,,თვალები გეტყვის,,

თვალები გეტყვის (თუ ჩახედავ) რა ჰქვია ტკივილს და შენს გარეშე ცხოვრებაზე ატირდებიან. თუ შეიძლება გამოძებნო რამესთან წილი ეს პირველ რიგში უღიმღამო ამინდებია...

თვალები სიტყვებზე უკეთ მეტყველებენ "1"

-ოთახში შემოცვენილმა მზისსხივებმა ანანო გააღვიძეს. 8 საათი ემზადებოდა დასაძინებლად და მხოლოდ 3 საათი ეძინა. წარმატებულად ჩააბარა გამოცდები, დღეს კი მოგზაურობას იწყებს. უცებ წამოხტა საწოლიდან, თავი მოიწესრიგა. გადახედა ჩემოდანში "ჩატენილ" ტანსაცმელს.

მწვანე თვალები დაგღუპავს!

მიყვარს როცა ყველაფერი დალაგებულია.ურთიერთობა რომ გარკვეულია.სხვანაირად რომ ვთქვათ იარლიყების მიმაგრება მიყვარს.ასე მირჩევნია.გაუგებრობა ჭკუიდან მშლის,მთლიანად მირევს გონებას...როგორც მისი მწვანე თვალები.შევეგუე უკვე მის გახსენებაზე სულ ვითიშები და

თვალები (ნაწილი 2)

ბექა, ყველგან ბექაა. ყველგან მის სახეს ვხედავ. მართლა ძალიან დიდი მადლობელი ვარ რომ მეხმარება, მაგრამ რაღაც უცნაური გრძნობა მიჩნდება ყოველ ჯერზე როცა ჩემთანაა. გული უფრო სწრაფად იწყებს ძგერას, სუნთქვა მეკვრება და მისი ჩახუტება მინდება. -მარიამ!

თვალები (1 ნაწილი)

იმედია მოგეწონებათ ...თვალები... მე მის თვალებში ჩავიხედე და თითქოს მისი სული დავინახე. ნეტავ რატომ ჩავიხედე მის უძირო, ლურჯ თვალებში, რომელიც ყველას ატყვევებს? მე კვლავ მახსოვს მისი ღიმილი, ღიმილი რომელიც სამუდამოდ აღიბეჭდება ჩემ გონებაში. მე ისევ

შენი თვალები

ის - მაცდურივით, დამაბნეველს მისვამდა კითხვებს...მე - "ყოვლის-მცოდნე", სიამაყით ვცემდი პასუხებს...-და სიბრალულზე რაღას იტყვი ფერფლად, რომ იქცა?-მეფე, რომ ვიყო ავაზაკსაც შევიწყალებდი..!-რომელი უფრო შორი არის, ზეცა თუ მიწა?-მე

გამჭირვალე თვალები (სრულიად)

ოხ სიყვარულო რა ხარო... ჩაითრევ ყველას. ზოგს ძალიან დიდ ბედნიერებას ანიჭებ. ზოგსაც ისე აუბედურებ სიკვდილის პირას მიგყავს. რატომ ხდება ასე? არ შეგიძლია ისე გააკეთო, რომ ყველას ერთნაირად გადაუნაწილო ყველაფერი? მაგრამ,როგორც ჩანს არა! -ლან, წამო რა,

გამჭირვალე თვალები (1 თავი)

რა იქნებოდა მოგონებების ამოშლა, რომ შემეძლოს?-ელაპარაკებოდა საკუთარ თავს 27 წელს მიღწეული ქალი. ამოვშლიდი საშინელ მომენტებს და ვიცხოვრებდი ზღაპარში. მაგრამ არც ეს ზღაპრები, რომ არ არსებობს? ან ბედის საპირისპიროდ შებრუნება, რომ შემეძლოს. ან

ზღვის ფერი გაქვს თვალები და... თავად ჰგავხარ... ზღვას...

ზღვის ფერი გაქვს თვალები და... თავად ჰგავხარ... ზღვას... თუ არ შეგებრალები და მისთხოვდები სხვას... მივატოვებ გაზაფხულზე თესვასა და ხვნას; გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხსა და მტკვარს ცეცხლს გავატან შენს სამყოფელს; შენს სიყვარულს ქარს და მოგიკლავ

შენი თვალები მაგიჟებს!

სული და გული მტკივა ,თითქოს რაღაც მიჭერს მთელი ძალით და გაქცევის საშვალებას არ მაძლევს.თანდათან სისწრაფერს ვუმატებ და არაფერი მადარდებს..უკვე მერამდენე კრუგს ვუვლი ქალაქ ...ცოტათი დამშვიდებული სახლის გზას დავადექი.