დედაჩემი ღამით მარტო ტირის

საბანში გახვეული ბალიშს ნელა და სევდიანად ასველებს ცრემლის წვეთებით, უხმოდ აკანკალებს დამძიმებულ ბეჭებს და ნელა, ძალიან ნელა იმშრალებს დანამულ ლოყას ბალიშზე... ჯოჯოხეთურად მსურს, ხელის გულზე მოვითავსო ყოველი ის, რასაც დედაჩემი იმსახურებს, ღიმილით

მარტო'სული {დასასრული}

სიყვარულს ვერ უძლებ? -სად მივდივარ ... სადღაც შორს , იქ სადაც მარტო დავრჩებით მე და ჩემი ფიქრები ანო ისევ ისე იწვა, მზერას არ აშორებდა ფურცელს და ვერაფერს გრძნობდა სულის ტკივილის გარდა. კიტა კი მიდიოდა , გარბოდა ყველასგან და ყველაფრისგან

მარტო'სული {8}

ცარიელ ქუჩაში მხოლოდ ორნი მიაბიჯებდნენ . მათ შორის მანძილი იზრდებოდა და მცირდებოდა , მაგრამ არ გამქრალა . არადა შეეძლო მენაბდეს უფრო სწრაფად წასვლა , თევდორაძესაც შეეძლო შეჩერება , მაგრამ მათ შორის მანძილი კვლავ უცვლელად დარჩა .

მარტო'სული {7}

დამნაშავე იყო , მაგრამ მაინც აპატია , იპოვნა მიზეზი მისი გამართლებისთვის , მიზეზი რომელიც კიტას ბრალდებისას არ გამოჩნდა. განა ასეთი მარტივი იყო პატიება? და თუ იყო მაშინ კიტას რით ვერ აპატია, ამდენი წლის შემდეგ მაინც როგორ ვერ აპატია . როგორ ვერ

მარტო'სული {6}

ჰქონდა გზა რომელიც კიტას დაუბრუნებდა. ის იმაზე შორს იყო ვიდრე ოდესმე და ანოს ისევ უმისობა აწუხებდა. არავინ იყო ანოს ფიქრების ობიექტი კიტა მენაბდის გარდა , თავადაც არ იცოდა რა სურდა სინამდვილეში,ან რა ხდებოდა მის თავს , მაგრამ ვერ აკონტროლებდა , არც

მარტო'სული {თავი 5 . ნაწილი I}

სიხარული რაც კი განგაცდევინე იმ 20 წლის განმავლობში ... აქედან მიშოსთან უნდა წავიდე . სასაფლაოების ხშირი სტუმარი გავხდი მა - სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე , წამით შეეხო ქვზე გამოსახულ კაცის სახეს შემდეგ ზურგი აქცია და გაუყვა გზას შინისაკენ, ერთადერთი

მარტო'სული {4}

სიძულვილს ყველაფერს უკან იტოვებდა . თუ შენი გული ისევ გაორმაგებულად ძგერს მისი დანახვისას, თუ ისევ შეგიძლია გიყვარდეს , გიყვარდეს გამეტებით მაშინ წარსულსაც აქცევ ზურგს , დახურავ სიბნელის კარს და შექმნი ფერებს მომავლისთვის, მისთვის და შენთვის...

მარტო'სული {3}

შურისძიება ახლა უფრო ტკბილი იყო, ერთი დარტყმით რომ გაენადგურებინა ვერაფერს იგრძნობდა. ის კი ელოდა, ითმენდა და თვალს ადევნებდა სამართლიანობის ბორბალს რომელიც სულ მალე დაეწეოდა გურამს , გადაუვლიდა და ისე გათელავდა კიტას ჩარევაც არ გახდებოდა საჭირო.

მარტო'სული /2/

მაგრამ მიშოს ხმა ისევ ესმოდა . დამნაშავის სული სიმშვიდეს ვერასდროს ჰპოვებს. მკვლელს მუდამ თან დაჰყვება მოკლულის მოჩვენება და ესაა კანონზე აღმატებული სასჯელი რომელიც არასდროს დასრულდება , სამუდამო განსაცდელი , შეუცვლელი ანგარიშსწორება

მარტო'სული

უყურებდა ღიმილს, მის დაწვრილებულ თვალებს და გულწრფელ ღიმილს , რომელიც მხატვარმა კარგად დახატა , მაგრამ მაინც არ იყო ის რასაც სინამდვილეში ხედავდა . ფოტოები ინახავენ მოვლენებს , წარმოადგენენ ცზოვრების ვიზუალურ ჩანაწერებს , მაგრამ ადამიანის სულს ვერ