სხეულს თუ წამართმევენ,სული მაინც დამრჩება[12]

არა,ეს რიტორიკული კითხვეbი არასდროს მიყვარდა.თან ის რომ მეკითხება,როგორ მაბნევს.მგონი,ქრისტინე არ მოჰყვას რაჭაში,რაც ძალიან მიკვირს.შეყვარებული გყავდეს,გიჟდებოდე მასზე და მთაში არ წაიყვანო.არა,არ მესმის.“იქნებ იმ გოგო სუფთა ჰაერზე ალერგია

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(8)

დილას უცებ ავდექი და სოფი წამოვაგდე მოვემზადეთ და დაბლა ჩავედით საუზმის კეთება დავიწყეთ..როდესაც დავამთავრეთ ყველაფერი ლამაზად დავალაგეთ და ბიჭების გაღვიძებას დაველოდეთ ჰორიზონტზე კი იცინიც გამოჩდნენ.-მითხარით რომ მესიზმრება-მთქნარებით შემოვიდა

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[11]

-ანა ფიფია-ჩემი სახელი რომ გავიგონე ვიფიქრე,მომესმაო.აშკარად,,რომელიმე „მეა-მეთქი და თვაალები დავძაბე,მაგრამ გვირგვინი და მე დამადგეს რაღაც ჩამომკიდეს..ყველა მე მეხვეოდა,მინდოდა მეკითხა,რატომ-მეთქი,მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ გავრვეულიყავი მდგომარეობაში.

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[10]

-მაგ ტუჩებს,როგორც ჩანს,ყველაზე მეტად ალკოჰოლი სიამოვნებთ-გამომწვევად წარმოთქვა და უკან მოიხედა. -სჯობს წინ იხედო-გამიკვირდა ჩემს მხრიდან ასეთი სითამამე და ფანჯრიდან ამაყად გავიხედე.

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(7)

ასე ერთა ყოფნით ვტკბებოდით..მართლაც არაჩვეულებრივი იყო..-აუ ძაან ცხელაა-დაიწუწუნა როგორც ყოველთვის სოფიმ.-მერე მდინარე რისთვისა??-ეშმაკურად გაუცინა ლუკამ და იმცროსი ავალიანისკენ დაიძრა.-არა არა ოღონდ ეგ არაა-სოფი ლუკას მიუხვდა და წამოდგა

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[9]

-არ უნდა აღვნიშნოთ?-აქეთკენ გამოიხედა ირაკლიმ და პირდაპირ თვალები მატაკა ისე,რომ ლამის იყო უკან გავმხტარიყავი,როგორც მსხვერპლი. -როგორ არა.ანიც წამოვა-ხატიამ შემომხედა და ჩვეულად გამიღიმა. -მე არა მგონია..-არ დამასრულებინა და ხელი

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[8]

თვალებს კვლავ ვერ ვუჯერებდი.ორი ნაცნობი სილუეტი მიახლოვდებოდა,ქალი და მამაკაცი.ისინი ნათიას მშობლები იყვნენ.უკან გავიხედე და მეგობარს დავუწყე ძებნა,მაგრამ არ ჩანდა,შევშფოთდი.

მაინც არ მჯერა!

თუ მომავალში შენგან წასვლა მერგო სასჯელად,სხვა შევიყვარო?! ადვილია ასე სათქმელად.მე სიყვარულმა მიწას დამცა,ცამდე ასული,ძალიან მიჭირს, რომ გიწოდო,ჩემი წარსული..ააფერადე, მოდი ისევ ჩემი ცხოვრება,რომ კვლავ ეწოდოს ჩვენს სიყვარულს განმეორება!ჩემგან

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[7]

-ის აღარაა...-მხოლოდ ეს ვთქვი,მაგრამ მეტი არც იყო საჭირო...დედა აღარ იყო..მეტი სიტყვა უბრალოდ კოშმარს რად აქცევდა,არ ვიცი... -გინდა ნახო?-ოდნავრ,როცა დავმშვიდდი შემომთავაზა და მადუღარა გამორთო..თავი დავუქნიე.ისიც დამშვიდდა და მადუღარა აიღო

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[6]

ეს მამის მზრუნველობა იყო,თუ შუა ხნის კაცის გატაცება?რას ნიშნავდა ეს ყოველივე..ან იქნებ ისე მითხრა...მეორე „მე“ ისევ მებრძოდა...ან იქნებ წარმოსახვა ისე ჩამკეტოდა,რომ ვაკუუმი თანდათან მღრნიდა.