შენში რა მიყვარს იცი?

შენში რა მიყვარს იციი? შენი ღიმილი კარგო ჩემი გული რომ ფეთქავს შენი დანახვით ლაგობს

იცი ახლა რას ვნატრობ?

იცი ახლა რას ვნატრობ? რას განვიცდი? რამინდა? ამ ფურცელზე გრძნობები დავანთხიო კალმიდან, შევერიო ჭაღარად წლებს უმიზნო წამებზე, შენი წმინდა თვალებით ვიპაექრო ღამეზე.

იცი, უშენოდ..

იცი, უშენოდ სუნთქვა მიჭირს... იცი, უშენოდ დავიღალე... მოდი , გამინათე გზები ისევ.. იცი, როგორ მტკივა,როცა აღარ მისმენ.. მოდი, ვიცინოთ როგორც ადრე.. მოდი, გასწავლი ბავშვურ ღიმილს.. მოდი, გრძნობები გავიყოთ.. და სულ ერთად ვიყოთ...დღე და ღამე.. განა

იცი ?

იცი რას ვფიქრობ რა მინდა? ხელი შეგვიწყოს ამინდმა და ქალაქიდან ცოტა შორს ერთად ავაგოთ პირამიდა

არ იცი რომ... (1 თავი)

პირველად ყოველთვის ვუყურებთ თვალებში. თვალებში ჩახედვით მუცელში პეპლების შეტევას იღებ და საბოლოოდ ტკივილი მარწუხივით გიჭერს გულში. ასე იბადება გრძნობა რომელსაც ყველა ვერ გაიგებს, გრძნობა რომელსაც ვერავინ ხსნის და გრძნობა, რომელიც ყველაზე მეტად

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება (მეექვსე თავი) დასასრული.

-ქეთა მაგ შენს გინეკოლოგს რატომ არ უთხარი 2-დღით ადრე, 25-ში დაენიშნა საკეისრო? მამა-შვილს ერთ დღეს გვექნებოდა დაბ დღე და ერთად ვიბლატავებდით.დამიჯერებთ? ისეთი არეული ვიყავი, სანდროს დაბ დღე აღარც მახსოვდა.

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება....(მეხუთე თავი)

ცრემლიანი თვალებით ვუყვებოდი მათ ჩემი და სანდროს ისტორიას, ზუსტად ვიცოდი ჩემები და სანდროსები განსაკუთრებით ჩემი ძმა არასოდეს მაპატიებდა, ისიც კარგად ვიცოდი ამ მომენტში რაიმეს დამალვას აზრი არ ჰქონდა, ამიტომ ყველაფერი მოვყევი. ბოლოსთვის კი ბავშვის

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება.....(მეოთხე თავი)

სანდრიკასგან ახალი არაფერი ისმოდა. იმ დღის შემდეგ რაც გაიგო ჩვენი შვილის შესახებ აღარ გამოჩენილა. სულ ტელეფონს დავყურებდი, ყოველ დღე მის ზარს ველოდი. მე და ლიკო ექიმთან მივედით კონსულტაციაზე, ლიკო 3-კვირის ორსული იყო, მე 2-თვის და 2-კვირის.

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება....(მესამე თავი)

სასწრაფოდ გამოვიცვალე და წავედი. სავადმყოფოში შესულს კანკალმა ამიტანა, ასე მეგონა ყველამ ყველაფერი იცოდა და ჩემი დანახვა ყველას გააღიზიანებდა, თავს საშინელ დამნაშავედ ვთვლიდი, ვთვლიდი რაა....ჩემი ბრალი იყო, ალეკო

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება.....(მეორე თავი)

-ქეთუსი აბა რას იტყვი მამ, მოგწონს შენი ახალი მანქანა? : ) მე მხოლოდ მაშინ გავაანალიზე რომ ის ლამაზი “Mazda CX6” ჩემი იყო, ბედნიერებისგან თვალები გამიბრწყინდა, გავიქეცი, დედას და მამას ჩავეხუტე, სიხარულისგან ვტიროდი და დიდი ხმით დავიწყე ყვირილი: