სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთხუთმეტე თავი)

-ეს მათი საქმეა. -კომპიუტერი გამორთო პროგრამისტმა და წასასვლელად მოემზადა. -რა? წურბელობა? -უნდა გავუგოთ მათ. -დაიცვა ჟურნალისტები. -შენი ხათრით. -ნუ დამცინი. -ღიმილიანი სახით მხარზე ხელი დაადო და ოთახიდან გასულს ჯონი შეეჩეხა. ის ის იყო უნდა

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთხუთმეტე თავი)

-გვანცი მე უნდა წავიდე და შენ დაიძინე პატარა - თხელი საბანი დამაფარა და თმები უკან გადამიწია.- გპირდები მალე მოვალ. - კარებისკენ წავიდა. ის იყო უნდა გასიყო,მისკენ მივტრიალდი. -გიო.. -რა - სიყვარულით და სითბოთი სავსე თვალები შემომანათა. -მიყვარხარ!

M.I(თავი მეთხუთმეტე)

მარიმ სიგარეტს მოუკიდა და ჩაეშვა სავარძელში. უკვე მერამდენეჯერ შეიძლებოდა ეს მომხდარიყო, მისი ნდობა მოეპოვებინათ, სიყვარული აეხსნათ და ბოლოში ეღალატათ. მის ემოციებზე თამაშობდნენ. ზუსტად ამიტომ აღარ იმჩნევდა არაფერს, არ ანიჭებდა მათ ამ სიამოვნებას

მზის ჩასვლა (თავი მეთხუთმეტე)

ბექა ვერც კი წარმოიდგენდა თუ ნინას ის უყვარდა. მას საერთოდ არეულობა გამოიწვია მის ცხოვრებაში. ბექასთვის მხოლოდ ერთადერთი სიყვარული არსებობდა, ეს ლიზა იყო, მაგრამ ეს იყო უბრალოდ მიუწვდომელი, აუხდენელი ნატვრა, რომელსაც ისე უნდა მორიდებოდა, როგორც

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეთხუთმეტე თავი)

თვეების განმავლობაში გადატანილმა ამბებმა დიდად იმოქმედა ალექსანდრაზე. გლდანში დაბრუნებისთანავე შეამჩნია რომ ყველა ეჭვს თვალით უყურებდა თუმცა ამას დიდად მნიშვნელობას არ ანიჭებდა.თებერვლამდე სულ სწავლას მიუძღვნა თავი და დემური საერთოდაც კი

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეთხუთმეტე]

– ნეტავ რატომ მგონია, რომ სულ არ გიცნობ? – გავხსენი თუ არა კარი, მაშინვე დამიქაჩა თვალები ნატამ. ზღურბლს იქით, კედელს მიყრდნობოდა, წაშლილი სახით და ხელში სიგარეტით. უცბად ვიფიქრე, რომ ეს დედაჩემი არ იყო. – იქნებ იმიტომ, რომ არ მიცნობ? – გავუღიმე და

ეშმაკი და ანგელოზი.. მეთხუთმეტე თავი

ჩემმა დაბადებისდღემ იდეალურად ჩაიარა. ასეთი დღე უკვე დიდიხანია არ მქონია. ეს ყველაფერი ისეთი სასიამოვნო და ახალი იყო ჩემთვის ვერც კი ვიჯერებდი. ამ ხნის მანძილზე იმდენი ცუდი დღეები გამოვიარე ბედნიერი მომავლის საერთოდ არ მჯეროდა

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეთხუთმეტე)

„მხოლოდ მ ო მ წ ო ნ ს .სხვა არაფერი .“-ჩავიჩურჩულე ჩემი თავის გასაგონად და ლოგინზე მხარი ვიცვალე. მერე ტელეფონი „აწიკწიკდა“ და ყურმილის იქიდან თანუს დამფრთხალი ხმა გავიგე „დროზე ჩამოდი მეშინიაო“. „არა ვერ გავიგე რამე ,რომ იყოს მე რას