შენი თვალები

თუ ვინმე მკითხავს, რა არის ქვეყნად, ყველაზე თბილი და სევდიანი, მზეზე ნათელი, ზეცაზე სიფთა, გრძნობაზე წმინდა და ცრემლიანი.

თვალები (სრულად)

თვალები ავტომობილი მიექანება ჟინვალ გესისკენ, მისი მგზავრები გადაღლილი სახით გადაჰყურებენ სიმწვანეში ჩაფლულ წყალს, ნუთუ შეიძლება ადამიანს ასეთი სილამაზის დანახვისას გული არ აუჩუყდეს?! თუმცა უცნაურია, მგზავრები თითქოს ვერც კი ამჩნევენ ბუნების ამ

შენი თვალები

ამდენი ხნის შემდეგ დღეს პირველად დავინახე შენი თვალები, როგორი დაღლილი, ჩაწითლებული და სხვაგვარი იყო, თუმცა დღეს პირველად, მე კი არ გაშორებდი და გაცილებდი თვალს, არამედ პირდაპირ თვალებში გიყურებდი, მინდოდა დაუსრულებლად მეცქირა მისთვის, მინდოდა მის

უცნობის თვალები

ვცდილობ უცნობის თვალებს დიდი ხნით არ ჩავაშტერდე,მითუმეტეს ვხედავ როგორ ეუხერხულება ჩემი დაჟინებული მზერა. ვცდილობ,მაგრამ არ გამომდის. უცნობი,მაგრამ ამავდროულად ყველაზე კარგად ნაცნობი ადამიანი გვერდს მივლის და მტოვებს საკუთარ კაეშანთან

მისი თაფლისფერი თვალები 3

ლუკასი სახლში არაა,გასულია მის „ძმაკაცებთან’ ასე რომ ფეხზე ვდგები და პირველ სართულზე ჩავდივარ.დარწმუნებული ვარ კარებს კარგად დაკეტავდა,მაგრამ რამეს ვიზამ და აუცილებლად გავაღებ.აღარ შემიძლია აქ ყოფნა,მიუხედავად იმისა რომ ლუკასი არაფეს მიშავებს,მაინც

მისი თაფლისფერი თვალები 2

უკვე 5დღეა ამ საკანში ვარ.სულ სიბნელე და სინესტეა.ლუკას მხოლოდ საჭმელი შემოაქვს და ისევ გადის.რამდენჯერ ვთხოვე აქედათ გავეშვი თუმცა უშედეგოდ.იატაკზე მძინავს რადგან ამ პატარა საკანში ლეიბის ნასახიც არ არის,ცივა მაგრამ ვითმენ არ მინდა სიკვდილი.ბოლოს

მისი თაფლისფერი თვალები

დილით როგორც ყოველთვის ადრე გავიღვიძე,ავდექი ჩავიცვი და სამზარეულოშ ჩავედი.მე როუზმარი პრაირი ვარ და ვცხოვრობ ჩემს ძმასთნ და მშობლებთნ.ტომი ჩემზე რამდენიმე წლითა უფროსი.მე კოლეჯში დავდივარ.ალბათ ყველაზე რთლია იყო FBIს აგენტის და რომ ხარ მაგრამ რას

თვალები (თავი 3)

იმ ამბის მერე თითქმის მთელი თვე გავიდა. არ ვიცი ასე ძალიან რატომ ჩარჩა ჩემში ნიას აცრემლებული თვალები მაგრამ ისინი თითქოს მუდმივად თან დამსდევდნენ, არ მშორდებოდნენ და ჩემში რაღაც ისეთს აღვიძებდნენ რაც დიდი ხნის წინ მოკვდა. ამ დროის განმავლობაში ნია

თვალები (თავი 2)

ოთახში ვზივარ, ძალიან მეცნობა აქაურობა. ცისფერი კედლები, პატარა საწოლი, ირგვლივ ყველგან სათამაშოები ყრია. მგონი ეს ჩემი ოთახია, სარკეში ვიხედები და მეც 6 წლის ბავშვს ვგავარ. უცბათ კარები იღება და ჩემს ოთახში დედა და მამა შემოდიან.ჩემს წინ დგანან და

თვალები (თავი 1)

მახსოვს პატარა რომ ვიყავი ბებია ყოველთვის მიმეოებდა- არცერთი ბოროტი ადამიანი ბოროტი ისე არ ხდება, ყველას საკუთარი ცხოვრება აქვსო... არვიცი ეს წინასწარმეტყველება იყო თუ არა თუმცა რა გამართლება უნდა ჰქონდეს ადამიანს რომელმაც პატარა ბავშვს მშობლები