ერთხელ წვიმაში (მეორე თავი)

ერთხელ წვიმაში (მეორე თავი) *** (ზაფხული) -დედა არ შემიძლია წამოსვლა (ვუთხარი გაცოფებულმა ლელას) -კარგი რა ნინი აქ ხო არ დაქტოვებთ -კარგი რაა უკვე დიდი ვარ! -არაა ვერ დაქტოვებ მე იქ ვიყო და შენ აქ? -ხოო რა მოხვდება, კარგი რა უკვე დიდი ვარ იმისთვის

რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მეორე)

მთელი ღამე მის სახლთან გავათენე, ფეხი არ მომიცვლია იმ იმედით რომ შემამჩნევდა. დილით მხარზე მისი ხელი ვიგრძენი ემა:-ჰეი! გაიღვიძე... მე:-რაა? რახდება ემა:-აქ რას აკეთებ? უკვე ბევრჯერ მომხვდი თვალში ცუდად! მოშორდი აქედან თორემ პოლიციას გამოვიძახებ.

ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი,მეორე თავი)

-კიდევ ერთ ჭიქა ცხელ შოკოლადზე რას იტყოდი? გადავხედე მარის. -რატომაც არა! გაეცინა მას. -თუ შეიძლება მარჯანიშვილზე გაგვიყვანეთ და რამდენი იქნება ჩვენზე? სერიოზული სახით მივუნრუნდი გეგის.

ვირტუალური მეგობარი (მეორე თავი)

მეორე თავი შაკო წინა დღეს ვნახე, არადა, ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს საუკუნე გავიდა. ვიგრძენი როგორ გამაცია, ფეხქვეშ თითქოს საყრდენი დავკარგე, როცა ავტომობილიდან სამხედრო ფორმაში ჩაცმული გადმოვიდა, ჩემსკენ ზურგით იდგა. უხდებოდა დაფოთლილი ხაკისფერი

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი

გუგაც გაჩუნდა, ჩამეხუტა უსიტყვოდ ვისხედით. მისი სიტყვები მედგა თვალწინ, რაღაც უცნაური შეგრძნება მქონდა, ბოლოს სიჩუმე ისევ მე დავარღვიე. -გუგა ხომ არ წავიდეთ? გვიანია უკვე და... -წავიდეთ კი, თან რაღაც აცივდა, ჰო მართლა, მაპატიე თუ რაიმე გაწყენინე.

როცა გიყვარს... (მეორე თავი)

კოსტა დაძაბული აკვირდებოდა გეგას და მოკისკისე ტაისიას. იცოდა გეგას ამბავი, როგორი მექალთანე იყო და არ უნდოდა მის ნასიასაც ისე მოქცეოდა, როგორც სხვა დანარჩენებს.გეგასთან თავს კარგად ვგრძნობდი. ჩვენ შემთვევაში მე კოსტა ვიყავი

პლეხანოვიდან ჰორიზონტამდე (მარჯანიშვილზე-ს მეორე ნაწილი) შესავალი

დღეები დღეებს არ გავდა, დრო ნელ-ნელა მიიზლაზნებოდა, თბილისს მქრთალად დაჰფარვოდა ბურუსი, იმდენად მქრთალად რომ მხოლოდ ის ერთადერთი თუ შეამჩნევდა, დაუკითხავად რომ დატოვა ადამიანთა გულები და პირველს ფრთები დაატეხა. ვიღაცისთვის მომაკვდინებელი 365 დღე

გრძნობების ექსპრესია (თავი მეორე)

ჩაეცინა, და გეფიცებით, მის ღაწვებზე გაჩენილი ფოსოების დანახვისას, მთელი ენერგია დავთმე, რომ არ მივწეულიყავი და მთლიანი სახე დამეკოცნა! -ქეთა მქვია. ქეთა გავაშელი. -მე სანდრო! ღიმილით გამომხედა. რაღაც უჩვეულო იყო მასში, ისეთი, რაც არასდროს არავისზე

სრულყოფილება ( ნაწილი მეორე )

გამიკვირდა მისგან ასეთი წინადადების მოსმენა, თუმცა იმდენად ვიყავი მისით დაინტერესებული რომ არც კი მიყოყმანია სწრაფად ავდექი, ხელ-პირი დავიბანე, ჩავიცვი და სირბილით გავყევი მართას...ცხრა საათი იქნებოდა, ნამიანი ფოთლების

დროებითი ინტიმი (თავი მეორე)

რა იყო ეს, ვფიქრობ და თან ლიფტში შევდივარ.დღეს ყველა გიჟი მე როგორ გადამეკიდა.მაგრამ რა სასიამოვნო იყო, მერე რა რომ მაკოცა. დიდი ამბავი. მეც ახლა სასტუმროში ხომ არ გავყევი ან სახლში.მაღლები გავიხადე, როგორც იქნა სახლში ვარ.