''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (3)

თი-თხუთმეტ წუთში უკან დაბრუნდა. -რამე ხო არ გითხრა გოგო -სახელი მაქვს მე,და არა ისეთი არაფერი -რა გქვია -ანი -სასიამოვნოა, მე ცოტნე (ჩაღიმება) -ჩემთვისაც,რა უთხარი?

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი V)

მოგონებებიყველა შესანიშნავად გამოიყურებოდა. ლაშა ნერვიულად იდგა შესასვლელთან და ჰალსტუხის გასწორებას ცდილობდა თუმცა არაფერი გამოსდიოდა. მარიმი ღიმილით მიუახლოვდა

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (2)

-აჰჰაჰ..და შენ მართლა გგონია რომ შენნაირ ამაყ და თავხედ გოგოს პაემანზე მართლა დავპატიჟებ? აჰაჰჰ.. მერე გაცეცხლებული თვალებით გავხედე,მხარი გავკარი და გვერდი ავუარე,თან ჩემთვის ვბუტბუტებდი:თავხედი!იდიოტი! ასეთი რაღაც ჩემთვის არავის გაუბედავს და ეს

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი''

როგორც წესი,ჯერ პერსონაჟს ვხსნი ხოლმე, მოკლედ,გოგონა სახელად ანი დარასელია,არის 16 წლის,განებივრებული,საკმაოდ ლამაზი,წაბლისფერი გრძელი თმით,დიდი ტუჩებით და დიდი შავი თვალებით,ვერც ტანს დაუწუნებ,’’შხვართია’’ და სწორედ მისი სილამაზის გამოა ასეთი,ასეთი

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი IV)

ორმა კვირამ სწრაფად ჩაიარა, მარიამმა საჭირო ნივთები მოაგროვა რომ მშობლიურ ქალაქს დაბრუნებოდა, ფიქრობდა რომ ეს ნიკთან ურთიერთობისგან განტვირთვაშიც დაეხმარებოდა. ფრენამ კარგად ჩაიარა.. დაბინავებამაც. პირველივე დღესვე სეირნობისას ქუჩაში გამოკრულ

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი III)

მარიამს ძილი ისევ საშინელმა ხმაურმა დაუფრთხო . ჭექაქუხილთან ერთად ძლიერი ქარიც იყო, მძიმედ გაახილა თვალები და კარს მივარდა , შესამოწმებლად იყო თუ არა ჩაკეტილი, ამოისუნთქა და ფეხაკრებით დაბრუნდა ისევ საწოლში, თითქოს რაღაცის ეშინოდა * ან ვიღაცის *,

ლურჯი მოგონებები(ნაწილი მეორე, თავი II)

- ხომ არ ნერვიულობ? მარიამს დედის კითხვაზე გაეცინა და თვალები აატრიალა. - რათქმაუნდა ვნერივულობ, ეს ხომ პირველი კოლეჯია, სადაც არავინ ნაცნობი არმყავს. - წარსული უნდა უკან მოიტოვო მარიამ..

ლურჯი მოგონებები(ნაწილი მეორე, თავი I)

მან არასდროს იცოდა,რომ ცხოვრება ასე წარიმართებოდა მაგრამ,თუ მან ეს გააკეთა არ უნანია. ის არაფერზე ფიქრობდა,საკუთარ თავზეც კი, სანამ ის გამოჩნდებოდა... მის გამოჩენამდე ცარიელი იყო... მის გამოჩენამდე მან არაფერი იცოდა სიხარულის შესახებ...

"ის რაც არ იყო..." (ნოველის მეორე ნაწილი)

თბილისის ხმაურიანი ცხოვრებით გადაღლილი ზეზვა ახლა უკვე თბილისიდან ხევსურეთისკენ მიმავალ მიკკროავტობუსს დიდუბის ავტოსადგურზე ელოდებოდა. ის დღეს განსაკუთრებულად სიმპათიურად გამოიყურებოდა. წვერები როგორც ყოველთვის ისევ ჰქონდა მოშვებული, რომლითაც

სისხლიანი ხელები ( I-თავის მეორე ნაწილი)

ბოდიში - მითხრა თეკლამ, - არც კი ვიცი რითი დავიწყო. დიდიხანი ფიქრობდა - თავიდან რომ დაიწყო არ ჯობია? -ვუთხარი ჩუმად. ყოყმანობდა ეთქვა თუ არა და ბოლოს ნელ-ნელა ენის კანკალით თქვა - ორსულად ვარ.