ბედის ირონია.! (გაცნობა)

-არაუშავს უთხრა უცნობმა ბიჭმა ისე რომ ბოდიშის მოხდაც არ დასცალდა მარიამს.. უკან როცა მიბრუნდა, ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა და გაბრაზება მუცელში აფრთხიალებულმა პეპლებმა შეცვალეს. - უკაცრავად მორცხვად უთხრა და ჩანთა ხელში დაიჭირა - ამოგიწყდა? - დიახ -

ბედის ირონია.! (შეხვედრა)

ზურგჩანთა უკან ჰქონდა მოკიდებული და იმდენად მძიმე იყო, ალბათ ცოტახანში წასძლევდა და ძირს დააგდებდა. ჭიანჭველას ჰგავდა, პატარა იყო და ორჯერ მეტი სიმძიმის ჩანთა ეკიდა. ცალხელში მეტრომანს ათამაშებდა, ცალხელში ტელეფონი ეკავა.

პირველის ირონია (3)

3 მთელი გზა ნერვები მქონდა დაწყვეტაზე. ჭკუიდან გადამიყვანა. თითქოს ის ირონია არ მეყო, ოთხი საათის განმავლობაში რომ მაფრქვევდა, ახლა აქაც განაგრძო. ვეცადე დამეხშო მისი ხმა ჩემი გონებიდან... ნაწილობრივ გამომივიდა. ჩემს უბანს რომ მივუახლოვდით,

პირველის ირონია (2)

არ ვიცი როგორ მოვახერხე, რომ მეყიდა გერმანიის ერთ–ერთი გავლენიანი პოლიტიკოსისგან მოპარული მანქანა, მაგრამ ფაქტია მოვახერხე და ამ ჩემი მოხერხებით ზუსტად ოთხი საათი ვუძელი სოლიდურად ჩაცმული, სიმპათიური მამაკაცის ირონიას. არც ის ვიცი, ასეთი ახალგაზრდა

პირველის ირონია (1)

1 – ანჯაფარიძე, მოხვალ მალე თუ დავიწყოთ უშენოდ? – ჩამყვირა ტელეფონში ლიკუნამ, მანაგაძემ. ჩემმა მეგობარმა და ‘უფროსმა’. სიგარეტი ვისროლე და მანქანა დავძარი. – იცი რა მომენტია? აი, საცობში რომ მოჰყვები დილაუთენია და შენი უფროსი არ გიჯერებს... ვიცი,

ბედის ირონია (სრულად)

-მიყვარხარ,მარიტა-მანქანიდან გადმოსვლისას ჩასჩურჩულა გიორგიმ,შეეძლო,ხმამაღლა ეთქვა,რადგან არავინ იყო მათ გარშემო,მაგრამ მაინც ჩუმად უთხრა,არ უნდოდა,რომ მარიტას გარდა ვინმეს მოესმინა ეს სიტვები..ის ხეზეც..

დროის ირონია

მე უშენობას მელნით ვხატავ უცხო ტილოზე, სულში დაქრიან მოგონების ურცხვი ფრაზები და ოცნებიდან მონაბერი სიოს შეხებით შენ უკვდავება მომიტანე, ვრცელი აზრები! დრო უმწეობის საფლავია, როცა ხვდები, რომ შენს საუკუნეს არ გასცლია ძველი ფერები და ეს უაზრო

ბედის ირონია, ანუ ასეც ხდება (1)

-არ ვიცი რა მემართება, რამდენჯერაც დავაპირებ რომ გნახო იმდენჯერ რაღაც მიშლის ხელს- მიხსნის დაბნეული და თვალს მარიდებს.-აღარ გჭირდები-ვჩურჩულებ და ვაცნობიერებ რომ პირველად გამოვუტყდი თავს იმაში რაც ასე ძალიან მაშინებდა.

ვამპირის ირონია 27

გოგონა აღელვებით წამოდგა და თავის ოთახისკენ გაემართა.დამიანი დიდხანს უყურებდა გოგონას და არ იცოდა რა გაეკეთებინა. ანნამ დიდი კარადიდან უზარმაზარი ჩემოდანი გადმოიღო და თავისი ნივთების ჩალაგება დაიწყო. დამიანი მიხვდა რასაც აკეთებდა და ისიც ოთახში

ვამპირის ირონია 25

გოგონა მძიმეთ ჩამოდიოდა კიბეებზე და თავი დაბლა ჰქონდა დახრილი.ერთი ამოიოხრა და კარებისკენ გაიწია.კარების სახელურს ხელი ჩაავლო,მაგრამ ისევ გაუსვა როცა ზურგს უკან ვიღაც იგრძნო.ისევ დამიანი ეგონა და უხეშათ შეხედა. -(ანნა) ჩვენ ხომ უკვე ვილაპ...........