*სისხლიანი პაემანი* (თავი 22)

თითები მაგიდაზე თანმიმდევრობით დაატკაცუნა,წარბები შეეკრა და ესე გაჩუმებულიყო ერთხანს ჩაფიქრებული,ჭაღარა გარეულ წვერზე ხელს ნერვიულად ისვამდა და თვალებიდან თითქოს ნაპერწკლები იყრებოდა.

ამინდის მსგავსად აირია ჩემი სამყაროც...

ამინდის მსგავსად აირია ჩემი სამყაროც, წვიმს და სულშია უსასრულოდ დიდი ტკივილი... წვიმა გაივლის, ამინდიც კი გამოსწორდება, თუმცა ჩემს სულში წვიმის წვეთებს რა შეაჩერებს?! ცა ტირის თითქოს, შეიშალა ვატყობ ბუნებაც, გარემო გახდა სიცივისგან უფრო შეშლილი...

ნოემბრის თოვლი (სრულად)

ჰო და როგორც უკვე ვახსენე ნოემბრის ბოლო იყო და თოვდა. ამ ფაქტს მეორედ იმიტომ ვიმეორებ რომ ასეთი რაღაცები იშვიათად ხდება... ნოემბერში, თოვლი? რაღაც ზღაპარი მეგონა რომ დამირეკა ჩემმა გადარეულმა დაქალმა გარეთ თოვსო... რა თქმა უნდა არ დავიჯერე და ძილი

ნუ თითქოს არაფერი

აჟიტირებული?მე?ნუ კარგი ვაღიარებ..ამდენი ხნის მერე მგონი ხვალ გნახავ და უკვე ერთი სული მაქვს როდის გათენდება.ვფიქრობ რა ჩავიცვა,თმები უკვე მოვიფიქრე..ხვალ კულულა გოგო ვიქნები. ჩვენ გვიყვარს კულულები ეს კარგია..კარგია რომ ყველაფერი ერთნაირი

თითქოს...

სამყარომ თითქოს შეიცვალა წამში ფერები თითქოს უეცრად ყველა ფერი გამიფერმკრთალდა... ვხედავდი ჩემსკენ მოდიოდა ისე უშუალოდ თითქოს ამ ქვეყნად არაფერი ენაღვლებოდა...

შენ და სამყარო

შენი თვალები და საკმარისია,ჩემი ღიმილის გამომწვევი მიზეზი ხარ.შენი თბილი სიტყვები"და ჩემს გულს თითქოს ცეცხლი უჩნდება.შენ სხვა ხარ, სრულიად სხვა.შეუძლებელია ვინმეს შეგადარო,შეუძლებელია სიტყვებით შეგაფასო.

და თითქოს

სამყარო ბრწყინავს უცხო ფერებში, სიწმინდე გულში ჭრილობებს ტოვებს და თითქოს ქრება სიტყვა ბგერებში და თითქოს წამი შემორჩა გრძნობებს! თანდათან უფრო მორჩილი ვხდებით (რა შეიცვლება სიტყვებით ან ვინ) და თითქოს ისევ უაზროდ ვკვდებით და თითქოს აღარც გვიხსენებს

თითქოს გიყვარდი

თითქოს გიყვარდი, ერთ წამს მეზმანა,თუ მომეჩვენა, უკვე არც ვიცი.ვერასდროს წარმოვიდგენდი ასე თუ მეტკინებოდა,ფიქრებში,გონებაში და საერთოდ ყველგან ხარ.როდესაც ვიწამე რომ გიყვარდი რამოდენიმე დღე ნეტარება იყო

თითქოს მასკარადზე

თითქოს მასკარადზე, სახე დამალული, ყველას გავუღიმებ, ტკივილ დაფარული, შენც დაგეხმარები, ჩემგან დაკარგული, მაინც ანგელოზი, თვალებ დანამული. აღარ მედარდება აქ რამ მიგვიყვანა, აღარც ის მაფიქრებს რას იტყვის ქვეყანა, ოღონდაც იცოცხლე ჩემო ფარვანავ, მზეს

" თითქოს იცვალა ცხოვრებამ ფერი "

" ლექსი რომელიც გარშემო მყოფებზე და ჩვენს თავზედაც დაგვქფიქრებს".თითქოს იცვალა ცხოვრებამ ფერი,ის შეიმოსა უცნობი ფენით,უცებ იცვალა სავალი გზებიც,ბედნიერება შორსაა ჩვენი. როცა არავინ არგიდგას გვერდით,როცა ყოველი იცვლება შენში