იყავი აზარტული! 7

ადგილზე მივეყინე, როცა ნაცნობი სახელი მომესმმა. -გოგო, ერეკლე დადიანი გუშინ ჩემთან იყო...-აღფრთოვანებული ნატუკა ხელებით ლაპარაკობდა და ლენკასთან ერთად ხმამაღლა კისკისებდა. -ღადაობ? არ მჯერა...-გაოგნებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა ლენკას და უფრო ახლოს

იყავი აზარტული! 6

-ვინ გნებავთ?-არ ჩერდებოდა უცნობი. -მე... ერეკლე...-ავლუღლუღდი როგორც იქნა. ვნანობდი... ძალიან ვნანობდი ორი წუთის წინ მიღებულ გადაწყვეტილებას. -ერეკლე სააბაზანოში, რა გადავცე? -უთხარით რომ...-არ ვიცოდი რას ვამბობდი-რომ ბაია აღარ არის...

იყავი აზარტული! 5 თავი

''რატომ მაქვს ისეთი შეგრძნება, თითქოს ვიღაც მითვალთვალებს?''-გავიფიქრე შემკრთალმა და უკან მივიხედე. არავინ არ ჩანდა! ეს სულისშემძვრელი გრძნობა კი ზურგს მიწვავდა და მეც ფეხს ავუჩქარე. -ერთი! ორი! სამი!-ჩავიჩურჩულე და უმალ უკან შევტრიალდი. დავინახე

იყავი აზარტული! 5

განა ვინ იყო ასეთი ერეკლე დადიანი , მოთმინება რომ მღალატობდა. აქამდე იგნორი ჩემი განუყრელი ატრიბუტი იყო, მოსწრებული სიტყვა-პასუხიც არ მეშლებოდა, მაგრამ ეს გაუზრდელი ბიჭი მაბნევდა და საკუთარი თავის რწმენას მაკარგვინებდა. მისკენ შევტრიალდი და

იყავი აზარტული! 4

-ყოველთვის მინდოდა შენთვის პირველი ვყოფილიყავი...-ჯიქურ მომიგო მან, მის თვალებში რაღაც დავიანახე. იმედი? არ ვიცი... იმ წუთას მხოლოდ ის ვიცოდი, რომ ახლა ამ ადგილს უნდა მოვშორებოდი.-გეთანხმები!-იხტიბარი არ გავიტეხე მე. -მართლა? მაშინ რატომ

იყავი აზარტული! 3

-თქვენ რამდენს ჩამოხვალთ?-ავხედე რიგით პირველ მამაკაცს და სიტყყვა პირზე შემაცივდა. ის იყო! ნამდვილად არ ვცდებოდი! დიკაპრიო... ლეონარდო დიკაპრიო... აბა, ერეკლე დადიანიო?...-ეს როგორ შეძელი?-თვალები შუბლზე აუვიდა თათას. -რას გულისხმობ?-უდარდელად

იყავი აზარტული! 2

-არ დატოვო კარი ღია, არ დაგრჩება პირი ღია.-ზურგსუკან მომესმა დიკაპრიოს მკაცრი და დამცინავი ბარიტონი და ადგილზე მივეყინე. მოიცა, მოიცა... რამე მოხდა და მე არ მახსოვს? თუ სხვა ამბავია? პირის დაფჩენა ახლა უნდა გენახათ. ჭოჭმანით შევტრიალდი და საჩვენებელი

იყავი აზარტული! 1

-მე! მე! მე!-შევძახე მოულოდნელად და ჩემს უფროს დას გასაღები ხელიდან გამოვტაცე. მერე ბედნიერმა გადავატრიალე ''დქაგრეხილი ორიანი'' საკეტში და სახლში შევედი. ჩანთა იქვე მივაგდე და მისაღებში შევირბინე. -ვაუუ! რა მაგარია!-აღფრთოვანებულმა კიდევ ერთხელ

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 14)

-ჯაფარიძეები ფიცხები ვართ! და შენც ცოტა ფრთხილად იყავი... ამ დროს შერვაშიძეების სახლის წინ მანქანა გაჩერდა.... ლიზა წინ წამოიწია.. საბამ ეს დაინახა და თვითონაც უკან მიიხედა... მანქანიდან რატი გადმოვიდა... და კარებისკენ წავიდა... -რატი! დაიძახა