ღალატი წარმოშობს ღალატს (პირველი ნაწილი სრულად)

-ლადოსავით მხიარული ხარ,მაგრამ გარეგნობა მხოლოდ ეკატერინესი გაქვს-ბავშვს მიმართა და აშკარა იყო,კატერინას ხსენებაზე როგორ დაურბილდა ტონი. -თუ ბავშვთან საუბარს მორჩით,იქნებ ჩამომეცალოთ-მომაბეზრებლად ავატრიალე თვალები და ვატომაც თითქოს ახლა

უნებლიე შეცდომა (21 თავი)

-რა პოზიტიური ცოლი მყავს_ახლა გოგიმ გადაატრიალა თვალები -მითუმეტეს, დღეს კიდევ ერთხელ დავრწმუნდით რა ხანმოკლე შეიძლება აღმოჩნდეს ცხოვრება, მინდა ღვთის წინაშე გერქვეს ჩემი ცოლი, მინდა ჩემი ნაჩუქარი ბეჭედი გეკეთოს და ჩემად გიგულო.

დაბრუნება (თავი 2)

კარიდან ორი ბიჭი შემოვიდა და ვაჩეც მათკენ გაეშურა. ერთმანეთს ჩაეხუტნენ როგორც ბიჭებმა იციან ხოლმე და შემდეგ ჩვენსკენ წამოვიდნენ. ღმერთოოო ჩემოოოო… ესს… ესს… ხომ ის სიმპატიური ბიჭიაა…. თვალები დავაჭყიტე და გავშეშდი.

მიყვარხარ!!!

მინდა რომ გულში ჩაგიკრა, კოცნით აგივსო თვალები. იცოდე ჩემზე ძალიან, არავის არ ეყვარები. რაღაც ჩურჩული ჩამესმის, ეს ჩემი გული ხმიანობს, მინდა ხმამაღლა ვიყვირო :......

ნუ მეთამაშები.! (თავი 14)

-ბექა.-ეხლა ეს იყო რაც ყველაზე მეტად მტკიოდა. -ჩემი ბექა.-თვალები ძლიერად დავხუჭე და აღვიდგინე მისი ღიმილი, შავი ლამაზი თვალები, მისი ძლიერი ხელები ასე რომ მაგიჟებდნენ. -ღმერთო ნუთუ ასე უნდა მომხდარიყო. ნუთუ ეს ყველაფერი დავიმსახურე. ეხლა როგორ

ოჰ როგორ მომწონს(უცნობ ნიას)

ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი ტუჩები! მაგ ვარდისფერის დანახვით ვხურდები! ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი თვალები, მათი ცისფერი, მცხუნვარე ალები! ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი თმები! მათი შეხებით მე მუდამ ვთბები. ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი ცხვირი! როცა ვერ გხედავ

დანაღმული (პირველი ნაწილი)

- ღმერთო ჩემო,ჟიზელ!ჩამოხვედი ? როგორც იქნა, ჩამოხვედი! _ საბანი ერთი ხელის მოსმით გადაიძრო,ჩემს გაწვდილ ხელებს წამში შეეგება და მთელი სახე გახარებულმა გადამიკოცნა. სიცილი ვერ შევიკავე.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეხუთე თავი (37) დასასრული

ცივი სიჩუმე იყო ირგვლივ გამეფებული.ამჯერად მარტო იყო ამ ადგილას,სადაც ნიასთან ერთად ხშირად მოდიოდა ხოლმე.თვალები დახუჭა და ცრემლები ჩამოუგორდა სახეზე. გონებაში ისევ ნიას ხმა ესმოდა,

სარკე(თავი IV)

დილით დიდ, უფრო სწორად, უზარმაზარ, თეთრ, ქათქათა, ოთახში გამომეღვიძა. ჩემმა მზერამ წამიერად შემოატარა თვალები ოთახს. თითქმის ყველაფერი თეთრზე თეთრი იყო, ისე, როგორც ოფისსში.

შრამიანი (თავი 5)

მკლავ ნენე გეფიცები მკლავ! ესღა თქვა და თეთრი ფხვნილი გაამეფა საკუთარ ორგანიზმზე. ჯიუტად მიშტერებოდა ერთ წერტილს და თვალები უკვე ძალიან იმჩნევდნენ წითელს.