უფლის იმედი....(2 თავი)

მიუხედავად იმისა,რომ სამსახურში დილით ადრიანად უნდა წასულიყო, მთელი ღამე ტირილში გაატარა ნანამ..ერთი რამ მკაცარად ჰქონდა გადაწყვეტილი:თავს შეაკლავდა და ბინას არ გააყიდინებდა.უხასიათოდ წავიდა სამსახურში,მთლიანად საქმეში გადაერთო,უსიტყვოდ აკეთებდა

უფლის იმედი....(1 თავი)

გაზაფხულის ბოლო დღეები იწურებოდა,მიუხედავად ამისა, საღამოობით მაინც იგრძნობოდა სასიამოვნო სუსხი..ნანა თავჩაქინდრული,თავის ფიქრებში ჩაძირული მიაბიჯებდა სკვერში..არ ჩქარობდა სახლში წასვლას,პირიქით დროს წელავდა რომ რაც შეიძლება გვიან მისულიყო სახლში,

ეცადე სიკვდილამდე შეინარჩუნო იმედი

1 კვირის წინ ჩემს ცხოვრებაში ალბათ ყველაზე აუტანელი სიტყვების მოსმენა მომიწია. 18 წლის ასაკში ექიმმა გაყინული და უემოციო ხმით მითხრა ,რომ თავის ტვინის კიბოთი ვიყავი დაავადებული და თუ სასწრაფოდ არ დავიწყებდი მკურნალობას მოვკვდებოდი.

იმედი (სრულად)

ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან გთხოვთ შემიფასოთ ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან გთხოვთ შემიფასოთ ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან გთხოვთ შემიფასოთ ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან გთხოვთ შემიფასოთ

უკანასკნელი იმედი (1)

უბრალო და არაფრის მთქმელი შაბათი იყო, უმეტეს წილად არაფრის მთქმელია ხოლმე ჩემი დღეები.არც მზის სხივებს გავუღვიძებივარ და არც ჟუჟუნა წვიმას.ჩვეულებისამებრ, გამოუძინებელზე გამოძინებული ავდექი.როცა საათს დავხედე პირველს სულ რაღაც 19იოდე

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (2)

ავდექი და წამოვედი არაფრის თქმა აღარ დავაცადე ელენეს, ან რა აზრი ჰქონდა რაიმეს თქმას აზრს მაინც არ შევიცვლიდი, მივდიოდი ცარიეელ ქუჩაში და ვფიქრობდი ელენეზე, არ მინდოდა მაგრამ მაინც ვფიქრობდი, უცებ თავი გავაქნიე და ფიქრები თავიდან მოვიშორე, მინდოდა

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს

არაფერიაა მარტოობაში ცუდი შენ უბრალოდ ზიხარ ცარიელ ოთახში მარტოობით გაჟღენთილ ჰაერს სუნთქავ და არაფერზე ფიქრობ გარდა იმისა როდის დაიწყება მეორე დღე, დღე რომელიც არაფერს იუწყება, არაფერს ელი ახალი დღისგან მაგრამ მაინც მარტო იმაზე ფიქრობ

მომავლის იმედი (14)

-შეიძლება დღეს ან ხვალ არა.მაგრამ მოვა დრო და თქვენ კვლავ შეხვდებით ერთმანეთს და მაშინ ყველაფერი შეიცვლება!_ლამაზი სიტყვებით გამამხნევა და ოთახიდან გავიდა. დილით ჩემი პატარას ფეხის რტყმამ გამაღვიძა.უფრო სწორედ გამომაფხიზლა.მთელი ღამე არმძინებია

მომავლის იმედი (13)

სწორედ ახლა ვდგავარ ხიდთან,რის ქვემოთაც უსასრულოდ ღრმა მდინარე მთელი სიჩქარით მოედინება,რამოხდება ერთი ნაბიჯიც რო გადავდგა და ხიდიდან გადავხტე?სწორედაც რომ არაფერი!ორი დღის შემდეგ შეიძლება უფრო ადრეც ან პირიქით,გამრიყოს მდინარემ

მომავლის იმედი (12)

სწორედ მეორე დღეს გაიგო ბექამ მისმა საუკეთესო მეგობარმა და გვანცამ მისი ცხოვრების მეგზურმა თორნიკეს გარდაცვალების შესახებ.ბექამ თავი შეიკავა,მაგრამ გვანცა, თორნიკეს ცხედარს ვერ აშორებდნენ.იჯდა და ტიროდა,ტიროდა განუწყვეტლივ