მარტო (თავი 2)

ნახევრად დაორთქლილ აბაზანის სარკეზე, წითელი პომადით აწერია: „ვაკვირდები სახეებს და ვიცი ამ სახეებში შენს სახეს ვერასოდეს დავინახავ. შენს დახრილ, სისხლიან, სევდიან თვალებს, რომელშიც უამრავი საიდუმლოა. ამ თვალებით შენ ჩემს სულს შეხედე! მე ეს თვალები

მარტო

მაღვიძარა რეკავს... საშინელი ხმა აქვს, პირდაპირ უფსკრულში მიმაქანებს ფიქრებით. ხელებმა თავისით დაიწყეს ბოდვა, ჰაერში აიხლართნენ, საშინელი ხმისკენ გაექანნენ, ერთმანეთს ასწრებდნენ... ხმა გაჩუმდა. „ღმერთო რა მშვენიერია სიჩუმე“, ისევ ჩემს ნათელ ფერებში

როდესაც დარჩები მარტო...

მე დღესაც ვუმზერ, ჩემი ფანჯრის დაორთქლილ მინებს. რომელზეც, ზოგჯერ უამრავი ლექსიც დამიწერია და ველოდები ზამთრის ამინდებს - გარდაუვალ ყინვებს, რომელიც ვერავინ გაალღო უკვე - "ასი წელია"...

ახალ წლამდე მარტო (3 თავი)

- ლელე ლელე-იძახოდა. მე კიდე ხმას არ ვიღებდი-აქ ხარრ? რატომ ჩამკეტე ოთახშიი? მე ხმას არ ვიღებდი და გადავწყვიტე წყალი გადამევლო, საეთოდ არ მადარდებდა მაგის ყვირილი. რა საშინელება გადავიკიდე, რატომ არ მომტყდა ფეხები საერთოდ იმ დღეს სახლიდან, რომ

ახალ წლამდე მარტო (2 თავი)

5 წუთი ვუცდიდი, მერე ავდექი ვიფიქრე ვნახავ რას აკეთებს მეთქი, ჩუმად მივიწევდი იქითკენ საითკენაც ის წავიდა, მერე უცებ კარი გაიღო და ისე შემეშინდა ვიკივლე, ჩემ კივილზე ალბატ ძაან შეეშინდა რადგან უკან შეხტა და ამის შემდეგ რაღაცის მსხვრევის ხმა გავიგე

ახალ წლამდე მარტო ( 1 თავი )

2 საათში ახალი წელია მე კიდე ქუჩაში დავდივარ და თითქოს რაღაცას ვეძებ დაახლოებით ნახევარი საათის წინ სახლში მარტო ვიჯექი ნუ ეს ჩვეულებრივია ჩემთვის უკვე 6 თვეა არავის დავლაპარაკებივარ ნორმალურად. მაგრამ ახლი წელი რაღაც განსხვავებული მინდოდა ყოფილიყო.

მარტო ვარ...

მარტო ვარ, მარტივი ყოფილა ეს ყოფა, და ხშირად ვკითხულობ საერთოდ რატომ ვარ? სანამდეც ძალა და ​ სიცოცხლე მეყოფა, მარტო ვარ.... ოცნება თუ გაქვსო, მე მკითხეს ამ დილით, ვუთხარი კი მეთქი, ოღონდაც ძველია, მარტო ვარ, რადგანაც ასეა ადვილი, რომ გიყვარს ძნელია..

იყო მარტო, თან ყველა ჰყავდა ერთდროულად

თითქოს ყველა უნდოდა, თან თითქოს არავინ... იყო მარტო, თან ყველა ჰყავდა ერთდროულად. ვერავინ იგებდა რა სჭირდა და ყველა აიგნორებდა, მაგრამ თან არავინ...

დამწვარ სტრიქონებს განა მარტო ცრემლი მიჰყვება?...

მე ვანადგურებ დაწერილ სტრიქონებს... და შენ გგონია, რომ ამ სტრიქონებს მარტო ცრემლი მიჰყვება? და მე... ფრთებგაუშლელი მივდივარ..!

იქნებ დროა, სიყვარული ისწავლო ?

„ქსეროკოპიოს“ მანქანასთან ბიჭი რომ იყო, გახსოვს ? მაღალი, კუნთებზე გამოყვანილი პერანგითა და ლურჯ შარვალში ყანჩასავით ატოტებული ფეხებით, თმები უკანასკნელ მოდაზე რომ დაეყენებინა ? აღიარე, რომ გინდოდა მას შემოეხედა შენთვის და გული დაგწყდა, რომ არც კი