24 თვე (მეხუთე თავი)

რაღაც ცუდის მოლოდინი მქონდა. ხანდახან მინდოდა ფანჯრიდანაც გადავმხტარიყავი და ასე საცოდავად დამესრულებინა სიცოცხლე. სერიოზულად ვიყავი უკვე დანერვოზებული. მზარავდა ადამიანთა ხმა. ყველაფერზე ან ვტიროდი ან ვკიოდი.

24 თვე (მეოთხე თავი)

კარები გავაღე თუ არა ნინე ვისკის კარადისაკენ წავიდა სადაც ადრე მხოლოდ ჩემი, ახლა კი ალექსანდრეს ნაჩუქარი ვისკების კოლექციაცაა.ყოველთვის მიჩნდება სურვილი დავლიო, მაგრამ ჩემთვის ძვირფასს ვუფრთხილდები.-არ გავიგო არ დალიოო, მეუბნება ნინე და ეცინება-ეს

24 თვე (მესამე თავი)

-მაგდებ? მეუბნება მოღუშული სახით. ისტერიულად მეცინება მე. -სულ ნუ გაგიჟდები ახლა! რა გაგდებ, უბრალოდ დაურეკე და უთხარი, რომ მოგენატრა და მალე მიხვალ, ეგაა და ეგ. ისე მოგიგვარე არაფერს არ გეტყვის ზედმეტს. -კარგი, მემორჩილება და მზისოს ურეკავს.

24 თვე (მეორე თავი)

დილით ტელეფონის ზარი მაღვიძებს. უცხო ნომერია, მიკვირს, მაგრამ ვპასუხობ. -გისმენთ. -როგორ ხარ ნუცა? მესმის უკვე ძალიან ნაცნობი, სიცილნარევი ხმა.

24 თვე (პირველი თავი)

არაფერია მოგონებებზე უკეთესი და არც არაფერია მათზე უარესი. მინდა ყველაფერი დავივიწყო. ვითომ შევძლებ ის მოგონებები მივცე დავიწყებას, რომლებმაც ყველაზე დიდი ბედნიერება მაჩუქა? 24 განუმეორებელი თვე ერთად. ბევრი სიყვარული. ბევრი სიგიჟე, დათრობა,

13 თვე (სრულად)

ყველაფერი დაიწყო მაშინ, როდესაც 14 თებერვლის, სიყვარულის დღის დილა გათენდა და როდესაც ტელეფონის ხმამ გააღვიძა და ცალი თვალით წაკითხულმა შეტყობინებამ თავზარი დასცა. „გოგო, გავიპარე“- წერდა ანკა. არ იცოდა გახარებოდა, გაგიჟებულიყო სიხარულით თუ

13 თვე (18) დასასრული

აქამდე ჩემთვის ვინმეს რომ ეთქვა რა არის ტკივილიო ვიტყოდი, რომ ფიზიკურ ტკივილზე საშინელება არაფერი არ არის..მაგრამ ასე არ ყოფილა.. სულიერ ტკივილს ფიზიკური გვერდზე ვერ დაუდგება.როგორია იმის გააზრება, რომ კარგავ შენი სულის ნაწილს.

13 თვე (17)

ბედნიერება ორ ადამიანშია.. იმ ორ ადამიანში, რომელიც ღმერთმა ერთმანეთისთვის მოავლინა.. მჯერა ბედნიერების.. დიდი ბედნიერების და იმ შეცდომებისაც, რომელსაც უნებლიედ ჩავდივართ. შეცდომებია, რომელსაც ყველაზე ტკბილი ბედნიერების შედეგები მოჰყვება.

13 თვე (16)

-აი, ცოტაც მოიცადეთ და ნახავთ!-ეშმაკურად გაიღიმა მარიამმა. რამდენიმე წუთი იყო გასული და მათკენ საკმაოდ სიმპათიური ბიჭი გამოემართა. მაღალი, თმა დაბალზე ჰქონდა, საკმაოდ ნავარჯიშევი სხეული და დიდი გაბუშტული ტუჩები. პერანგი ჰქონდა მოცმული და ისე

13 თვე (15)

საპასუხო გრძნობაზე ამაღელვებელი არაფერია. ეს ის მომენტია, როცა სამყარო შენს გარშემო წყვეტს არსებობას. დედამიწა ჩერდება.. აღარც მზე ანათებს იმიტომ, რომ შენი პირადი მზე გყავს.. აღარც ვარსკვლავები კაშკაშებენ იმიტომ, რომ შენი პირადი ვარსკვლავი ყველა