რა იქნებოდა... (7)

ცოტახანს მიყურა თვალებში,შემდეგ გაეცინა და ყავა მოსვა,თავი უხერხულად ვიგრძენი,ასეთი თვალებით არასოდეს შემოუხედავს,ახლა ისე მიყურებდა როგორც გოგოს და არა როგორც დას. ორივენი ვდუმდით,სათქმელი იმდენი მქონდა პირი რომ დამეღო დილამდე არ გავჩუმდებოდი,თუმცა

რა იქნებოდა... (6)

-გაგაცილებ-ქურთუკი აიღო -არაა საჭირო,აქვე ვარ ორ ნაბიჯში-მმგონი უხეშად გამომივიდა -ანა ხდება რამე?-ასე ცივად პირველად მოვექეი -არაფერი გიო,უბრალოდ გარეთ ძალიან ცივა თანაც ბავშვებიც აქ არიან და უხერხულია მე რომ გამომყვე-გავუღიმე,ცოტა შემეცოდა კიდეც

რა იქნებოდა... (5)

სანამ ვერაზე ავედით ჩემი დამემართა,ფეხები უკან მრჩებოდა,არ მინდოდა მისი ნახვა,თვალები მაგრად დავხუჭე,როცა გავახილე მის მომღიმარ სახეს გადავაწყდი,მომეხვია და ისეთი სიცივე ვიგრძენი ჯერ რომ არასოდეს მიგრძვნია,ვეღარ ვიყავი მასთან ისეთი ლაღი და

რა იქნებოდა... (4)

დილით მოვემზადე და უნივერსიტეტში წავედი,ისე ყინავდა კიდურებს ვეღარ ვგრძნობდი,გაყინული ხელები დუტის ჯიბეში ჩავყავი და სიცივისგან გაწითლებული ცხვირი თბილ კაშნეს გავუხახუნე.ავტობუსი როგორც ყოველთვის აგვიანებდა,რა გაუხდა ამ მამაჩემსაც 1 მანქანა? თუმცა

რა იქნებოდა... (3)

ალბათ ყველას ჰქონია ცხოვრებაში ისეთი მომენტი როდესა არავინ და არაფერი უნდა,ყველა და ყველაფერი აღიზიანებს,თვითონაც არ იცის რა უნდა,რაღაცას ელოდება,მაგრამ არც კი იცის რას.საათობით შემეძლო ფანჯრის რაფასთან ცხელი ჩაის ფინჯნით დგომა და გარემოს ყურება,არ

რა იქნებოდა... (2)

მშობლებიც მალევე დაბრუნდნენ,ისეთი გადაღლილები იყვნენ ლაპარაკის თავიც კი არ ჰქონდათ,ოთახში შევედი და ჩავწექი,ფეხები გაყინული მქონდა,ემბრიონის ფორმაში ვიწექი,ამ საღამოს განსაკუთრებით ციოდა,ამჯერად მაინც ხომ უეჭველად მოთოვდა.გაყინული ცხვირი ბალიშს

რა იქნებოდა... (1)

ნოემბრის სუსხიანი საღამო იდგა,გზაზე გადავდიოდი აკანკალებული,შიშით კი არაფრის მეშინოდა უბრალოდ ისე ძალიან ციოდა,რომ ერთიანად მტეხდა ტანში და სიცივე ტკივილს მაყენებდა.უეჭველი მოთოვდა ამსაღმოს,და მე როგორ ძალიან მიყვარდა თოვლი,სიბნელეში დავუყევი ჩემი

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(დასასრული)

-არა. არა. არა. არ მჯერა ღმერთო. ზურა შენ ამას არ გააკეთებდი. ეს სიმართლე არ არის, გთხოვ მითხარი რომ ეს სიმართლე არაა. გთხოვ მითხარი. იმედი მქონდა ყოველთვის ერთად ვიქნებოდით, მაგრამ შენ... უშენოდ სიცოცხლეს რა აზრი აქვს? არადა მეუბნებოდი რომ

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(9)

ლიზიმ ნერვიულობა დაიწყო, ნატავ სად წავიდაო, მაგრამ მამის სიტყვებმა დაამშვიდა. ზურა იგვიანებდა ამიტომ ბოლოს ლევანმა გადაწყვიტა ზურას ნათქვამი შეესრულებინა. ადგა და დიდი ყუთი გადასცა ლიზის. რომელზეც ეწერა:ჩემს უსაყვარლეს პიროვნებას. ლიზის

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(8)

-უი ზურა შენ აქ ხარ?-ხო აპა რა, ლიზის მარტო ხომ არ დავტოვებ. მეშინია რამე არ დაემართოს.-აუ კარგი რა. მალე კარგად ვიქნები.-ლიზი ზურა მართალია. შენი მიტოვება არ შეიძლება.-აპა რა შენ რომ რამე დაგემართოს მეც მოვკვდები.-კარგი ნუ ნერვიულობ