ცხელი თოვლი (სრულად)

ქალის შავ,გრძელ,მაგრამ ყველანაირად ჩახსნილ კაბაში იმდენად მიმზიდველი იყო მისი სხეული. მისი გრძელი ფეხები,რომ...რომ. ნიკოს თეთრი კანი,თეთრი შარვალი და სანახევროდ ჩახსნილი,თეთრი პერანგი, საიდანაც მოჩანდა ლურჯი ვენებით მორთული თეთრი კანი და მასზე

შარშან ამ დროს (მარტის თოვლი)

შარშან ამ დროს ქარი არ ქროდა მომღიმარი ვუცქერდი ჩაში ვარსკვლავს მაგრამ დღეს დიახ დღეს გათოვდა და მეც გავყევი წარსულში გულის ფანცქალს

სისხლიანი თოვლი

რეალურად, მართლა არაფერი მახსოვდა, კადრები თანდათან მეორდებოდა და რაღაც ნაფლეთებად იფანტებოდნენ ჩემს გონებაში..მეგონა ეს ყველაფერი საათები გრძელდებოდა, ტკივილი მემატებოდა, ხმასაც ვერ ვიღებდი

ალისფერი თოვლი -5-

წარმოდგენით ძალიან ისიამოვნა მთელი სეანსი ხმამაღლა და გულიანათ იცინა თუმცა ხალხს კი არ აღიზიანებდა პირიქით აღტაცებულები შესცქეროდნენ მას მსახიობები კი აშკარად გაბრაზნენ რადგან მისმა კისკისმა დაჩრდილა მთელი წარმოდგენა. სასაცილო ის იყო რომ სპექტაკლს

ალისფერი თოვლი -4-

რამდენიმე წუთში თითქოს სადღაც გაქრა ის შეშინებული, ფეხიშველი პატარა გოგონა და ოთახიდან დახვეწილი, გემოვნებიანი ქალბატონი გამოვიდა.

ალისფერი თოვლი -3-

იმ დილით ჩემი ქალაქი ბევრად უფრო ლამაზი მომეჩვენა ვიდრე ოდესმე. წუხანდელი თოვლი დასტყობოდა ლონდონს, ბავშვები თოვლში სათამაშოთ გამოყრილიყვნენ... უფროსები აღტაცებულნი დადიოდნენ ნაადრევი თოვლით.

ალისფერი თოვლი -2-

... ფრთხილად წამოჯდა და შიშველი ფეხები სკამზე უჩვეულპდ შემოიკეცა ამაზეც გამეცინა თითქოს სხვა პლანეტიდან იყო... ყოველ შემთხვევაში ამ სამყაროს ნამდვილად არ ეკუთვნოდა...

ალისფერი თოვლი

1944 წლის 4 ნოემბრის საღამოს ჩვეულებრივზე მეტად ციოდა. პაბიდან რომ გამოვედი და მეგობრებს დავემშვიდობე საშინელმა სუსხმა დამიარა მთელს სხეულში, რომელსაც ლუდისაგან გახურებული სხეულიც კი ვერ უძლებდა. მკაცრად გადავწყვიტე სიცივისათვის გამეძლო და სახლამდე

წითურებს თოვლი უხდება (სრულად)

*** თოვლით დაფარულ ქუჩაში იდგა,ციდან ფარფატით წამოსული მოცეკვავე ფიფქები იპყრობდნენ არემარეს.ზოგი,მის წითელ თმაზე კალათდებოდა,შემდეგ კი,წამში იქცეოდა წყლის წვეთად და ასველებდა.

ისევ მოვა თეთრი თოვლი

ისევ მოვა თეთრი თოვლი,დეკემბერს რომ დააფიქრებს და ზამთარი დღეთა ათვლით,სიცივესაც დაამკვიდრებს,მაგრამ ჩვენს გულს დრო რას უზამს...თუკი, მონატრება გვათბობს,მერე - რა, თუ დავბერდებით...სიყვარული მაინც გვახსოვს!