგს და სიხარულისგან ცეკვავდა. გრძნობდა, რომ ლიზას უკარება ხასიათისა და საქციელის მიუხედავად, არც თვითონ იყო გულგრილი

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (2)

არა, მაინც ვერ დავიჯერე, რომ აზრზე ვერ მოხვედით ვინ იყვნენ ამაშუკელები. ხო , ვერ დავიჯერე და ქალაქში გავედი მიკროფონით ხელში.