ისევ შემიყვარე... თავი (33) ნაწილი (2)

აკოს ზარს ველოდებოდი თუმცა არ დაურეკავს,რაღაცნაირად მეწყინა ასე უყურადღებოდ რომ იქცეოდა.მთელი დღე ისე გავიდა არ შემხმიანებია,თუმცა არ მივეცი თავს საშუალება ამის გამო განწყობა გამფუჭებოდა.ზოგადად თვითპესიმისტი ადამიანი ვარ,არასოდეს არავის

ისევ შემიყვარე... თავი (32) ნაწილი (2)

გაეცინა და მომეხვია,საერთოდ არ მეცინებოდა იმ სიტყვების მერე რაც მითხრა,თუმცა წინააღმდეგობა არც გამიწევია მის მკლავებში გავიტრუნე. ცოტახანში ლადო და სალომეც დაბრუნდნენ გაკრეჭილები.ვერის ბაღში დავსხედით,გიგამ ელენეს დაურეკა და ისიც შემოგვიერთდა.

სიცივე...ჩვენ ისევ შევხვდით (ვამპირული საგა...დაბრუნება) (2)

_რაზე ფიქრობ რობ?_მომესმა ცინიკური ხმა ზურგს უკან.....ეს ხმა...არა მელანდება უბრალოდ მე ამაზე ვფიქრობდი...არა არა..ეს შეუძლებელია,ჯექსონი?არა ის ვერ იქნება..და ნელა მივტრიალდი უკან....მართალი აღმოვჩნდი ის არ იყო მომელანდა,მაგრამ გული დამწყდა

ისევ შემიყვარე... თავი (31) ნაწილი (2)

აზრი არ ქონდა დამალვას მაინც გაიგებდნენ,ჩემი პირადობით გადავრიცხეთ ფული,ამიტომაც სიმართლეს მაინც გაიგებდნენ იმ ტიპისგან.იმ ხორავას გადაურეკა და გაიგო,რომ მას არ ჩაურიცხავს,ყველა ვარიანტში გაიგებდა,არ ვიცოდი რა მექნა,სიმართლე რომ გვეთქვა ზუსტად

სიცივე...ჩვენ ისევ შევხვდით(ვამპირული საგა...დაბრუნება) (1)

სიცივე.....მხოლოდ სიცივე და ერთფეროვნება.....ჩემი გული გაჩერდა და ჩაქრა ჩემი ცეცხლოვანი ცხოვრებაც....ყველაფერი ნაცრისფერმა ფერმა მოიცვა.....მინდა...მინდა გავარღვიო ეს ნაცრისფერი საფარი და თვალისმომჭრელი კაშკაშა ფერები დავინახო....მაგრამ

ისევ შემიყვარე... თავი (30) ნაწილი (2)

ვიყავი თუ არა ბედნიერი? თვითონაც არ ვიცოდი,უბრალოდ ეს იყო რაღაც საოცარი შეგრძნება,იმის გაფიქრებაც კი,რომ ისევ ისევ მომეხვეოდა,გამიღიმებდა და გულში ჩამიკრავდა სიამოვნების ტაოს მაყრიდა სხეულზე.როგორ ჰგავს სიყვარული გაზაფხულის ცვალებად დღეს, რომელსაც

ისევ შემიყვარე... თავი (30) ნაწილი (2)

გასახდელში შევედი და გამოვიცვალე,უკანა კარებიდან გავიპარებითქო თუმცა წინა კარებთან იდგა დანელია და მაინც დამინახავდა დებილი ბაჩო. ფეხაკრეფით მივეპარე უკნიდან დანელიას და ხელი დავავლე -მოიცა გოგო სად მიმათრევ?-გაეცინა და მომეხვია მაგრად,როგორც იცოდა

ისევ შემიყვარე... თავი (29) ნაწილი (2)

შენ ადამიანის შენარჩუნება თქვი, თორემ ადამიანის დაკარგვას არაფერი უნდა. მიჩვევაა ყველაფერი გტკივა, ძალიან გტკივა, ასე, ორი–სამი კვირა, შესაძლოა ორი–სამი თვე, თუნდაც რამდენიმე წელი და მერე ეჩვევი. ჯერ ვიზუალურად შლის დრო, მას, შენი მეხსიერებიდან,

ისევ მტკივა და ისევ ვჩუმდები

ისევ მტკივა და ისევ ვჩუმდები, ღამეს ვათენებ, სახლში ვბრუნდები, ვცდილობ ვისწავლო ისევ ღიმილი, და აღარ ვიყო მე პილიგრიმი. აღარ დამხვდება ოთახში მზერა, თითქოს მობეზრდა ამ სახის ცქერა, მოკვდა ყოველი მე რისიც მჯერა, აღარ გამომდის უფრთებოდ ფრენა.

ისევ შემიყვარე... თავი (28) ნაწილი (2)

რა არის სიყვარული? სიყვარული გულში განცდილი ტკბილი ტკივილია,რომელიც ცხოვრებას გვილამაზებს,გვაჯადობს და თავის ფერებში გვაცხოვრებს.იმდენად ძლიერი და ლამაზია,რომ როგორც არ უნდა მოინდომონ შენთვის მისი დამახინჯება მაინც არაფერი გამოუვათ. ეს