ბედის ირონია

კარზე ვიღაც გაგიჟებით აბრახუნებდა , მე კი წამოდგომა და კართან მისვლა ვერ გავბედე, რადგან მეშინოდა კარის უკან ის არ დამენახა , ვისი დანახვაც ახლა ყველაზე ნაკლებად მინდოდა. მეშინოდა, რადგან ვიცოდი მისთვის კარის ცხვირწინ მიხურვას ვერ გავბედავდი,

ბედის ირონია (თავი 2)

-გზა აებნათ? - გავიფიქრე მე - იქნებ დავეხმარო - გადავიფიქრე გამახსენდა ხალხური სიბრძნე „ არ გააკეთო სიკეთე, არ იქნება ბოროტება“. ჩემს თავთან მართალი რომ ვიყო ძალიან მომეწონა ეს ახალგაზრდა მამაკაცი, რომელიც

ბედის ირონია (თავი 1)

ასე ხდება, რომ წლების განმავლობაში შენთვის ცხოვრობ მშვიდად.. რას ქვია მშვიდად? როგორც უმრავლესობა, ხელფასიდან ხელფასამდე, უვლი შენს არასრულწლოვან ინვალიდ ძმას, მერე უცებ იგებ, რომ...

ბედის ირონია

სველი ბილიკები ისე იკაფებოდა, როგორც ცვრიანი მინდორი. დათრგუნული კაცი ნელ-ნელა მიაბიჯებდა წვიმიან დღეს, ნაცნობ ქუჩაზე. . . შემოდგომის სუსხი იგრძნობოდა, თან წვიმდა, წვიმდა სასიამოვნოდ. . . კაცი ასე 50-55 წლის იქნებოდა. ფართო შავი შარვალი, თეთრი

წარსულის ირონია (დასასრული)

მომხდარის გაანალიზება ძალიან რთული აღმოჩნდა... ასე უცებ ოდესღაც საყვარელ ადამიანზე მსგავ

წარსულის ირონია (თავი 6)

ჩემი ცხოვრება ძალიან მოკლე დროში სრულიად შეიცვალა, სრულიად განსხვავებულ განზომილებაში

წარსულის ირონია (თავი 5)

მომხდარი დიდი ხნის შემდეგ, გავაანალიზე, არ ვიცირატომ ვუთხარი ეს სიტყვები, ეს უფრო წამოცდენის

წარსულის ირონია (თავი 4)

2 კვირის განმავლობაში კიდევ ვიყავი სოფელში, გაგას თავის სიყვარულთან ერთად უფრო ხშირად ვხედავდი, ვხვდებოდი, რომ ჯერ მისთვის

წარსულის ირონია (თავი 3)

რამდენიმე საათი საავადმყოფოს ეზოში გავატარე, ჯერ მიჭირდა მომხდარის გააზრება, ასე უცებ ალექსანდრეზე წარმოდგენის შეცვლა ჩემთვის რთული აღმოჩნდა, ბლოკნოტი ჩანთაში ჩავდე და შენობაში შევედი,

წარსულის ირონია (თავი 2)

მომხდარის შემდეგ, ჩემი მშობლები ზედმეტად ცივად მექცეოდნენ, ფიქრობდნენ, რომ მათი ღირსება შევლახე, არადა წარმოდგენაც კი არ ჰქონდათ რა მოხდა სინამდვილეში და მეც ახსნას აღარ ვაპირებდი...