ფსკერზე დალექილი იმედის სხივები (სრულად)

-სინამდვილეში იცი რა გრძნობაა? ის საჭმელი რაც მიყვარდა ისევ მიყვარს, მენატრება კიდეც ზოგჯერ გემოსაც კი წარმოვიდგენ, მაგრამ რომ შევხედავ უნებურად ტვინით კალორიების თვლას ვიწყებ და მეორე ხმა მეუბნება, რომ თუ გავსინჯავ დიდ დანაშაულს ჩავიდენ

ფსკერზე დალექილი იმედის სხივები (II თავი)

-ანორექსია? -კი... - მხრები ავიჩეჩე და ეზოში მორბენალ გოგოს გავხედე -ეს ნათიაა, შიზოიდური პიროვნული აშლილობა აქვს, ვიღაც წარმოსახვითი მეგობარი ნიკა ჰყავს და სავარაუდოდ ახლაც მას ეთამაშება დაჭერობანას. - მსგავს ადამიანებს რომ უყურებ ცუდად არ ხდებით?

ფსკერზე დალექილი იმედის სხივები (I თავი)

-არაფრის.. უბრალოდ მოვიწყინე ბოლო დროს... ვიფიქრე ცოტას გავერთობოდი- საწოლს მოუარა და ფანჯრის წინ დადგა- მიყურე და ნუ გერიდება, შენ ცუდად ხარ კესო, დახმარება გჭირდება და ის რაც გუშინ მოხდა უბრალოდ არაბუნებრივი

იმედის სხივი 2

უკვე დადგა ჩემი დაბადების დღეც, ჩაქრა სანთლებიც და ჩაფიქრდა ოცნებაც რომელსაც უკვე წლებია უცვლელად ვოცნებობ... -სად იყავი? თანაც როგორი წვიმა იყო

იმედის სხივი 1

"რა ან ვინ გენატრება ყველაზე მეტად? " ხშირად ვუსვამ საკუთარ თავს ამ კითხვას... იმის მიუხედავად რომ პასუხი ვიცი და სულ მიტრიალებს გონებაში. მერე კი ღრმად ვეფლობი ჩემს მოგონებებში, მონატრებასა და ტკივილებში.

შემოდგომის მელოდია მოვა...

შემოდგომის მელოდია მოვა აამღერებს კვლავ იმედის ჰანგებს დამიგროვდა გულში სევდის გროვა და მინდა,რომ გავატანო ტალღებს...შემოდგომის მელოდიას ვისმენ და სახეზე მეფინება ალმური იცი,შენგან დღემდე ბევრს რომ ვითმენ?

იმედის ანგელოზი

როცა მეგონა გიპოვე და ჩემი არსებობა გაგრძნობინე, ბედის საჩუქარი გიწოდე და ჩემი ლექსები გასმენინე, როცა შენი სულის სტრიქონები შენივე სურათებად დაგიხატე, როცა უღმერთობის საწუთროში

იმედის ნაპერწკალი

ყველაფერი ძალიან "ჩვეულებრივად" ხდება ჩემს ცხოვრებაში . ერთი შეხედვით ყველაფერი ასე ჩანს გარედან მაგრამ რეალობა სხვაა . მე ვარ ერთი "ჩვეულებრივი" გოგო, ეს რათქმაუნდა ხუმრობით ახლა კი ასეთი უცნაური შესავლის შემდეგ დროა წარგიდგინოთ ჩემი თავი . მე

იმედის შუქი / light of hope დასასრული

რომ არა დედას ზარი არვიცი ალბათ დიდხანს ვიქნებოდი კიდევ საფლავთან - მარიამ ნორმალური ხარ? 20 წუთში ჩვენი რეისი მიფრინავს მეკი შენ გეDძებ არ მაინტერესებს სად ხარ და რას აკეთებ პირდაპირ აეროპორტში გელოდები,პასუხის გაცემა არც დამაცადა ისე გათიშა

იმედის შუქი light of hope თავი 14

ცდილობს ჩემს დასამშვიდებლად გაიღიმოს , მაგრამ საარჩევნო დაპირებასავით ყალბია მისი ჟესტი , ცრემლებს იწმენდს და ისევ აგრძელებს ცომის გაბრტყელებას ,ხასიათი მიფუჭდება ,ჩაის ვისხამ ჩემ ჭიკაში და ვუყურებ ნაღვლიან დედას, იისღა დამრჩა და არმინდა ასეთ