შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (დასასრული)

გეტყვი ოღონდ არ ინერვიულო -დედა, მითხარი ჩქარა! -გუშინ ვიღაც ბიჭი დაუჭრია და დაიჭირეს -მოიცა, რაა?! -ხო დედამისმა მითხრა -მთავარია ცოცხალია -ცოცხალი კია, მაგრამ ვაი ასეთ სიცოცხლეს -დავურეკავ -როგორ? ციხეშია, ტელეფონი ჩამორთმეული აქვს -მაშინ

შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (3)

თორნიკე წავიდა და თითქოს ჩემი გულიც თან წაიყო........ ვგრძნობდი რომ თავ დავიწყებით მიყვარდა, ყველას და ყველაფერს მერჩივნა, თავისუფლად შემეძლო თავი გამეწირა მის გამო, ყველაფერი მტკიოდა, მინდოდა დამეძახა რომ დაბრუნებულიყო, და მაგრად ჩავხუტებოდი,

შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (2)

იმ საღამომ ძალიან ჩვეულებრივად ჩაირა, ძალიან მოწყენილი ვიყავი იმიტომ რომ სალომე სამუდამოდ დავკარგე, 20-ჯერ დავურეკე და სულ მითიშავდა ბოლოს ჩემი ნომერი დაბლოკა და ზარი აღარც გადიოდა..თორნიკეს ძალიან ნერვები მოეშალა და მიყვირა -მომისმინე! გითხარი

შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (1)

მე ნინა ელბაქიძე ვარ, 16წლის. მყავს შეყვარებული თორნიკე ლორია რომელიც მთელ სამყაროს მირჩევნია და ყველაფერს დავთმობ მის გამო. ერთი ძალიან დიდი პრობლემა გვაქვს, მყავს ორი „დაქალი“ თათუკა და სალომე... მათ არ მოსწონთ თორნიკე და ხშირად მეჩხუბებიან მის

დასასრულიც კი უსასრულოა (ნაწილი პირველი)

ჭიქა ტუჩებთან მივიტანე და გადავკარი სახის ყველა ნაკვთი დვჭყანე და კიდევ ერთი ჭიქა მოვითხოვე,სასმელი ვერ აღწევდა ტვინის იმ უჯრედამდე რომელიც დამავიწყდებდა ყველა ჩემ პრობლემას,ცხოვრება ამერია სულ რაღაც 3 წლის წინ,აღარ გამაჩნია სიყვარულით და

თუ თქვენი საუბარი გაუგებარი რჩება, თქვენი სიყვარული კი შეუმჩნეველი

არ განიკითხოთ არც სხვები, არც საკუთარი თავი. როგორც წესი, ჩვენ გვტანჯავს დანაშაულის შეგრძნება. ბრალს ვდებთ საკუთარ თავს ურთიერთობებში არსებული სირთულეებისათვის. თვითგვემას არაფერი აქვს საერთო თავმდაბლობასთან.

მზეც კი ვერ ანათებდა ისე, როგორც ადრე (სრულად)

-როდემდე უნდა იყო ასე? შეიგნე რო არასოდეს დაგირეკავს!!! -კარგი რა თამო შემეშვი, უარესად ნუღარ მიმატებ... -ვერ ხვდები, რომ შენთვის კარგი მინდა? -ვხვდები, ვხვდები, მაგრამ რა ვქნა?-თავს ძალა დაატანე და გამოდი ამ მდგომარეობიდა. უნივერსიტეტში წადი,

ოდესმე გიყვარდი? -ალბად კი! (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

დილას როდესაც თვალები გავახილე ექიმი დავინახე წამალს მიკეთებდა და თან მამას ეუბნებოდა სისხლი ჭირდებაო.. ვსუსტდებოდი ნელნელა ძალა მეცლებოდა იმისა რომ მებრძოლა.. მეორე დადებითი სისხლი არავის ქონდა, საქმე რთულდებოდა, 2 საათის შემდეგ ანასტასია ჩემს

ოდესმე გიყვარდი? -ალბად კი! (თავი 6)

1 კვირაში საშინელი ტკივილი დამეწყო და საავამდყოფოში წამიყვანეს.. ლიკამ რათქმაუნდა ეს იცოდა მაგრამ არც კი მოვუკითხივარ.. საბა კი ცდილობდა სითბო ეგრძნობინებინა, ყოველთვის მიკვირდა მისი სითბოსი და სიყვარულის, მშურდა რომ ასეთი არვიყავი.. მაიმედებდა

ოდესმე გიყვარდი? -ალბად კი! (თავი 5)

გოგოზე და ბიჭზე რომლებსაც ბევრი სირთულე გადახდათ თავსვაგრძელებდი სკოლაში სიარულს, საინტერესო არაფერი ხდებოდა ყოველ დღე ერთი და იგივე იყო.. ჩემსგარდა ყველამ იცოდა სიმართლე რამჭირდა მაგრამ არავინ არაფერს მეუბნებოდა.. სკოლის შემდეგ ექიმის კაბინეტში