მარტო (თავი 11)

ჩემს წინ პირსინგებიანი, შავ ტუჩსაცხიანი გოგონა დგას ლიტერატურის გამოცდიდან და შეშინებული, მალვით მეჩურჩულება. თითქოს ეშინია ვინმე არ გვისმენდეს. რატომღაც, მეგონა რომ ძალიან ბოხი ხმა ექნებოდა, ცოტათი საშიშიც კი, მაგრამ სრულიად მოულოდნელად ქერა

მარტო (თავი 10)

ისტორია მარტოსულ სტუდენტ გოგოზე, სახელად ემილი. ის რეალობას ობიექტურად ვერ აღიქვამს და ცხოვრობს თავის მიერ გამოგონილ აბსტრაქტულ სამყაროში. ჰყავს ერთადერთი მეგობარი -ჟანეტი. გოგონები სრულიად განსხვავდებიან ერთმანეთისგან. მოულოდნელად, ემილის

მარტო (თავი 9)

ავიხედე - მის ბოროტ ღიმილს გადავაწყდი, რომელსაც ძალიან უნდოდა ჩემთან თამაში. არ ვიცოდი რა თამაში იყო, მაგრამ ვგრძნობდი რომ უნდოდა... თამაში, სადაც წესები არ მოქმედებენ, სადაც ყველანაირი სისაძაგლე დაშვებულია, სადაც არ არსებობს სიმართლე და სიცრუე,

მარტო (თავი 8)

დანას ოდნავ ზევით მაცურებინებს და ტუჩებთან მაბჯენს, ინსტიქტურად პირს ვაღებ და წამებში ვგრძნობ ენა როგორ ისერება და როგორ მევსება პირი წითელი სითხით. მტანჯველად მსიამოვნებს სისხლის გემო და გასერილი ენა. შუა თითს პირში მიდებს და ატრიალებს, მე კბილებს

მარტო (თავი 7)

-იქნებ, თქვენი აზრიც გაგვიმხილოთ? -კი ბატონო. გოგა ონიანი. -კითხვას არ დაელოდა. -ჯოჯოხეთი, როგორც მარიამმა აღნიშნა, მორგებული უნდა იყოს ადამიანის სურვილებზე. -ანუ, მარიამს ეთანხმებით? -ჩაეკითხა ქ.ელენე. -მხოლოდ იმაში, რომ ყველას ერთი რამ ვერ

მარტო (თავი 6)

ჩემს ხელებს დივნის ფეხიდან ხსნის, ხელზე იხვევს და ხოხვით მიმათრევს. ხელები ზევით მექაჩება და დივანზე ვვარდები - წამოვჯექი. ავიხედე და ჩემს წინ დგას გაღიმებული. მისი ღიმილისგან ბოროტება მოდის, ეს არ არის თბილი ან კმაყოფილი ღიმილი - ეს ბოროტებაა. ჩემს

მარტო (თავი 5)

მთელი ღამე ვბორგავდი. ცივი ოფლი მასხამდა, ვიწვოდი და თან მციოდა. საათს დავხედე, ღამის 3 საათია. ლოგინზე წამოვჯექი, საღამური მთლიანად სველი მაქვს, ზეწარს ხელი გავუსვი და ოფლით იყო გაჟღენთილი. თმა სულ სველი მაქვს, ლავიწის ძვლებზე ოფლის აუზი ჩამდგარა,

მარტო (თავი 4)

თავბრუ მეხვევა, ყბაზე კიდევ უფრო მაგრად მიჭერს ცალ ხელს და პირს რაც შეიძლება ღრმად ვაღებ - მსიამოვნებს, მტანჯველად მსიამოვნებს ეს შიშიც, ზეწოლაც, ეს ტკივილიც ყბებში რომ ვგრძნობ. რამოდენიმე წამში ენაზე ისეთ წვას ვგრძნობ, რომ უცბად თვალებს ვახელ,

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო,

ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო, ოღონდ არ მკითხო,ვერ გეტყვი რატომ. ამ ცხოვრებაში მე ვარ ეული, მაგრამ მკვდარია ჩემი სხეული.

მარტო (თავი 3)

სახლში ვარ! ჩემს ციხესიმაგრეში ვარ! აქ ყველაზე დაცულად ვგრძნობდი თავს იქამდე, სანამ საკუთარი თვალების შემეშინდებოდა. გადავწყვიტე ყველა სარკე, რაც სახლში მქონდა, თავიდან მომეშორებინა... ჩემი წითელი, უხეში და ურჩი თმა შევიკარი. უშველებელი ნაცრისფერი