"მეორე მე" IX თავი

ძალიან მიყვარს მგზავრობა, მითუმეტეს ნინისთან ერთად. როდესაც დავადექი გზას შინისაკენ მეგონა, რომ ყველაფერი აგარაკზე დარჩა, თუმცა მალევე მივხვდი, რომ ერეკლე გულის ისეთ კუნჭულში მიყვარდა სადაც შეღწევა არაფერს და არავის არ შეეძლო.აგრამ მე ძველი ლილე

შურისძიება-თავი მეორე

ცალი ხელით თმები კისრიდან გადამიწია და ჯერ მხოლოდ თითები ამისრიალა კანზე. ცივ კანს ესიამოვნა თბილი თითები, გამეღიმა. თავი გადავწიე და კისერი გავუთავისუფლე, მინდოდა უფრო კარგად შემხებოდა, უფრო თამამად. ვიგრძენი როგორ გაუხშირდა გულის ცემა, როგორ

"მეორე მე" VIII თავი

კვლავ მთაზე ვართ. ვმღერი, მაგრამ ვიცი, რომ მისი სიყვარული დანაშაულია. არც გიტარა მაქვს და არც ცივა, რომ ჟაკეტი მათხოვოს. ვგრძნობდი, რომ ჩემი სიმღერა მოსწონდა თუმცა ნინიზე ფიქრობდა. მიუხედავად ამისა მაინც ჩავეხუტე და ვუთხარი, რომ ძალიან მიყვარს. მან

კრიმინიალი შემიყვარდა! (მეორე თავი)

*დღეს სკოლაში იღრბლიანი დღე მქონდა, სამი ათიანი მივიღე... გზაში გადავწყვიტე ფეხით წავსულიყავი... ჩემ თავს ვეწინააღმდეგებოდი მარა არ შემეძლო, მინდა თუ არა იმ ბიჭზე ვფიქრობდი, რა დებილი ვარ, სახელი მაინც მეკითხა ან ეხლა ციხეში ხომარ ზის? ამის

"მეორე მე" VII თავი

სამი საათის შემდეგ ხელი-ხელ ჩაკიდებულები დაბრუნდნენ. ფანჯრიდან ვუყუებდი მათ ბედნიერებას და გულში, რომელირაც კაპილარები წყდებოდა. ჩქარა მოვშორდი ფანჯარას, მაგრამ ქვემოთ ვეღარ ჩავედი, ფეხები არ მემორჩილებოდა. არც დამჭირდა ორ წუთში ნინი ჩემთან გაჩნდა.

ფსიქო კიბეზე (მეორე ნაწილი)

ზუსტად ის მეზღვაური ლოთი იყო,ფილმებში რომ მენახა და მან დაიყვირა-ჰეი ლამაზო.არ გინდა შენს ახალგაზრდა მეგობარს მოშორდე და დრო უფრო ჭკვიანებს დაუთმო?თითქოს არაფერი იყო ამაში განსაკუთრებული,ასეთი რამ ხომ ხშირად ხდება ჩაბნელებულ ქუჩებში,ლამაზ გოგოებსა

"მეორე მე" VI თავი

მეორე დილით, როდესაც თვალები გავახილე ერეკლე და ნინი დავინახე ვარდებით ხელში. ულამაზესი ასი ვარდით თაიგული შეეკრათ და ყურებამდე გაღიმებულები შემომცქეროდნენ. -იმედია "სიურპრიზს" მიიღებ და გვაპატიებ ბუტია.-ბუტია აქამდე არ დაუძახია ერეკლეს და იმდე

"მეორე მე" V თავი

სახლში მისულმა ბევრი ვიფიქრე თუ რა მოხდა დღეს. რატომღაც ვიგძენი, რომ ერეკლეს არაფერი გამმომივიდოდა. ის როგორც მეგობარს ისე მიყურებდა. ამიტომ გადავწყვიტე მასზე, როგორც ბიჭზე აღარ მეფიქრა.-19-შევეშველე. -19დღეს. -თქვენ მე გამაგიჟებთ-გაიცინა მამამ. მეც

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეორე)

რა უდროო დროს ვიცი ყველგან მისვლა. „ახლა ისე გახვალ ვერც გაიგებენ“ -გავამხნევე ჩემი თავი და სახელურის ნელა ჩამოწევა ვცადე . უცბათ ჩახველებიც ხმა,რომ გავიგე ერთიანად მივიყინე ადგილზე.რა უდროო დროს ვიცი ყველგან მისვლა. „ახლა ისე გახვალ ვერც გაიგებენ“

მეორე მე IV თავი

დილით ერეკლეს ესემესმა გამაღვიძა. მეზობელ სოფელში ადგილობრივებს პატარა ტბა დაუგუბებიათ და იქ მეპატიჟებოდა ნავით გასასეირნებლად. მაგრამ ვაი, რომ უბედურება დამატყდა თავს. შუბზე ხელი მოვიკიდე და სიცხე მქონდა. "უეჭველი" უნდა დამემალა, თორმე დგეს